کانون نویسندگان ایران، با انتشار بیانیه‌ای در آستانه یکم ماه مه مصادف با روز جهانی کارگر، ضمن اعلام حمایت از مطالبات و خواسته‌های کارگران در ایران، خواستار آزادی همه‌‌ی کارگران زندانی و فعالان کارگری در بند جمهوری اسلامی شد.
کانون در بیانیه خود نوشت: «کارگران ایران سال‌هاست که در مناسبت روز کارگر به‌سر می‌برند. آن‌ها هر روز برای بدیهی‌ترین حقوق خود دست به اعتراض زده‌اند، هر روز سرکوب شده‌اند و هر روز شکست‌ها و پیروزی‌های خود را شمرده‌اند. به این معنا در ایران هر روز، روز کارگر است.»
در ادامه بیانیه با اشاره به بیش از ۱۶۰۰ اعتصاب و اعتراض کارگری و صنفی ثبت شده در سال گذشته، تصریح شده است که «این حجم از تجمع و فریاد، نشان‌گر غارت نیروی کار و وسعت بیدادی است که از سوی صاحبان قدرت و مکنت بر پرشمارترین و اساسی‌ترین طبقه جامعه تحمیل شده است.»
کانون نویسندگان ایران خاطرنشان کرده است «فقط نان و مسکن و گوشت و پوشاک و میوه نیست که هردم بیش‌تر و بیش‌تر از سفره مردم کاسته و به رویای ذهن‌شان بدل می‌شود، بلکه فرهنگ آن‌ها، از آموزش و کتاب و سینما و تئاتر و موسیقی نیز اسیر اثرات فقر می‌شود و آسیب می‌بیند و در این شرایط اعتلای فرهنگی که نه، ابتذال فرهنگی رخ می‌نماید.»
کانون در پایان با یکی دانستن سرنوشت نویسندگان و کارگران و دیگر زحمتکشان در ایران، تصریح کرده است «حمایت نویسندگان فقط شامل جنبه‌های مادی منافع کارگران نیست، بلکه خلاصی آن‌ها از سانسور و اختناق را نیز در بر می‌گیرد و این جایی است که کارگران باید به حمایت از خواسته‌های مشخص نویسندگان از جمله لغو هرگونه سانسور و تحقق آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا برخیزند تا بتوانند صدای خود را بی‌مانع و بدون هراس به گوش دیگران برسانند.»
روزِ جهانی کارگر یک یادبود و مراسم کارگری و از سوی طبقات کارگر است که هر سال در اول ماه مه برگزار می‌شود. اتحادیه‌های کارگری در بسیاری از کشورهای جهان این روز را با برگزاری تظاهرات خیابانی گرامی می‌دارند.
این روز، یادمانِ اعتراضات منسجم کارگران آمریکایی است که برای نخستین‌بار در تاریخ ۱ مه ۱۸۸۶ میلادی فراخوان اعتصاب سراسری دادند و خواستار روزی ۸ ساعت کار به جای ۱۴ ساعت کار شدند.
