آبراهام لینکلن، بین سالهای ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.
این دوران همزمان با ۱۲۳۹ تا ۱۲۴۴ خورشیدی و دوران سلطنت ناصر الدین شاه قاجار در ایران است.
آبراهام لینکلن ، شانزدهمین رییس جمهوری آمریکا
آبراهام لینکلن در مراسم ادای سوگند ریاست جمهوری به جنوبی ها هشدار داد:« هموطنان ناراضی من، مساله بسیار مهم جنگ داخلی اینک در دست شما است نه در دستان من. دولت به شما حمله نخواهد کرد….شما هم برای نابود کردن دولت هیچ تعهدی ندارید، درحالیکه من، قانونی ترین سوگند را برای حفظ، نگهداری و دفاع از آن یاد کرده ام.»
از دیدگاه لینکلن تجزیه طلبی غیر قانونی بود و او آمادگی استفاده از زور را برای دفاع از قانون فدرال و ایالات متحده داشت. زمانیکه ایالتهای جنوبی، کنفدراسیون تشکیل داده و فورت سامتر در کارولینای جنوبی را زیر آتش گرفتند و محاصره کردند، لینکلن از ایالتهای آمریکا ۷۵ هزار داوطلب خواست. چهار ایالت برده دار به کنفدراسیون پیوستند اما چهار ایالت باقیمانده با ایالات متحده ماندند و به این ترتیب جنگ داخلی آغاز شد.
لینکلن در سرحدات کنتاکی به دنیا آمد و برای زندگی و آموختن بسیار تلاش کرد. پنج ماه پیش از آنکه از سوی حزب برای ریاست جمهوری نامزد شود در مورد زندگی خود نوشت: «من ۱۲ فوریه سال ۱۸۰۹ در کنتاکی بدنیا آمدم. والدین من هردو متولد ویرجینیا و از خانواده ای معمولی بودند. مادرم وقتی ده ساله بودم درگذشت …هشت ساله بودم که از کنتاکی به ایندیانا رفتیم. آنجا منطقه ای وحشی بود و در جنگلهایش خرس و حیوانات وحشی بسیاری زندگی می کردند و من در چنین جایی بزرگ شدم. هرچند خواندن و نوشتن و حل مسایل ریاضی را آموختم اما چیز چندان زیادی نمیدانستم.»
آبراهام لینکلن در حالیکه در مزرعه کار می کرد و یا زمانیکه در ایلینوی مغازه دار بود برای آموختن تلاش بسیاری کرد. در جنگ با سرخپوستان، کاپیتان ارتش بود. هشت سال در مجلس ایلینوی خدمت کرد وچندین سال در دادگاهای محلی کار کرد. یکی از همکارانش در مورد او گفته است:« جاه طلبی های اومانند موتور کوچکی است که استراحت برایش معنی ندارد.»
حاصل ازدواج آبراهام لینکلن با «مری تاد» چهار پسر بود که به جز یکی بقیه در کودکی مردند. سال ۱۸۵۸ لینکلن در انتخابات سنای آمریکا با استفن داگلاس رقابت کرد و شکست خورد اما همین رقابت و مناظراتی که با داگلاس انجام داد برایش شهرتی ملی فراهم آورد به طوریکه حزب جمهوری خواه برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۶۰ او را بعنوان نامزد معرفی کرد.
زمانیکه آبراهام لینکلن بعنوان شانزدهمین رییس جمهوری آمریکا انتخاب شد، جمعیت ایالات متحده ۳۱ میلیون و ۴۴۳ هزار و ۳۲۱ نفر بود.
آبراهام لینکلن پس ازپیروزی، حزب جمهوری خواه را به صورت یک سازمان قدرتمند ملی بازسازی کرد. کمی بعد اغلب دموکراتهای شمالی را به پایبندی به اصول و آرمانهای ایالات متحده فراخواند.
روز اول ژانویه سال ۱۸۶۳، اعلامیه آزادی بردگان را صادر کرد که بر اساس آن آزادی برده ها برای همیشه تضمین می شد.
آبراهام لینکلن در سال ۱۸۶۴ برای بار دوم در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. در این ایام ایالات متحده آمریکا در جنگ با ایالتهای هم پیمان علیه دولت فدرال، به پیروزیهایی دست یافت. جنگ رو به پایان بود. آبراهام لینکلن در رابطه با آتش بس و شرایط برقراری صلح انعطاف پذیر بود. او جنوبی ها را تشویق کرد که سلاح بر زمین گذاشته و به سرعت بار دیگر به ایالات متحده بپیوندند.
در متن سخنرانی مراسم ادای سوگند برای دومین دوره ریاست جمهوری، که اینک بر دیوارهای بنای یادبود لینکلن در واشنگتن دی سی نقش بسته، این روحیه را می توان مشاهده کرد:« بدون بدخواهی برای کسی، با گذشت برای همه، با استواری در مورد آنچه که درست است، همانطورکه خدا به ما بینش تشخیص درستی را عنایت کرده، بگذارید برای اتمام کاری که در حال انجام آن هستیم تلاش کنیم، تا بتوانیم بر زخم های میهن مرهم بگذاریم. »
در یک جمعه نیک در روز چهاردهم آوریل ۱۸۶۵، به جان آبراهام لینکلن در تئاتر فورد شهر واشنگتن سو قصد شد. جان وایکز بوت، قاتل لینکلن، هنرپیشه ای بود که فکر می کرد با ترور لینکلن به جنوبی ها کمک می کند. اما نتیجه بر خلاف تصور بوت چیز دیگری بود. با مرگ لینکلن امید و احتمال هرگونه صلح با بخشندگی و بزرگواری نیز از میان رفت.
