سرپرست دفتر بررسی و مقابله با آلودگی‌های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست ایران از ورود «۷۰ درصد» فاضلاب «تصفیه نشده» به دریای خزر و «در آستانه انقراض» قرار گرفتن برخی گونه‌های زیستی آن خبر داده است.
امید صدیقی سوادکوهی با بیان اینکه دریای خزر به دلیل «بسته بودن» و نبود ارتباط و تبادل آب با آب‌های باز اقیانوسی، «توان پالایش کمتری» نسبت به دریاهای نیمه بسته و دریاهای باز دارد، به خبرگزاری «مهر» گفته است: «انباشت آلاینده‌ها» در این محیط شدید‌تر بوده و محیط زیست این دریاچه را «بشدت آسیب‌پذیر» کرده است.
سرپرست دفتر بررسی و مقابله با آلودگی‌های دریایی سازمان دولتی حفاظت محیط زیست ایران با اشاره به اینکه «آلودگی‌های با منشأ خشکی» مداوم به دریای خزر تخلیه می‌شود، افزوده است: «فعالیت‌های استخراج نفت در دریا» بویژه در سایر کشورهای حاشیه خزر گسترش یافته و همچنین «صید و برداشت بی رویه» و غیر مجاز موجب کاهش شدید ذخایر آبزی گردیده است.
«خزر» که در متون تاریخی با نام «دریای کاسپین» نیز شناخته می‌شود، شامل «پهنه‌ای آبی» می‌شود که شمال آن در جنوب روسیه، جنوب آن در شمال کشور ایران، جمهوری آذربایجان در غرب و جمهوری‌های ترکمنستان و قزاقستان سواحل شرقی آن را دارند و آب آن از شمال به جنوب عمیق‌تر می‌شود.
این مقام سازمان حفاظت محیط زیست ایران با اعلام اینکه هر «پنج گونه» ماهیان خاویاری «در آستانه انقراض» قرار گرفته‌اند، گفته است: «فک خزری» نیز با «کاهش شدید جمعیت» وضعیت مشابهی داشته و «شدیداً در معرض انقراض است.»
صدیقی سوادکوهی گفته است که «رودخانه‌های منتهی به خزر» همچنان از طریق «پساب‌های صنعتی و فاضلاب‌های انسانی و کارگاه‌های شن و ماسه آلوده شده و با احداث سدهای متعدد»، تردد و مهاجرت ماهیان «مسدود» شده و تولید مثل ماهیان دریای خزر نیز «بشدت محدود» شده است.
روزنامه «همشهری» چاپ تهران و ارگان رسانه‌ای شهرداری تهران، مهرماه ۹۰ در گزارشی با عنوان «آلودگی دریا در کمین ماهی و ماهیگیر» با استناد به نظرات برخی کارشناسان این حوزه، مواردی همچون «آلودگی‌های صنعتی و نفتی در شمال و غرب دریای خزر» و «آلودگی ناشی از فاضلاب و پسماندهای کشاورزی در جنوب» را از عوامل مهم در «به خطر انداختن محیط‌زیست دریا» و «کاهش صید ماهی» اعلام کرده بود.
به گفته سرپرست دفتر بررسی و مقابله با آلودگی‌های دریایی سازمان دولتی حفاظت محیط زیست ایران از ۹ شهر ساحلی در استان گیلان، «فقط سه شهر رشت، انزلی و لاهیجان از تصفیه خانه فاضلاب انسانی برخوردار است» و در همین سه شهر فقط «۲۰ درصد فاضلاب شهری» از طریق شبکه جمع آوری و به تصفیه خانه فاضلاب منتقل می‌شود. در استان مازندران نیز تنها ۶ شهر از ۱۵ شهر ساحلی مازندران از «سیستم تصفیه فاضلاب» برخوردار است.
«خزر» همواره با چالش‌های فراوان زیست محیطی در سالیان اخیر مواجه بوده که از آخرین موارد آن، ساخت «مجتمع پتروشیمی» نزدیک تالاب بین‌المللی و منطقه حفاظت شده «میانکاله» در استان مازندران و شمال ایران است که در ماه‌های گذشته با اعتراضات فراوان اهالی منطقه و بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شد و نهایتا، دستور «توقف موقت فعالیت» آن از سوی مراجع قضایی و دولتی جمهوری اسلامی صادر شد.
