چندین تشکل کارگری، بازنشستگان، و معلمان در بیانیه‌هایی به مناسبت روز جهانی کارگر، خواستار آزادی فعالان زندانی و لغو احکام تبعید آنها شدند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، و اتحادیه آزاد کارگران ایران روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت در بیانیه‌ای با انتقاد از سیاست‌های جمهوری اسلامی در قبال کارگران، خواستار «آزادی بی‌قید و شرط تمامی فعالان صنفی از زندان، لغو تبعید و دعوت به کار اخراج‌شدگان در حوزه‌های مختلف فرهنگی، کارگری، زنان، محیط زیست» شدند.
آنها در بخشی از بیانیه خود با اشاره به سیاست‌های حاکمیت جمهوری اسلامی نوشتند: «در این حکمرانی دینی سرمایه‌محور، انسان هیچ موجودیت به رسمیت شناخته شده‌ای ندارد و آن چه در این مناسبات اجتماعی مادیت یافته، مرگ زندگی است.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه و اتحادیه آزاد کارگران ایران افزودند: «اعضای طبقه در قدرت، محصول یک دروغ بنیادین به نام وعده جامعه برابر و آزاد و فرایند مبتذل‌سازیِ این مفاهیمِ انسانیِ به سرقت رفته هستند.»
به اعتقاد این سه تشکل کارگری و معلمان، «بر بنیاد همین رویه ضد بشری است که اقلیت فرادست و اکثریت فرودست باز تولید می‌شوند؛ همان اقلیتی که کار نمی‌کنند و زندگی می‌کنند و اکثریتی که کار می‌کنند و زندگی نمی‌کنند.»
این بیانیه می‌افزاید: «این ستمگریِ تمامیت‌خواه، بر گرفته از یک ایدئولوژی خشونت‌پیشه، مقید به استثمار و غارتگری مشروع شده‌ای است که انسان و جهانِ آن، کالایی است برای بازاری که شکنجه، خون و مرگ در آن عادی‌سازی شده است.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و اتحادیه آزاد کارگران ایران با اشاره به نگاه حاکمیت در قبال زنان افزودند: «زن در این مناسبات کاملا نابرابر و مرد/ پدر سالارانه، ابزاری است که فقط به تملک قدرت در می‌آید، هر نوع اختیاری از وی سلب‌شدنی است.»
آنها اضافه کردند: «بسط و تعمیق بردگی و نیندیشیدن، به واسطه ساز و برگِ ایدئولوژیکِ حاکمیت، از همان سنین کودکی، راه را بر رهایی، برابری و انسان شدن بسته است.»
به نوشته بیانیه، «این جهان برساخته از خشونت، استثمار و غارت، ما را برای باقی ماندن در حوزه انسانی، زندگی‌خواهی، خود بنیادی مسئولانه، آگاهی منجر به رهایی و برابری فرا می‌خواند.»
این تشکل‌ها با تاکید بر اهمیت «باقی ماندن در حوزه انسانی، زندگی‌خواهی، خودبنیادی مسئولانه، آگاهی منجر به رهایی، و برابری» نوشته‌اند: «ما معلمان، کارگران، بازنشستگان و مردم تحت ستم بر این باوریم که ساختن جهانی برخوردار از اراده انسان‌های آزاد، ممکن و شدنی است.»
آنها همچنین بر «تداوم بخشیدن به جنبش زن_زندگی_آزادی و نیز ارتقاء، گسترش و عملی ساختن منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های صنفی و مدنی مردم ایران» تاکید کردند و آن را «راه رهایی مردم ستم‌دیده از چنگال استبداد حاکم» دانستند.
آنها افزودند: «ما به عنوان انسان آزاد، حق رهایی از بردگی، خشونت و استثمار سیستماتیک را با هر روشی که مردم اتخاذ کنند، داریم» و تاکید کردند: «ما حق تعیین سرنوشت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، مبتنی بر یک انتخابات آزاد و با روشی کاملا دموکراتیک، برای تغییر بنیادین در این حوزه‌ها را داریم.»
در این بیانیه همچنین بر «حق دانستن، آموزش، آموزش به زبان مادری و تدریس برای همگان» تاکید شده و آمده است: «هیچ فردی نباید توسط آموزشِ رسمیِ حکومتی، متحمل تحقیر، تهدید و داوری مغرضانه عوامل ایدئولوژیک حکومت شود.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه و اتحادیه آزاد کارگران ایران اشاره کردند: «ما حق داریم هر امری را که به واسطه قدرت حاکم، مقدس انگاشته شده است، نقادانه و بر مبنای دانش و خرد انسانی، بدون هراس از سرکوب، بازبینی کنیم، چون مقدسات همواره موجدِ قساوت بوده‌اند.»
این تشکل‌ها در مورد وضعیت زنان در ایران نوشتند: «زنان در جامعه ما به واسطه سنت، مذهب، سیاست دینی، خانواده، نهادهای آموزشی و قوانین برگرفته از آن، مورد ستم مضاعف قرار گرفته اند و تاکید کردند که برای رهایی از این ستم، زنان حق انتخاب سبک زندگی به معنای اعم آن دارند.»
آنها با اشاره به طرح اخیر جمهوری اسلامی برای اعمال سیاست حجاب اجباری، آن را «اعلان جنگ با مردم» نامیدند که به تاکید بیانیه، «توسط خشم مقدس و انقلابی مردم برچیده خواهد شد.»
آنها در مورد شرایط کارگران نوشتند: «کارگر برده هیچ ارباب و سیستمی نیست و بهره کشی انسان از انسان، تحت هر قراردادی محکوم است.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه و اتحادیه آزاد کارگران ایران همچنین بر «حق کارگران» برای «رها شدن» از «منطق انباشت سرمایه به سبب سلب مالکیت از نیرو و ابزار کار» تاکید کردند.
«بازگرداندن طردشدگان، به حاشیه رانده‌شدگان، اقلیت‌های مذهبی، قومی و... به متن زندگی» و «برقراری صلح در منطقه و جهان که منجر به شکست دائمی حاکمان بزرگ و کوچک منطقه‌ای و جهانی می‌شود» هم از دیگر نکات بیانیه مشترک این سه تشکل هستند.
امضا کنندگان «میثاق ۱۴۰۳» به جمهوری اسلامی: نمی‌توانید با گسترش دامنه جنگ، مبارزات مردم را به عقب برانید
شماری از تشکل‌های کارگری، بازنشستگان و صنفی در بیانیه مشترکی از مطالبات صنفی و سیاسی کارگران و مزدبگیران سخن گفتند.
اتحاد بازنشستگان، انجمن برق و فلز کرمانشاه، شورای بازنشستگان ایران، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت(ارکان ثالث)، شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران، ندای زنان ایران و نهاد دادخواهان امضاکنندگان این بیانیه هستند.
در این بیانیه با اعلام این‌که سال جاری، سال پیگیری سرسختانه و ایستادن بر میثاقی است که در فریاد زن، زندگی، آزادی در دو سال قبل بسته شد، آمده است: «زنان از بعد از انقلاب به انحاء مختلف مورد ستم و آزار قرار گرفته‌اند تا این روزها که به بهانه جنگ با اسرائیل به سرکوب سیستماتیک، وحشیانه و جنگ علیه زنان پرداخته‌اند تا حجاب اجباری را تحمیل کنند اما زنان همچنان مقاومت می‌کنند و مبارزه در اشکال گوناگون آن دَمی متوقف نشده است.»
در این بیانیه آمده است: «ایستاده‌ایم تا پایان، و بر همین پیمان و میثاق می‌مانیم و مسیر رهایی از فقر، ستمگری‌ها و تبعیضات را دنبال خواهیم کرد.»
آنها در بخشی از بیانیه خود نوشتند: «ما علیه تبعیض، ستم طبقاتی، فقر، علیه دستمزدهای بی‌شرمانه سال جاری برای کارگران و همه حقوق و مزدبگیران و افزایش مالیات‌های کمرشکن که بر مردم تحمیل می‌شود، ایستاده‌ایم.»
امضاکنندگان بیانیه خواستار آن شدند که «بساط پیمانکاران» جمع شود و همه «اشکال قراردادهای برده‌وار و موقت‌کاری» پایان یابد و افزودند: «ما بر بیمه‌های اجتماعی ازجمله بر در دسترس قرارداشتن خدمات درمانی رایگان، برای همه مردم و تحصیل رایگان برای کودکان و تسهیلات لازم برای تامین مسکن برای کل جامعه تاکید می‌کنیم و علیه هر آنچه امنیت و زندگی انسانی را تهدید می‌کند، مبارزه می‌کنیم.»
این تشکل‌ها با اعلام این‌که «آموزش خصوصی علیه منافع عموم مردم است» اضافه کردند: «تحصیل رایگان و غیر ایدئولوژیک و منطبق با استانداردهای بین‌المللی باید برای همه کودکان مهیا شود. تحمیل ازدواج به کودکان را جرم و جنایت می‌انگاریم و با کودک همسری مبارزه می‌کنیم.»
«ممنوعیت و توقف کامل اعدام‌ها» از دیگر مطالبات مطرح شده در این بیانیه است. امضا کنندگان بیانیه، اعدام را «قتل عمد حکومتی» نامیدند و اشاره کردند: «حکومت با تشدید سرکوب و افزایش اعدام‌ها می‌کوشد فعالان را منکوب کند و اعتراضات اجتماعی را به عقب براند.»
آنها با تاکید بر مبارزه علیه «صدور و اجرای هر نوع مجازات مرگ، اعدام و قصاص تحت هر عنوان» افزودند: «هرگونه شکنجه روحی، جسمی و اعتراف‌گیری اجباری را ممنوع می‌دانیم.»
در بیانیه، «آزادی بی‌قید و شرط عقیده، بیان و اندیشه، مطبوعات، تحزب، تشکل‌های محلی و سراسری صنفی و مردمی، اجتماعات، اعتصاب، راهپیمایی، وجود شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های صوتی و تصویری، حق بی‌چون و چرای همه مردم» توصیف شده و آمده است که این حقوق باید به رسمیت شناخته شود.
تشکل‌های امضا کننده بیانیه همچنین تاکید کردند که «مذهب به هیچ‌وجه نباید در قوانین سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حقوقی کشور و زندگی خصوصی افراد دخالت داشته باشد» و خواستار آن شدند که تمامی زندانیان سیاسی فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند، جرم‌انگاری فعالیت سیاسی، صنفی و مدنی متوقف شود و تمامی احکام و پرونده سازی‌های امنیتی علیه فعالین لغو شود.
آنها در عین حال اعلام کردند که «عاملین سرکوب اعتراضات مردمی باید محاکمه شوند و در برابر مردم پاسخگو باشند.»
«برابری کامل حقوق زنان با مردان در تمامی عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی»، پایان دادن به «حجاب اجباری و هر شکل از آپارتاید و تبعیض جنسی و جنسیتی»، لغو «تمامی قوانین و سنت‌های تبعیض‌آمیز علیه تعلقات و گرایش‌های جنسی و جنسیتی» و به رسمیت شناخته شدن «حقوق افراد رنگین‌کمانی (کوئیرها)» در این بیانیه مورد تاکید قرار گرفته است.
این تشکل‌ها «سیاست‌های جنگ‌طلبانه حکومت را که وارد فاز تقابل و رودررویی مستقیم شده و با هدف بقای نظام، غارت سفره‌های مردم را تداوم می‌بخشد» به شدت محکوم کردند و گفتند که «نمی‌توانید با گسترش دامنه جنگ، مبارزات مردم را به عقب برانید.»
آنها همچنین «کشتار مردم غزه توسط اسرائیل و حملات حماس علیه مردم اسرائیل» را محکوم کردند.
در پایان بیانیه آمده است که امضاکنندگان بیانیه «میثاق ۱۴۰۳» با اتحاد حول همه خواسته‌های خود «برای برچیده شدن ارگان‌های سرکوب و دخالت مستقیم و دائمی مردم در اداره امور کشور از طریق شوراهای محلی و سراسری مبارزه می‌کنند و همه مردم را به پیوستن به این میثاق فرا می‌خوانند.»
