جمهوری اسلامی ایران از نخستین ماههای پس از انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون از گروگانگیری به عنوان یک اهرم در سیاست خارجی خود استفاده کرده است. در سال ۱۳۵۸، کارکنان آمریکایی در سفارت ایالات متحده در تهران با وجود برخورداری از مصونیت دیپلماتیک، گروگان گرفته شدند.
