چستر آرتور بین سالهای ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۵ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.
این دوران همزمان است با ۱۲۶۰ تا ۱۲۶۳خورشیدی و دوران سلطنت ناصر الدین شاه قاجاردر ایران. اولین سفیر آمریکا درایران در این دوران به ایران فرستاده شد.
چسترآرتور، بیست و یکمین رییس جمهوری آمریکا
چستر آرتور فرزند یک واعظ باپتیست بود. خانواده آرتور از ایرلند شمالی به آمریکا مهاجرت کرده بودند. آرتور بسال ۱۸۲۹ در ایالت ورمونت متولد شد. در کالج یونیون تحصیل کرد، آزمون پروانه وکالت را با موفقیت گذراند و پس از آن در شهر نیویورک به کار وکالت مشغول شد.
چستر آرتور در اوایل جنگ داخلی به عنوان سر رشته دار کل ارتش ایالت نیویورک خدمت می کرد.
ورود به دنیای سیاست
چستر آرتور در سال ۱۸۷۱ از سوی رئيس جمهوری اوليسيس گرانت به سمت تحصیلداری بندر نیویورک منصوب شد و در آنجا دست به اصلاحاتی زد. هفت سال بعد کنوانسیون جمهوری خواهان، چسترآرتور را برای معاونت ریاست جمهوری نامزد کرد. آرتور مدت کوتاهی معاونت پرزیدنت جيمزگارفیلد را برعهده داشت و درهمین مدت کوتاه با مخالفان گارفیلد درزمینه سیاستهای گمرکی همراه بود.
با ترور جیمز گارفیلد، بنابر قانون اساسی آمریکا، معاون او چستر آرتور، رییس جمهوری آمریکا شد.
در آن زمان جمعیت ایالات متحده ۵۰ میلیون و ۱۵۵ هزار و ۷۸۳ نفر بود.
پس از آنکه چسترآرتور به ریاست جمهوری آمریکا رسید، رفتارش تغییر کرد، از دوستان سیاسی قدیمی اجتناب می ورزید، معاشرتها و لباس پوشیدنش مطابق روز شد واغلب با نخبگان واشنگتن، نیویورک و نیوپورت دیده می شد.
سال ۱۸۸۳، کنگره لایحه پندلتون را تصویب کرد. براساس این لایحه که توسط یک کمیته خدمات مدنی، مرکب از اعضای دو حزب ارائه شده بود، یک سیستم رده بندی شده برای استخدام در برخی مشاغل دولتی تدوین شد، به صورتیکه تنها از طریق امتحان کتبی رقابتی، امکان استخدام در این دسته از مشاغل وجود داشته باشد. همچنین کارمندان در برابر اخراج با انگیزه سیاسی محافظت می شدند.
اولین قانون مهاجرت فدرال
در زمان پرزیدنت آرتور همچنین اولین قانون مهاجرت فدرال تصویب شد. این قانون شامل حال متکدیان، مجرمان و دیوانگان نمی شد. کنگره، مهاجرت چینی ها رابرای ده سال به حالت تعلیق درآورد و بعدها این محدودیتها را دایمی ساخت.
چستر آرتور در مقام ریاست جمهوری خود را از اختلافات درون حزبی دور نگه می داشت، اما ازاصول حزب جمهوری خواه پارا فراتر نمی گذاشت. احتمالا دلیل این طرز برخورد این بود که آرتور یکسال پس از آنکه به ریاست جمهوری رسید دریافت که به بیماری پیشرفته کلیه مبتلا است. پس از پایان دوره ریاست جمهوری برای آنکه به نظر نرسد از رقابت می ترسد باز هم برای ریاست جمهوری اقدام کرد اما جمهوری خواهان دیگر او را نامزد نکردند.
چستر آرتور نوامبر سال ۱۸۸۶ در نیویورک درگذشت. الکساندر مک کلیور روزنامه نگار و ناشر سرشناس هم دوره آرتور در مورد او می نویسد:« هیچ رییس جمهوری در آغاز کار ریاست جمهوری تااین اندازه مورد بی اعتمادی نبود،..... و اما هیچ کسی هم هنگام بازنشستگی تا این اندازه مورد احترام نبود».
