رضا شهابی و داود رضوی، اعضای زندانی هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، در نامه‌ای سرگشاده به نمایندگان تشکل‌های کارگری جهان در صد و دوازدهمین نشست سازمان جهانی کار، از بی‌توجهی این سازمان به نقض حقوق کارگران در ایران انتقاد کردند.
این دو فعال کارگری با اشاره به عدم اقدام مؤثر سازمان جهانی کار در قبال شکایت ۱۹ سال پیش سندیکای کارگران شرکت واحد، این سازمان را به بی‌تفاوتی در مقابل سرکوب تشکل‌های مستقل کارگری و افزایش کودکان کار در ایران متهم کردند.
نشست سالیانه سازمان جهانی کار بین روزهای ۱۶ تا ۲۷ خرداد برگزار می‌شود و قرار است نمایندگان حکومت جمهوری اسلامی و شماری از تشکل‌های کارگری وابسته به آن در این نشست شرکت کنند.
رضا شهابی و داود رضوی، که در سال ۱۴۰۱ بازداشت و به اتهام‌های امنیتی محکوم به زندان شده‌اند، از سازمان جهانی کار به دلیل ادامه دعوت از «نمایندگان جعلی حکومت تحت‌عنوان نمایندگان کارگران ایران» به اجلاس سالیانه و عضویت آنها در هیئت مدیره و کمیته‌های کارگری انتقاد کردند.
در نامه‌ای که روز دوشنبه هفتم خرداد از سوی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و خطاب به نمایندگان تشکل‌های کارگری جهان در صد و دوازدهمین نشست سازمان جهانی کار منتشر شده، آمده است: «فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل، که سندیکا عضو آن است، ۱۹ سال پیش نسبت به سرکوب و بازداشت فعالین این سندیکا و هجوم سازمان‌یافته به آن، علیه دولت جمهوری اسلامی ایران به سازمان جهانی کار شکایت کرد، ولی این سازمان با وجود مفتوح بودن این پرونده و قطور شدن هر ساله آن با شکایات جدید، خود را با پاسخ‌ها و ادعاهای دروغین نمایندگان دولت ایران مشغول کرده و در نتیجه، اقدام عملی و مؤثری صورت نداده است.»
در بخشی از نامه با اشاره به برخوردهای اداری، امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با صدها عضو سندیکا از سال ۱۳۸۴ تاکنون آمده است که این دو فعال کارگری و حسن سعیدی، دیگر عضو این تشکل کارگری، بدون وقفه هدف سیاست‌های کارگرستیز حکومت بوده و محکوم به زندان‌های طویل‌المدت شده‌اند. با وجود بیماری‌های شدید جسمانی، مسئولین زندان و عوامل وزارت اطلاعات حتی از اعطای مرخصی درمانی به آنها جلوگیری می‌کنند.
همچنین در این نامه با اشاره به برخوردهای انجام‌شده علیه صدها فعال جنبش‌های کارگری، معلمان، دانشجویان و زنان به خاطر فعالیت‌های صنفی و مدنی‌شان و دفاع از حقوق خود و همکاران‌شان گفته شده است که «اندک تشکلات مستقل کارگری و معلمی از جمله سندیکای ما و تشکلات معلمان که با وجود فشار نهادهای سرکوب بوجود آمدند، تحت فشار دائمی و زیر ذره‌بین نیروهای امنیتی حکومت قرار دارند و امکان فعالیت علنی و آزادانه از آنها سلب شده است.»
رضا شهابی و داود رضوی در ادامه افزودند که هم‌اکنون ده‌ها کارگر، معلم، دانشجو و مدافع حقوق کودکان و زنان در زندان‌ها به سر می‌برند. در این مورد به افرادی همچون ریحانه انصاری‌نژاد، آنیشا اسدالهی، سروناز احمدی، شریفه محمدی، نسرین جوادی، ناهید خداجو، زینب همرنگ، عثمان اسماعیلی، رسول بداقی، مهران رئوف، کیوان مهتدی، کامیار فکور، سیسیل کولر و ژاک پاری اشاره شده است.
این دو فعال کارگری زندانی با توجه به حمایت سندیکاهای کارگری فرانسه، سوئیس، دانمارک، سوئد، انگلستان و دیگر تشکل‌های کارگری بین‌المللی از برگزاری تجمعی در مقابل سازمان جهانی کار در روز ۱۸ خرداد ابراز امیدواری کردند که پرونده شکایات مربوط به سرکوب تشکلات و فعالین مستقل کارگری ایران با جدیت و فوریت بیشتری دنبال شود و نتایج مطلوبی در حمایت از کارگران ایران به دست آید.
