الناز نوروزی، هنرمند ایرانی-آلمانی ساکن هند و از چهره‌های شناخته‌شده بالیوود، در گفت‌و‌گو با صدای آمریکا از ضرورت حمایت از مردم ایران گفت و درباره فعالیت‌های هنری خود در بالیوود و هالیوود نیز توضیحاتی داد.
او علاوه بر بازی در سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی، به‌عنوان خواننده و مدل نیز فعالیت می‌کند و طرفداران زیادی دارد.
الناز نوروزی در ماه‌های اخیر ضمن حمایت از اعتراضات سراسری در ایران، با انتشار مطالب متنوعی در حساب‌های کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی، با زنان و جوانان ایرانی ابراز همبستگی کرده است.
فیلم حادثه‌ای «قندهار» به کارگردانی ریک رومن وا، نخستین تجربه سینمایی الناز نوروزی در هالیوود است. او در این اثر با هنرمندانی مانند جرارد باتلر و نوید نگهبان همبازی شده است.
- شما در ماه‌های اخیر بارها از جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ایران حمایت کردید، به ویژه در حساب کاربری خود در اینستاگرام با بیش از دو میلیون طرفدار، بارها با زنان و جوانان ایرانی ابراز همبستگی کردید. چرا این موضوع برای شما اهمیت دارد؟
هرچند که نمی‌توانم به آن کشور بروم، ولی ایران جان من است، همه ما می‌خواهیم که ایران، مردم، زنان، و مردان آن آزاد باشند، متأسفانه این رژیم در حال خراب کردن کشور خوبی است که داریم، و زندگی همه را سخت کرده است.
من هم مانند دیگران می‌خواهم آزاد شویم. بنابراین سعی می‌کنم هر کاری که از من ساخته باشد، انجام دهم.
ما در خارج از کشور علی‌رغم تمامی چالش‌های موجود، نهایت تلاش خود را می‌کنیم تا ایران آزاد شود که البته کار ساده‌ای نیست. ولی باید در نظر داشت کسانی که در داخل ایران هستند، مسلماً شرایط سخت‌تری دارند.
بنابراین ما که در خارج از کشور هستیم، وظیفه داریم صدای ایرانیان داخل کشور باشیم و به هر صورتی که می‌توانم به آنها کمک کنیم.
- شما چهره شناخته‌شده‌ای در هند هستید و در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی در بالیوود بازی کرده‌اید. آیا انتظار چنین موفقیتی را داشتید؟ چه احساسی از دستاوردهای خود در هند دارید؟
باید در نظر داشت که بالیوود مافیای خاص خود را دارد، بیشتر بازیگران از خانواده‌هایی مانند خان یا کومار می‌آیند، اکثر آنها با یکدیگر فامیل هستند. به ندرت بازیگری را می‌بینید که عضو خانواده‌های بالیوودی نباشد، این قضیه در مورد هندی‌ها صادق است.
حالا در نظر بگیرید که من ایرانی هستم و از آلمان به هند رفتم. نه تنها هندی نیستم بلکه خارجی هم محسوب می‌شوم. شرایط برای من بسیار سخت‌تر است.
وقتی این واقعیت را دریافتم، به خود گفتم که شانس موفقیت من در بالیوود احتمالا فقط یک درصد است و شاید بهتر باشد که به آلمان برگردم. ولی خوشبختانه من فردی نیستم که ناامید شوم و کاری را نیمه‌تمام بگذارم، من اعتقادی به «نشد» ندارم و به همین دلیل تصمیم گرفتم بمانم و برای موفقیت تلاش کنم.
خوشحالم که ماندم و موفق شدم، البته سختی‌های زیادی کشیدم که هنوز ادامه دارد؛ چون من خارجی هستم و از خانواده‌های بالیوودی محسوب نمی‌شوم، ولی الان بالیوود من را پذیرفته و به تدریج صاحب موقعیت‌های بیشتر و بهتری می‌شوم.
آرزوی من بود که با شاهرخ خان، سلمان خان، یا اکشی کومار که از ستاره‌های بالیوود هستند، کار کنم. در هند ماندم و با تلاش زیاد به آرزوهای خود رسیدم.
بسیار خوشحالم و ادامه خواهم داد. البته باید بگویم که این نهایت آرزوی من نیست. من هنوز ایده‌آل‌های دیگری در بالیوود و هالیوود دارم که برای رسیدن به آنها تلاش خواهم کرد و احتمالا به آنها نیز خواهم رسید.
- شما یکی از بازیگران فصل دوم سریال اسرائیلی «تهران»، که مجموعه‌ای جاسوسی حادثه‌ای است و طرفداران زیادی هم دارد، بودید. چطور برای بازی در این سریال انتخاب شدید؟
فصل نخست سریال تهران را با اشتیاق تماشا کردم. بسیار جالب بود. بازیگرانی را دیدم که فارسی و انگلیسی صحبت می‌کردند. از خود می‌پرسیدم که چرا من در این سریال نیستم و ای‌کاش موقعیتی باشد که من هم در تهران بازی کنم.
این موضوع در ذهن من ماند و خیلی به آن فکر می‌کردم تا این که یک شب از طرف مدیران برنامه‌های خود در آمریکا ایمیلی دریافت کردم که گفتند تهیه‌کنندگان تهران برای فصل دوم سریال دنبال بازیگر هستند.
من در هند بودم و این ایمیل را ساعت ۳:۳۰ صبح دریافت کردم، از خواب بیدار شدم و با دقت متن را خواندم، و بلافاصله گفتم که برای بازی در این نقش در آزمون شرکت می‌کنم.
به خودم گفتم که باید به قدری در آزمون خوب باشم که برای انتخاب این نقش به بازیگر دیگری فکر نکنند، و همین طور هم شد. وقتی کارگردان تهران از طریق اسکایپ با من تماس گرفت، گفت که آزمون را پسندیده است و علی‌رغم این که شاید این نقش برای من خیلی بزرگ نباشد ولی می‌خواهد که آن را بازی کنم.
با خوشحالی پذیرفتم چون آرزو داشتم در سریال تهران بازی کنم و این موقعیت استثنایی بود که نصیبم شد. بازی در تهران تجربه فوق‌العاده‌ای بود، بسیار خوش گذشت و چیزهای جدیدی یاد گفتم، این افتخار بزرگی برای من بود که عضو این مجموعه باشم چون تهران واقعا سریال خوبی است.
این نخستین باری بود که به زبان فارسی بازی کردم و از این نظر نیز تجربه خاصی بود چون من پیش از آن به زبانهای هندی یا انگلیسی بازی کرده بودم.
- اشاره کردید که این نخستین تجربه بازی شما به زبان فارسی بود. از نظر احساسی یا حرفه‌ای بازی به زبان فارسی تفاوتی با تجربیات دیگر شما داشت؟
بازی به زبان فارسی تفاوت خاصی برای من نداشت ولی خیلی جالب بود. طبیعی است که بازی به زبان مادری ساده‌تر است ولی من چنین تجربه‌ای نداشتم و پیش از آن به زبانهای هندی یا انگلیسی بازی کرده بودم.
بازی به زبان فارسی برای من تازگی داشت، یکی از مزایای آن این بود که فقط روی بازیگری تمرکز داشتم و نگران زبان نبودم، از این نظر ساده‌تر بود و راحت‌تر بودم، همه چیز به خوبی پیش رفت.
- فیلم حادثه‌ای «قندهار» به کارگردانی ریک رومن وا و با بازی جرارد باتلر و نوید نگهبان نخستین تجربه بازیگری شما در هالیوود است. چطور به این پروژه ملحق شدید و چه تجربیاتی کسب کردید؟
این پروژه برای من بسیار مهم و خاص است. چون نخستین فیلم هالیوودی است که در آن بازی کردم. من از نوجوانی عاشق جرارد باتلر بودم و تمام فیلم‌های او را تماشا کرده‌ام. برای من بازی در قندهار رویایی بود که به واقعیت پیوست.
وقتی در هند بودم در آزمون فیلم شرکت کردم، تست من برای بازی در این نقش مورد توجه کارگردان قرار گرفت و به این پروژه ملحق شدم. از هند به عربستان سعودی رفتم چون فیلمبرداری در جده و ال‌ا‌ولا انجام شد و تجربه فوق‌العاده‌ای برای من بود.
بازیگران ایرانی زیادی مانند نوید نگهبان، بهادر فولادی، و واسیلی کوکلانی در قندهار حضور دارند، و همه ما مانند اعضای یک خانواده در این پروژه سینمایی کنار هم بودیم و اوقات خوشی داشتیم.
جرارد باتلر واقعاً بازیگر حرفه‌ای، مهربان، و خوش‌اخلاقی است و کار کردن با او تجربه دلنشینی است. تجربه بازی در این فیلم خیلی برای من جالب بود، و یکی از دلایل مهم آن حضور تعداد قابل توجهی بازیگر ایرانی بود، اصلا فکر نمی‌کردیم که در حال کار هستیم و این بسیار لذت‌بخش بود.
- هنگامی که آنونس فیلم را در اینستاگرام منتشر کردید، خطاب به مادر خود نوشتید: «نگاه کن مادر! من در یک فیلم هالیوودی هستم.»
درست است. موقعی که آنونس قندهار را در صفحه خود به اشتراک گذاشتم، این جمله‌ای را که گفتید خطاب به مادرم نوشتم. من از کودکی آرزو داشتم که بازیگر شوم و همیشه می‌خواستم به بالیوود بروم، و البته مانند همه می‌خواستم در هالیوود نیز کار کنم.
خاطرم هست که مادرم همیشه می‌گفت می‌خواهد من را روی فرش قرمز هالیوود ببیند. قندهار، نخستین فیلم من در هالیوود است و از این نظر بسیار خاص است، آن لحظه واقعاً خوشحال بودم، احساساتی شدم، و این جمله را برای مادرم نوشتم.
- آیا علاقمند هستید که در فیلم‌ها و سریال‌های هالیوودی بیشتری بازی کنید؟ ترجیح شما در این زمینه چیست و آینده را چگونه می‌بینید؟
من یک بازیگر هستم و نقش‌ها را اساس علاقه‌ای که به آنها دارم، انتخاب می‌کنم، فرقی ندارد که در بالیوود باشد یا در هالیوود.
چند پروژه مختلف در بالیوود دارم که بزودی در هند منتشر خواهند شد، اگر دوباره نقش خوبی در هالیوود به من پیشنهاد کنند که بپسندم، حتما قبول می‌کنم.
می‌خواهم این مسیر را ادامه دهم، سخت تلاش می‌کنم تا کارهای بهتری ارائه دهم و به آرزوهای دیگری که دارم برسم، به کار در بالیوود ادامه می‌دهم و دنبال موقعیت‌های مناسب در هالیوود نیز خواهم بود.
- شما دستاوردهای هنری ارزنده‌ای کسب کرده‌اید. از طرفی چهره تابوشکنی محسوب می‌شوید که در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی فعالیت‌های زیادی دارید. برای زنان ایرانی که این روزها، به ویژه در ایران، با چالش‌های زیادی مواجه هستند چه پیامی دارید؟
این پیام فقط به به زنان ایرانی داخل یا خارج ایران نیست و می‌تواند برای تمام زنان جهان باشد.
مادر و پدرم خیلی زود به من یاد دادند که باید به همه احترام بگذاریم، به ویژه به بزرگترها، ولی چیزی که همیشه یاد من ماند، این بود که به بزرگتر احترام بگذار ولی اگر این بزرگتر به شما احترام نگذاشت و به هر دلیلی مورد آزار و اذیت قرار داد، نباید به این بزرگتر احترام گذاشت و باید مقابلش ایستاد.
این نکته را مادر و پدرم وقتی که دو یا سه سال داشتم به من آموختند، و یاد گرفتم که تحت هر شرایطی باید از خود دفاع کنم.
احترام به بزرگترها در فرهنگ ما بسیار مهم است، و البته لازم، ولی فکر می‌کنم که در بعضی موارد ما فراموش می کنیم که بزرگترها نیز می‌توانند اشتباه کنند.
زنان داخل ایران باید باور داشته باشند که صاحب زندگی و بدنشان هستند و باید برای خود تصمیم بگیرند، نه اینکه فرد دیگری برای زندگی و بدن آنها تصمیم بگیرد.
دنبال چیزی بروید که در زندگی به آن علاقمند هستید، مقاوم باشید و در هر شرایطی از خود دفاع کنید. من وقتی به هند رفتم، دختر جوانی بودم و باید گفت که این کشور مانند اروپا یا آمریکا زیاد برای زنان امن نیست ولی من مقاوم بودم و بدون توجه به حرف دیگران به دنبال علاقه خود رفتم.
در جریان همین اعتراضات سراسری در ایران، برخی از من خواستند تا درباره رویدادهای ایران آگاهی‌رسانی نکنم، چون شاید از نظر حرفه‌ای به موقعیت من لطمه بخورد یا باعث خشم مسلمانان در هند شود که طرفدارم هستند.
ولی این حرف‌ها اصلا برای من مهم نبود چون من یک آزادی‌خواه هستم، من نمی‌گویم که مسلمان‌ها بد یا هندوها خوب هستند، من درباره اهمیت آزادی سخن می‌گویم و این درسی است که از پدر و مادرم آموختم.
ما باید با هم باشیم، این موضوع در حال حاضر برای ایرانیان بسیار مهم است، فراموش نکنیم که همه ما دنبال یک هدف هستیم و مسیر مشترکی داریم.
متأسفانه در هفته‌های اخیر شاهد برخی اختلافات هستیم و نظرات گوناگونی درباره شخصیت‌های مختلف مطرح شده است، نمی‌خواهم از کسی اسم ببرم ولی باید در نظر داشت که همه ما دنبال یک چیز هستیم، و آن آزادی ایران است، این موضوع مهم را فراموش نکنیم.
