یکی از معترضانی که با شلیک مستقیم نیروهای حکومتی یک چشمش را از دست داده، با اشاره به تفاوت «زندگی‌ها و دغدغه‌های» مردم ایران و جهان، نابینا شدن را «بهای آرزوی» همه معترضان دانست.
غزل رنجکش روز چهارشنبه پنجم بهمن در روایتی اینستاگرامی نوشت: «معلولیت جسمی هم صرفا یک واژه بی‌معنی است این روزها، چون همه این زخم‌ها به قول شما نشان‌دهنده شرافت و قدرت بانوان ایرانی است.»
او گفت که این یک مثال بود از تفاوت زندگی‌ها و دغدغه‌های ما و باقی مردم دنیا.
غزل رنجکش، دانشجوی رشته حقوق بندرعباس، روز ۲۴ آبان وقتی از محل کارش به خانه باز می‌گشت، بر اثر شلیک گلوله ساچمه‌ای توسط فردی که گفته می‌شود «یک مأمور لباس شخصی» جمهوری اسلامی بود، بینایی چشم راستش را از دست داد.
خانم رنجکش، درباره این که مردم او را «قهرمان» می‌نامند، این «معلولیت جسمی» را «ناشی از اعمال وحشیانه» نیروهای جمهوری اسلامی خواند.
او با بیان این که «آدمی که روحش ضدگلوله است، هیچ چیز نمی‌تواند جلوی رشدش را بگیرد»، تأکید کرد: اگر این بهای آرزوی همه‌مان باشد، فدای سر همه‌مان.»
پیش از این، ۱۴۰ پزشک متخصص چشم اعلام کردند: «تعداد زیادی از شهروندان بر اثر اصابت ساچمه و پینت‌بال در جریان تلاش عمال حکومت برای سرکوب خیزش انقلابی مردم ایران، بینایی یک یا هر دو چشم خود را از دست داده‌اند.»
تنها در سه بیمارستان «فارابی، رسول‌اکرم، و لبافی‌نژاد»، چشم‌پزشکان تخمین زده‌اند که در جریان سرکوب اعتراضات سراسری ایران از ۲۶ شهریور تا پایان آبان «بیش از ۵۰۰ بیمار» را که «چشم‌هایشان به‌شدت آسیب دیده بود» پذیرش کرده‌اند. پزشکان در استان کردستان نیز از «حداقل ۸۰ نفر» سخن گفته‌اند که چشمانشان مجروح شده است.
