اتحادیه های کارگری اروپا خواستار آزادی سپیده قلیان ، فعال مدنی زندانی ، و رضا شهابی و حسن سعیدی ، دو فعال کارگر زندانی ، شد و بر لغو حکم زندان فرزانه زیلابی ، وکیل شماری از کارگران ، بازنشستگان و معلمان در استان خوزستان ، تاکید کرد.
اتحادیه های کارگری اروپا در توییتی نوشت که خانم قلیان تنها چند ساعت پس از آزادی ، به دست ماموران امنیتی بازداشت شد ، و خواستار آزادی او و نیز لغو تمامی اتهام های وارد شده به او شد.
سپیده قلیان در روز ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ پس از آزادی از زندان اوین بدون بر سر داشتن حجاب اجباری شعار «خامنه‌ای ضحاک، می‌کشیمت زیر خاک» سر داد و ساعتی بعد از سر دادن این شعار، دوباره بازداشت شد.
او پس از بازداشت به زندان اوین منتقل و در اردیبهشت سال جاری، به دو سال زندان محکوم شد.
در این حال، به گزارش خبرگزاری هرانا، قرار است دادگاه دیگری علیه این فعال مدنی زندانی برگزار شود.
بر اساس این گزارش، جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات خانم قلیان، روز ۲۸ تیر، در شعبه ۱۲۰۷ کیفری دو مجتمع قضایی شهید کچویی تهران برگزار خواهد شد. احضار او به در پی شکایت آمنه سادات ذبیح پور، خبرنگار صدا و سیما، صورت گرفته است.
اتحادیه های کارگری اروپا در توییت دیگری با اشاره به صدور احکام شش سال زندان برای رضا شهابی و حسن سعیدی، از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، خواستار آزادی آنها و لغو تمام اتهامات وارد شده به آنان شده است.
این دو فعال کارگری سال گذشته به اتهام دیدار با سسیل مولر و ژاک پاری، دو فعال سندیکایی فرانسوی، در تهران بازداشت شدند. همراه با آنان، شماری از فعالان کارگری و معلمان نیز بازداشت شدند.
تمامی بازداشت شدگان، اتهام های وارد شده از سوی دستگاه های امنیتی و قوه قضاییه جمهوری اسلامی را رد کرده اند. شمار زیادی از اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری و صنفی در جهان نیز با درخواست برای آزادی تمامی بازداشت شدگان این پرونده امنیتی، دیدار فعالان سندیکایی را بر اساس مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار آزاد دانسته اند.
اتحادیه های کارگری اروپا همچنین با اشاره به اینکه شمار زیادی از مدافعان حقوق بشر در ایران زندانی شده اند از صدور حکم یک سال و نیم زندان برای فرزانه زیلابی انتقاد کرد.
اتحادیه های کارگری اروپا در توییتی خواستار لغو این حکم و نیز اتخام های وارد شده امنیتی به خانم زیلابی شد.
ستار رحمانی، عضو اتحادیه استادان و معلمان بریتانیا، در گفتگو با صدای آمریکا به این پرسش که حمایت های بین المللی از کارگران در ایران چه تاثیری بر تصمیمات حکومت حمهوری اسلامی دارد، پاسخ می دهد: که این حمایت ها باعث «ایجاد روحیه همبستگی در بین فعالان کارگری و تقویت اعتماد به نفس در راه رسیدن به اهداف خود و از طرف دیگر تقویت روحیه کارگرانی که معمولا دیر به اعتراضات می پیوندند، می شود.»
وی در ادامه در خصوص تاثیر حمایت ها بر تصمیمات حاکمیت در احکام علیه فعالان زندانی عقیده دارد که «ما شاهد تعدیلات تاکتیکی و موقتی در احکام، در برهه های زمانی معین بوده ایم، اما به محض تغییر شرایط و چالش های بنیادی رژیم توسط اعتراضات کارگری، فشارها بر فعالان، زندان، اخراج و تهدیدها از سر گرفته می شود.»
با این همه، آقای رحمانی تاکید می کند که حمایت های بین المللی کارگری و صنفی به «روشنگری در بین کارگران در ایران» کمک می کند و می گوید: «با در دست داشتن تکنولوژی مدرن و در دسترس بودن اخبار کارگری برای همه، این امکان فراهم می شود که دسیسه های حاکمیت بر ملا شود و کارگران از حقوق اولیه خود بیشتر آگاه شوند.»
علاوه بر این، به گفته این فعال سندیکایی ساکن لندن، «کارگران و انسان های برابری طلب کشورهای جهان هم از شرایط سخت فعالان کارگری در ایران آگاه می شوند و از آنها حمایت می کنند.»
او همچنین به نکته دیگری از جمله تاثیر بر تصمیمات دولت ها در ارتباط نقض حقوق بشر در ایران اشاره می کند و می افزاید: «نمایندگان دولت ها به خصوص دول اروپایی را افکار عمومی کشورشان و اتحادیه های کارگری مجبور به تعدیل سیاست های منفعت جویانه و کاسب کارانه -اگرچه موقت و شکننده- می کند.»
در همین حال، کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری خبر داد که رضا اقدسی، از کارگران قدیمی و اخراجی ایران خودرو، به شعبه سوم دادسرای اوین احضار شده است.
بر اساس این گزارش، به وی ۵ روز فرصت داده شده است تا برای «ادای توضیحات و مراحل دادرسی پرونده» خود را به شعبه سوم بازپرسی دادسرای امنیتی اوین معرفی کند.
در سالیان اخیر، شمار زیادی از فعالان کارگری، بازنشستگان و معلمان بازداشت شده اند.
آقای رحمانی در این مورد که چرا جمهوپری اسلامی به رغم حمایت های بین المللی از اعتراضات خیابانی و اعتصابات و اعتراضات در محل کار برخوردهای امنیتی با فعالان کارگری و صنفی انجام می دهد، می گوید: «حاکمیت از همان آغاز به قدرت رسیدن در سال ۵۷، شروع به سرکوب کارگران و زنان کرد.»
به گفته او، «پاسخ حاکمیت در حفظ نظام سرمایه داری و مالکیت به عنوان امری مقدس نیاز به سرکوب هر نوع تشکلی که پایه های نظام را به چالش می کشد، بوده است و برای هویت دادن به سرمایه و نظام سرمایه داری به مثابه تقدس انکارناپذیر، می بایست زنان را به حاشیه براند و کارگران معترض را سرکوب کند.»
ستار رحمانی می گوید: «به همین دلیل، زنان قربانی هویت سازی مذهبی رژیم شدند. زنان را با گفتن «یا روسری، یا توسری» از چرخه اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به حاشیه راندند و قصد دارند کماکان به این راه ادامه دهند.»
