ارسطو پاسیار، از آسیب‌دیدگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در گفت‌وگویی با بخش فارسی صدای آمریکا گفت به دلیل فشارهای نهادهای حکومتی و نبود امکانات پزشکی مجبور شده به همراه خانواده‌اش ایران را ترک کند.
آقای پاسیار که در مراسم چهلم مهسا (ژینا) امینی در سقز به دلیل اصابت بیش از ۲۰۰ گلوله ساچمه‌ای به سر و صورتش، بینایی چشم چپ و ۵۰ درصد بینایی چشم راست خود را از دست داده، به منوچهر پردل از بخش فارسی صدای آمریکا گفت از راهی که رفته پشیمان نیست و حاضر است جان خود را «در راه آزادی وطن» فدا کند.
ارسطو پاسیار، از آسیب‌دیدگان چشمی اعتراضات به کشته شدن مهسا (ژینا) امینی
این معترض آسیب‌دیده با اشاره به تداوم اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» ابراز امیدواری کرد هرچه زودتر به ایران بازگردد.
ارسطو پاسیار اهل بوکان در آذربایجان غربی در این مصاحبه گفت در چهارم مهرماه ۱۴۰۱ به همراه برخی از دوستانش برای شرکت در مراسم چهلم مهسا به سقز رفته بود و پس از پایان مراسم هدف گلوله ماموران حکومتی از فاصله‌ای نزدیک قرار گرفتند.
آقای پاسیار پس از زخمی‌شدن به بوکان منتقل می‌شود، اما بیمارستان‌ها و درمان‌گاه‌های دولتی از پذیرش او خودداری می‌کنند.
این معترض آسیب‌دیده فردای آن روز به تبریز مراجعه می‌کند که در آنجا نیز به دلیل وخامت وضعیت چشم به بیمارستان لبافی‌نژاد تهران منتقل می‌شود.
در جریان عمل جراحی چشم در بیمارستان لبافی‌نژاد تهران، دو ساچمه از چشم او بیرون آورده می‌شود اما سه ساچمه دیگر به حدقه چشم چپ او چسپیده بود و آقای پاسیار بعد از مدتی از بازیابی بینایی چشم خود قطع امید می‌کند.
دو ساچمه دیگر از چشم راست آقای پاسیار در آورده می‌شود و اکنون ۵۰ بینایی چشم راست خود را باز یافته است.
این معترض آسیب‌دیده می‌گوید نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی بارها با او تماس گرفتند و پس از افزایش فشارها بر او و دیگر اعضای خانواده‌اش و نیز مسائل پزشکی تصمیم گرفت به همراه خانواده‌اش ایران را ترک کند.
او در پایان این مصاحبه از خانواده‌های جان‌باختگان و همچنین آسیب‌دیدگان خواست از تلاش‌های خود برای آزادی ایران ناامید نشوند.
در جریان اعتراضات سراسری ایرانیان به کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد، چشم ده‌ها معترض بر اثر شلیک مستقیم گلوله‌های ساچمه‌ای نیروهای جمهوری اسلامی آسیب دید و شماری از آنها نابینا شدند.
بنا بر گزارش نهادهای حقوق بشری و رسانه‌های بین‌المللی، دستکم حدود ششصد تن از معترضان در سال گذشته هدف شلیک عامدانه ماموران حکومت به چشم‌هایشان قرار گرفته‌اند.
به گزارش نیویورک‌تایمز، در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ بیش از پانصد آسیب‌دیده چشمی به چشم‌پزشکان سه بیمارستان بزرگ تهران (فارابی، رسول اکرم و لبافی‌نژاد) مراجعه کرده‌اند. پزشکان در استان کردستان نیز از دستکم ۸۰ مورد پذیرش مجروحان چشم خبر داده بودند.
سازمان حقوق بشر ایران در گزارشی با اشاره به اعتراضات سراسری سال گذشته اعلام کرد که «شلیک نیروهای سرکوب‌گر به صورت و چشم زنان، با تقریب بسیار بالایی، سیستماتیک و هدفمند بوده است.»
محمود امیری مقدم، مدیر این نهاد حقوق بشری، تاکید کرده که «جنایات بی‌رحمانه» حکومت جمهوری اسلامی «به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند خودسرانه باشد» و «رهبر جمهوری اسلامی و همه نیروهای تحت فرمانش که در این جنایات مشارکت داشته‌اند، باید پاسخگو باشند.»
بر پایه آمار سازمان حقوق بشر ایران، شلیک «نیروهای سرکوب‌گر» به چشم‌های معترضان، از نخستین روزهای اعتراضات سراسری در شهریورماه آغاز شد و تا آذرماه ادامه داشت.
