ویلیام مک کینلی، بین سالهای ۱۸۹۷ تا ۱۹۰۱ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.
این دوران همزمان با ۱۲۷۵ تا ۱۲۸۰ خورشیدی و دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار در ایران است.
ویلیام مک کینلی، بیست وپنجمین رییس جمهوری آمریکا
در دوران رکود بزرگ اقتصادی در سال ۱۸۹۶، در کنوانسیون جمهوری خواهان، مارکوس آلونزو هانا، یک بازرگان ثروتمند اهل کلیولند، با حمایت از دوستش ویلیام مک کینلی کمک کرد تا او به عنوان نامزد جمهوری خواهان درانتخابات ریاست جمهوری شرکت کند. هانا، مک کینلی را به عنوان «عامل شکوفایی اقتصادی» معرفی کرد.
در آن زمان دموکراتها طرفدار ضرب نامحدود سکه های طلا و نقره بودند. مارکوس هانا توانست حمایت جمهوری خواهان ساکن شرق را که نگران دیدگاه دموکراتها در رابطه با ضرب سکه بودند، جلب کند و هم زمان نیز مک کینلی در کنتون اوهایو با نمایندگان حزب ملاقات می کرد.
ویلیام مک کینلی توانست با کسب بیشترین رای در انتخابات عمومی در ۲۴ سال پيش از آن، رقیب دموکراتش ویلیام جنینگز برایان را شکست داده و به عنوان بیست و پنجمین رییس جمهوری آمریکا انتخاب شود.
جوانی و ورود به دنیای سیاست
ویلیام مک کینلی بسال ۱۸۴۳ در شهر نایلز در اوهایو بدنیا آمد. مک کینلی مدتی در کالج الیگنی درس خواند و به کار معلمی پرداخت. با شروع جنگ داخلی آمریکا در ارتش ایالات متحده داوطلبانه ثبت نام کرد. او در پایان جنگ با درجه افتخاری سرگرد نیروهای داوطلب از ارتش مرخص شد.
ویلیام مک کینلی، به مدرسه حقوق آلبانی (در نيويورک) رفت و پس از پایان تحصیلاتش یک دفتر حقوقی در کنتون اوهایو گشود. او همانجا با آیدا ساکستون، دختر یک بانکدار محلی، ازدواج کرد.
ویلیام مک کینلی در سن ۳۴ سالگی به کنگره راه یافت. شخصیت جذاب، خصوصیات بی نظیر، زیرکی وسرعت انتقال ویلیام سبب شد تا به سرعت پله های ترقی را طی کند. طی ۱۴ سال خدمت در کنگره، یکی از بزرگترین کارشناسان تعرفه گمرکی شد. قانونی که در سال ۱۸۹۰ در این زمینه به اجرا درآمد به نام مک کینلی نامگذاری شد.
ویلیام مک کینلی در سال ۱۸۹۲ به عنوان فرماندار اوهایو انتخاب و در سال ۱۸۹۴ بار دیگر به این مقام برگزیده شد.
دوران ریاست جمهوری
ویلیام مک کینلی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۹۷ به پیروزی رسید. درآن زمان جمعیت ایالات متحده ۷۵ میلیون و ۹۹۴ هزار و ۵۷۵ نفر بود و اثرات رکود بزرگ اقتصادی سال ۱۸۹۳ ، هنوزکاملا از ميان نرفته بود و درجامعه حساسیت زیادی بر سر مساله ضرب سکه نقره وجود داشت. ویلیام مک کینلی، تصمیم گیری در مورد این مساله مالی را به کنگره ارجاع و از کنگره خواست جلسات ویژه ای در این رابطه برگزار کند. نتیجه جلسات کنگره، اعمال بالاترین تعرفه گمرکی در تاریخ آمریکا بود.
در محیط دوستانه دولت مک کینلی، رشد و تحولات صنعتی با نرخ بی سابقه ای پیش می رفت. روزنامه ها کاریکاتور مک کینلی را به صورت پسر بچه ای به تصویر می کشیدند که مارکوس هانا، نماینده اتحادیه شرکتها و تراستها، او را هدایت می کند.اما در حقیقت، مک کینلی تحت کنترل مارکوس هانا نبود. مک کینلی بارها اتحادیه شرکتها را محکوم کرده و آن را توطئه ای خطرناک برای منافع مردم دانسته بود.
سیاست خارجی و جنگ صد روزه
آنچه بیشتر در دولت مک کینلی مورد توجه بود مساله سیاست خارجی بود و نه مساله شکوفایی و رونق اقتصادی.
در آن زمان کوبا مستعمره اسپانیا بود. بن بست میان نیروهای اسپانیایی و انقلابیون کوبا، سبب شد تا روزنامه های آمریکایی بشدت از اوضاع کوبا انتقاد کنند.
روزنامه ها در آن زمان نوشتند که یک چهارم جمعیت کوبا کشته شده و بقیه نیز بشدت در رنج هستند. این شرایط بر خشم عمومی در آمریکا دامن زد ورییس جمهوری را برای حمایت از انقلابیون کوبا و جنگ علیه اسپانیا تحت فشار گذاشتند. رییس جمهوری ناتوان از مهار کنگره و مردم آمریکا، در سال ۱۸۹۸ طی پیامی اعلام بی طرفی کرد، اما در واکنش به این کار رییس کنگره سه قطعنامه صادر کرد که معادل با اعلام جنگ برای آزادی و استقلال کوبا بود.
در جنگ صد روزه، ایالات متحده ناوگان اسپانیایی ها را در بندر سانتیاگو در کوبا نابود ساخت، مانیل را در فیلیپین به تصرف درآورد و پورتوریکو را اشغال کرد.
مک کینلی بار دیگر در سال ۱۹۰۰ به عنوان رقیب در انتخابات ریاست جمهوری در برابر برایان، نامزد دموکراتها حاضر شد. برایان در تبلیغات انتخاباتی اش بشدت به امپریالیسم حمله می کرد.
مک کینلی به آرامی شعار تبلیغاتی خود را که اصطلاحاً «سفره ای پر از غذا» بود، تکرار می کرد. استراتژی جمهوری خواهان در آن زمان این بود که مک کینلی بهتر است برای انتخاب مجدد خود را به طبقه کارگر نزدیک کند.
آغاز دوره دوم و سو قصد در بوفالو
ویلیام مک کینلی برای دومین بار به ریاست جمهوری انتخاب شد، اما دور دوم ریاست جمهوری مک کینلی در سپتامبر سال ۱۹۰۱ به صورت غم انگیزی پایان یافت. ویلیام مک کینلی در صف ورود به نمایشگاه پان آمریکن درشهر بوفالو در ایالت نیویورک ایستاده بود، که یک آنارشیست دو بار به او شلیک کرد. مک کینلی ۸ روز بعد درگذشت.
