زاخاری تایلور بین سالهای ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۰ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.
این دوران همزمان است با ۱۲۲۷ تا ۱۲۲۹خورشیدی و نخستین سالهای سلطنت ناصر الدین شاه قاجار در ایران.
زاخاری تایلور، دوازدهمین رییس جمهوری آمریکا
شمالی ها و جنوبی ها بر سرآزاد بودن برده داری در سرزمین هایی که از مکزیک گرفته شده بود اختلاف نظر شدیدی داشتند، به طوری که حتی برخی از جنوبی ها، تهدید کردند که از ایالات متحده جدا می شوند. موضع زاخاری تایلور در این زمینه مشخص و محکم بود. وی مصمم بود تا اتحاد بین ایالات را حفظ کند و در راه نیل به چنین هدفی توسل به نیروی نظامی را به مصالحه ترجیح می داد.
پیش از ریاست جمهوری
زاخاری تایلور بسال ۱۷۸۴ در ویرجینیا متولد شد. خانواده اش زمانیکه زاخاری نوزاد بود به کنتاکی رفتند و او در یک مزرعه بزرگ شد. زاخاری تحصیلات دانشگاهی نداشت و به عنوان افسر در ارتش خدمت می کرد.
تایلور مدافع برده داری و یا تجزیه طلبی جنوبی ها نبود. چهل سال کار در ارتش از او ملی گرایی قدرتمندو مصمم ساخته بود. او بیش از ربع قرن در جبهه نبرد با سرخپوستها خدمت کرد و در جنگ با مکزیک توانست در جبهه های مونتری و بوئنا ویستا به پیروزی های قابل توجهی دست یابد.
تایلور خصوصیاتی داشت که در آن زمان سرمایه ای سیاسی به حساب می آمدند. سابقه خدمت طولانی در ارتش او را محبوب شمالی ها کرده بود. همچنین تایلور برده داری بود که ۱۰۰ برده در تملک داشت و این مساله رای جنوبی ها را جذب می کرد.
ویگ ها، تایلور را به عنوان نامزد حزب برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۴۸ معرفی کردند. لوییس کاس نامزد دموکراتها بود و بر این موضع بود که باید به ساکنان هر منطقه ای اجازه داد که خود در مورد برده داری تصمیم بگیرند .
تایلور در انتخابات، لوییس کاس را شکست داد و به عنوان دوازدهمین رییس جمهوری آمریکا انتخاب شد. در آن زمان ایالات متحده ۲۳ میلیون و ۱۹۱ هزار و ۸۷۶ نفر جمعیت داشت.
مناقشات بر سر برده داری
زاخاری تایلور نامزد حزب ویگ بود اما تمایلی نداشت که آلت دست رهبران ویگ در کنگره قرار گیرد. او در موارد بسیاری فراحزبی تصمیم می گرفت.
در آن زمان رسم بود وقتی قانون اساسی ایالتی و یا قوانین ایالتی نوشته می شد، مردم می توانستند در مورد مساله برده داری نیز تصمیم بگیرند. زاخاری تایلور برای آنکه به مناقشات بر سر برده داری در مناطق جدید پایان دهد، از ساکنان نیومکزیکو و کالیفرنیا خواست تا قانون ایالتی خود را تدوین کرده ورسما برای تشکیل ایالت در این دو منطقه درخواست کنند.
جنوبی ها از این مساله خشمگین شدند زیرا احتمال آنکه این دو ایالت در قوانین خود اجازه برده داری را بدهند بسیار کم بود.
از سوی دیگر اعضای کنگره نگران بودند، زیرا احساس می کردند رییس جمهوری امتیاز سیاستگذاری آنها را غصب کرده است. همچنین در راه حل رئيس جمهوری تایلور چند مساله جانبی مهم در نظر گرفته نشده بود: نارضایتی شمالی ها از فعالیت بازار برده داران در پایتخت و دیگر تقاضای جنوبی ها برای در نظر گرفتن قوانین سختگیرانه تری در مورد برده های فراری.
ماه فوریه سال ۱۸۵۰، زاخاری تایلور يک گردهمایی با حضور رهبران جنوبی ها که تهدید به جدا شدن گرفته بودند برگزار کرد. در این گردهمایی تایلور گفت برای اعمال قانون اگر لازم باشد رهبری ارتش را برعهده خواهد گرفت. او گفت بدون کمترین اکراهی - همانطور که جاسوس ها و فراری های جنگ مکزیک را اعدام کرد- افرادی را که در شورش علیه تمامیت ایالات متحده شرکت کنند، به دار می آویزد.
پس از این بود که سیر وقایع به صورت غیر منتظره ای تغییر کرد. رئيس جمهوری تایلور پس از شرکت در مراسم روز چهارم ژوییه، جشن استقلال آمریکا، بیمار شد و پنج روز بعد در واشنگتن دی سی درگذشت.
پس از مرگ زاخاری تایلور، طرفداران مصالحه پیروز شدند و جنگی که تایلور آمادگی مواجهه با آن را داشت ۱۱ سال بعد از مرگ تایلور آغاز شد. در این جنگ ریچارد، تنها پسر تایلور به عنوان ژنرال ارتش کنفدراسیون حضور داشت.
