اندرو جانسون بین سالهای۱۸۶۵ تا ۱۸۶۹ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.
این دوران همزمان با ۱۲۴۴ تا ۱۲۴۷ خورشیدی و زمان سلطنت ناصر الدین شاه در ایران است.
اندرو جانسون، هفدهمین رییس جمهوری آمریکا
پس از ترور آبراهام لینکلن، اندرو جانسون، معاون او که از حزب دموکرات بود بر اساس قانون اساسی آمریکا سوگند ریاست جمهوری یادکرد. اواز طرفداران اندرو جکسون بود و چون او می اندیشید. اندرو جانسون مرد صادق و شریفی بودکه یکی از بد شانس ترین روسای جمهوری آمریکا به حساب می آید.
گروه جمهوری خواهان رادیکال در کنگره که در برابر رییس جمهوری جدید صف آرایی کردند با زیرکی هدایت می شدندو روشهایشان چنان بیرحمانه بود که جانسون یارای مقابله و برابری با آنها را نداشت.
اندرو جانسون در شهر رالی در ایالت کارولینای شمالی بدنیا آمد و در فقر بزرگ شد. در کودکی شاگرد یک خیاط بود، اما سرانجام از کار در آن خیاطی فرار کرد. او در گرینزویل تنسی مغازه خیاطی خودش را باز کرد و با الیزا مک کاردل ازدواج کرد. جانسون خواندن و نوشتن را نزد همسرش آموخت.
او در مناظرات آکادمی ملی حضوری فعال داشت. پیش از رسیدن به ریاست جمهوری بعنوان شهردار، نماینده کنگره، سناتور، فرماندار تنسی و معاونت ریاست جمهوری آمریکا خدمت کرد.
در عرصه سیاست سخنوری توانا و پشتیبان مردم عادی و منتقد اشرافیت مزرعه داربود. طی سالهای دهه ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ میلادی در کنگره از طرح و لایحه مزرعه مجانی برای فقرا حمایت می کرد.
در دوران بحران تجزیه طلبی و حتی زمانیکه تنسی اعلام جدایی کرد، جانسون همچنان در سنا ماند و این مساله نزد شمالی ها از او قهرمانی ساخت، امادرعین حال باعث شد تا بسیاری ازجنوبی ها به چشم خائن به او بنگرند.
در سال ۱۸۶۲ پرزیدنت لینکلن، جانسون را به فرماندهی نظامی تنسی منصوب کرد و جانسون از تنسی برای بازسازی ارتش استفاده کرد. در سال ۱۸۶۴ جمهوری خواهان با این استدلال که «حزب متحد ملی» متعلق به تمام مردان وفادار و صادق است اندرو جانسون را که یک جنوبی و دموکرات بود، به عنوان نامزد معاونت ریاست جمهوری معرفی کردند.
پس از ترور لینکلن، پرزیدنت جانسون کار بازسازی ایالتهای کنفدراسیون را از سر گرفت و این در حالی بود که جلسات کنگره در سال ۱۸۶۵ برگزار نمی شد.
در این زمان جمعیت ایالات متحده آمریکا ۳۹ میلیون و ۸۱۸ هزار و ۴۴۹ نفر بود.
دوران بازسازی
اندرو جانسون، تمام کسانی را که سوگند وفاداری خوردند عفو کرد اما رهبران و ثروتمندان جنوب باید از رییس جمهوری عفو ویژه دریافت می کردند.
جمهوری خواهان رادیکال در کنگره برای تغییر برنامه جانسون بسرعت وارد عمل شدند و توانستند حمایت شمالیهایی را جلب کنند که از بر سر کار ماندن بسیاری از کسانی که پیش از جنگ از رهبران جنوبی ها بودند و همچنین اعمال محدودیتهای پیش از جنگ در مورد سیاهان رضایت نداشتند.
یکی از اقدامات رادیکالها تصویب لوایحی در مورد برده های سابق بود. جانسون لوایح تصویب شده را وتو کرد. رادیکالها توانستند رای کافی را در کنگره برای تصویب این لایحه، برغم وتوی رییس جمهوری گرد آورند. این نخستین بار بود که کنگره علیرغم وتوی رییس جمهوری لایحه ای را به تصویب رساند.
کنگره در نهایت لایحه قانون مدنی سال ۱۸۶۶ را تصویب کرد که بر اساس آن سیاهان به عنوان شهروند آمریکا پذیرفته می شدند و هر تبعیضی علیه آنها ممنوع می شد.
چند ماه بعد کنگره متمم چهاردهم قانون اساسی را تصویب کرد. در این متمم آمده بود که هیچ ایالتی نباید فردی را از زندگی، آزادی، یا مالکیت، بدون طی مراحل قانونی محروم کند.
هیچ یک از ایالتهایی که پیش از جنگ عضو کنفدراسیون بودند بجز تنسی حاضر به پذیرش اصلاحیه نشدند. علاوه بر این دو شورش نژادی خونین در جنوب رخ داده بود. جانسون در جریان یک سخنرانی در غرب میانه با خشم حضار روبرو شد. پاییز همانسال ، جمهوری خواهان رادیکال در انتخابات کنگره به پیروزی چشمگیری دست یافتند.
در ماه مارس سال ۱۸۶۷، رادیکالها طرح خود را برای بازسازی تصویب کردند و به اجرا در آوردند که بر اساس آن در ایالتهای جنوبی حکومت نظامی اعلام شد. آنها همچنین با تصویب قوانینی محدودیتهای جدیدی برای رییس جمهوری ایجاد کردند و زمانیکه جانسون، ادوین استنتون، وزیر جنگ کابینه را برکنار کرد، به زیر پاگذاشتن قانون و سواستفاده از قدرت متهم شد و مورد استیضاح قرار گرفت. اما جانسون در سنا تبرئه شد.
در سال ۱۸۷۵، وشش سال پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش، جانسون در انتخابات مجلس سنا از ایالت تنسی انتخاب شد و به واشنگتن بازگشت. اندرو جانسون چند ماه پس از آن در ژوییه سال ۱۸۷۵ درگذشت.
