ژوزف هوسپیان نویسنده، کارگردان، و تهیه‌کننده ایرانی ساکن لس‌آنجلس فیلم کوتاهی را در حمایت از اعتراضات سراسری ایران منتشر کرد.
این اثر داستانی «ما برنده میشیم» نام دارد و انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی با واکنش‌های مناسبی از سوی کاربران ایرانی و غیرایرانی مواجه شده است.
ژوزف هوسپیان به صدای آمریکا می‌گوید: «این چهارمین پروژه ویدئویی است که در ماه‌های اخیر با هدف حمایت از خیزش مردمی ایران ساختم و بسیار خوشحالم که مورد توجه قرار گرفته و تأثیرگذار بوده است.»
او در ادامه می‌افزاید که واکنش‌های مثبت تماشاگران باعث شده است تا تمرکز بیشتری روی موضوعات مرتبط با ایران داشته باشد و این مسیر را بصورت جدی ادامه دهد.
به گفته ژوزف هوسپیان برای او به‌عنوان فیلمسازی که خارج از ایران زندگی می‌کند بسیار مهم است که در چنین دوره زمانی حساسی کنار مردم ایران باشد و از توانایی‌های خود برای بازتاب دادن صدای آنها استفاده کند.
او تأکید می‌کند که تمامی ایرانیان باید از هر ابزاری که می‌توانند استفاده کنند تا صدای مردم ایران در خارج از کشور بلندتر شنیده شود تا زودتر به نتایج مورد نظر خود یعنی «پیروزی» و «آزادی» برسیم.
آقای هوسپیان با اشاره به اینکه با شنیدن خبرهای اعدام‌های اخیر توسط جمهوری اسلامی سخت ناراحت شده است، می‌گوید که نمی‌خواست تا تمرکز فیلم فقط روی «جنایات وحشیانه» این حکومت باشد.
به گفته این کارگردان ایرانی به تصویر کشیدن صحنه‌های اعدام به هیچ عنوان خوشایند نیست و او قصد داشت تا از دریچه متفاوتی به این جریان نگاه کند.
در داستان «ما برنده میشیم» دختر خردسالی از پنجره کوچک منزل شاهد اعدام یکی از معترضان است و پدرش باید این واقعه وحشتناک را برای او توضیح دهد، ولی با استفاده از ترفندی اعدام را به یک بازی تشبیه می‌کند.
به گفته ژوزف هوسپیان پیام فیلم این است که «ما در نهایت در این بازی، و در این نبرد پیروز می‌شویم و علی‌رغم پرداخت هزینه‌ای سنگین، با شجاعت و استقامت، تا پیروزی ادامه می‌دهیم و ناامید نخواهیم شد.»
او در ادامه می‌افزاید که پس از انتشار فیلم در فضای مجازی برای مدتی هشتگ «ما برنده میشیم» بارها از سوی کاربران ایرانی به اشتراک گذاشته شد.
در این اثر کوتاه اسامی مهسا امینی، محسن شکاری، نیکا، مجیدرضا رهنورد، مرتضی قادری، محبوبه موسوی، و تعداد دیگری از معترضان ایرانی مطرح می‌شود.
ژوزف هوسپیان، فرزند هایک هوسپیان کشیش ارمنی‌تبار، اسقف کلیسای جماعت ربانی ایران، و فعال حقوق بشر است که در سال ۱۳۷۲ در ایران به قتل رسید.
او اشاره اینکه پذیرش مرگ پدرش بسیار سخت بود، می‌گوید که این واقعه در عین حال باعث شد تا درد از دست دادن عزیزان را بهتر درک کند.
این کارگردان ایرانی می‌گوید که به همان صورتی که پدرش برای آزادی بیان و حقوق بشر جنگید و در این راه جان باخت، او نیز به‌عنوان یک ارمنی مسیحی با وجود اینکه شاید نسبت به سایرین اندیشه یا باورهای متفاوتی داشته باشد، وظیفه خود می‌داند که برای مقوله مهم و مشترک آزادی بجنگد و کنار مردم ایران باشد.
ژوزف هوسپیان تأکید می‌کند که تا پیروزی نهایی این مسیر را ادامه خواهد داد و با ساخت آثار هنری متنوع از جنبش آزادی‌خواهی ایرانیان حمایت می‌کند.
