سیامک نمازی، شهروند آمریکایی زندانی در ایران، مقاله‌ای نوشته است که روز چهارشنبه در روزنامه نیویورک تایمز منشتر شد. او در این مقاله گفته «من در ایران گروگان گرفته شده‌ام» و از جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا خواسته است تا «به این کابوس» پایان دهد.
سیامک اکنون بیش از هر آمریکایی دیگری، در ایران زندانی بوده است.
سیامک نمازی نوشته است که پذیرفتن خطرات بیان عمومی این درخواست از رئیس جمهوری آمریکا در حالی که در زندان بدنام اوین است، «عمق ناامیدی» او را نشان می‌دهد. سیامک نمازی نوشت: «من بی سر و صدا رنج کشیده‌ام زیرا نزدیک به ۲۵۰۰ روز از روزهایی که باید بهترین و پربارترین روزهای زندگی‌ام باشد، پشت این میله ها گم شدند. اما اکنون مجبورم این سکوت را بشکنم زیرا معتقدم رویکرد دولت بایدن برای نجات آمریکایی‌های در ایران که در تنگنای قرار دارند، تاکنون به طرز چشمگیری شکست خورده است و اگر رئیس‌جمهوری فورا مداخله نکند، احتمالاً تا یک آینده قابل پیش‌بینی، در این وضعیت بی‌انتها رنج خواهیم برد.»
سیامک نمازی در این مقاله شرح داده است که در اکتبر ۲۰۱۵ زندانی شد و پس از یک دادگاه غیرعلنی به ۱۰ سال زندان محکوم شد.
او نوشت: «قاضی حکم داد که فعالیت‌هایی مانند سخنرانی در کنفرانس‌های دانشگاهی، برگزاری بورسیه‌ها در اندیشکده‌های واشنگتن و حتی ارتباط با مجمع جهانی اقتصاد معادل تلاش برای سرنگونی رژیم با همکاری یک دولت متخاصم خارجی - به معنای ایالات متحده است.»
سیامک نمازی با اشاره تحقیقات سازمان ملل متحد نوشت که آن تحقیقات بازداشت او را «خودسرانه» می‌داند و «دولت ایالات متحده و سازمان‌های حقوق بشر بی‌شماری بی‌گناهی من را اعلام کرده‌اند، از من به عنوان گروگان یاد کرده و خواستار آزادی فوری من شده‌اند.»
به نوشته این شهروند آمریکایی، «اما واقعیت زشت این است که ایران تنها در صورتی اسرای خود را آزاد خواهد کرد که مشوق‌های کافی ارائه شود. منتقدان این راه حل را رد می‌کنند بدون آنکه راه جایگزین قابل قبولی ارائه دهند. با وجود این، به نظر می‌رسد هر رئیس‌جمهوری مجوز معامله برای آزادی ما را در چارچوب هزینه‌های سیاسی اجتناب‌ناپذیر انجام این کار در نظر می‌گیرد. تهران که به این محاسبات سیاسی (برای رئیس جمهوری آمریکا) اهمیتی نمی‌دهد، به نظر می‌رسد بیش از آن چیزی که کاخ سفید بتواند تاب بیاورد برای آزادی ما طلب می‌کند.»
سیامک نمازی نوشته است که عنوان ناخوشایند طولانی مدت‌ترین گروگان ایرانی آمریکایی در تاریخ را به دست آورده به شرایط پدرش، باقر نمازی و همچنین مراد طاهباز، فعال محیط زیست و عماد شرقی تاجر که در ایران در بازداشت هستند، اشاره کرد.
سیامک نمازی می‌گوید که کمی بیش از یک سال پیش، هر چهار نفر به دلایل خوبی خوش‌بین بودند که این بلا، بالاخره پایان می‌یابد، امید زیادی وجود داشت که مذاکرات برای بازگرداندن ایران و آمریکا به توافق هسته‌ای با موفقیت به پایان برسد و دولت بایدن گفته بود که تصور یک توافق هسته‌ای با ایران بدون توافق در مورد گروگان‌های آمریکایی در ایران دشوار است.
به گفته سیامک نمازی «این رویکرد درستی بود. اما از دست دادن فرصت برای آزادی ما به دلیل متوقف شدن مذاکرات هسته‌ای» درست نیست.
نویسنده می‌گوید: تابستان سال گذشته، تهران مدعی شد که چارچوب توافق با واشنگتن را برای آزادی ما تنظیم کرده است. بنا بر گزارش‌ها، این قرارداد شامل آزادی ما در ازای آزادی زندانیانی بود که همراه با آزادسازی دارایی‌های ایران در کره جنوبی تکمیل می‌شد. ایرانی ها بارها برای انجام فوری این «تبادل بشردوستانه» ابراز تمایل کرده و کاخ سفید را به تزلزل متهم کرده‌اند.
سیامک نمازی در بخش دیگری از مقاله خود می‌نویسد که «دولت بایدن وضعیت اسفناک بازداشت‌شدگان آمریکایی را نادیده می‌گیرد و آزادی ما را به چگونگی پایان مذاکرات غیرقابل پیش‌بینی هسته‌ای وابسته می‌کند.»
به گفته این زندانی آمریکایی در ایران، معامله برای نجات شهروندان در معرض خطر باید برای دولت آمریکا یک اصل اولیه باشد.
سیامک نمازی با اشاره به مرتبط کردن مذاکرات هسته‌ای و وضعیت زندانیان و بن‌بست‌ها در مذاکرات هسته‌ای می‌گوید که «هیچ عذابی برای یک زندانی بالاتر از وسوسه شدن به چشم انداز آزادی قریب الوقوع نیست که بعد این آزادی محقق نشود. هیچ دردی بزرگتر از تسلیم شدن در برابر امیدی که از دست می‌رود، وجود ندارد.»
او می‌پرسد چه اتفاقی می‌افتد اگر مذاکرات هسته‌ای - که اکنون با تنفس مصنوعی زنده است - بدون اینکه ایالات متحده آزادی ما را تضمین کند، از هم بپاشد؟
سیامک نمازی می‌گوید او بخشی از معامله دولت اوباما با ایران در مورد گروگان‌هایی که در ژانویه ۲۰۱۶ آزاد شدند و به سلامت به ایالات متحده بازگردانده شدند، نبود و در عوض «من را رها کردند تا در یک بازداشتگاه سطح بالای امنیتی بپوسم.»
سیامک نمازی نوشته است «اغلب در اتاقی به اندازه کمد، روی زمین می‌خوابیدم و غذا را از زیر در دریافت می‌کردم - مثل سگ. من در طول ۲۷ ماهی که در آن گوشه جهنم گذراندم قبل از اینکه به بند عمومی منتقل شوم، تحقیرهای غیرقابل بیانی را تحمل کردم. جان کری، وزیر امور خارجه در آن زمان، تصور می‌کرد که فرصت دیگری برای آزادی من خواهد داشت. امید ما به وحشت تبدیل شد، زمانی که ایرانی‌ها در عوض، پدر ۷۹ ساله‌ام را به تنهایی در زندان انداختند.
او می‌نویسد «با اینکه ما فقط چند متر از هم فاصله داشتیم، ۱۲ ماه از رسیدن به هم محروم بودیم. فقط می‌دانستم که فشار این مشکلات غیرانسانی باعث بستری شدن او در بیمارستان در چندین موقعیت شده است.» سیامک نمازی با اشاره به اینکه پدرش پیش از مرخصی بالینی بیش از یک بار تحت جراحی قلب قرار گرفته، نوشته است «متأسفانه» تغییر در کاخ سفید از دونالد ترامپ به جو بایدن هیچ آرامشی برای او و پدرش ایجاد نکرده است.
سیامک نمازی نوشته است «آقای بایدن، من از شما خواهش می‌کنم که زندگی زندانیان بی‌گناه آمریکایی را بالاتر از سیاسی‌بازی‌ها در واشنگتن قرار دهید» و همه ما را فورا آزاد کنید. سیامک نمازی می‌نویسد فکر کردن به اینکه پدر ۸۵ ساله‌ام با جان سالم منتظر یک فرصت دیگر برای ازادی باشد، دشوار است. او خطاب به جو بایدن نوشته است «این کابوس را تمام کنید.»
سیامک نمازی طولانی‌تر از هر آمریکایی دیگری در ایران زندانی بوده است. او در سال ۲۰۱۵ در سفری به تهران برای ملاقات با بستگانش زندانی شد.
* برگردان فارسی این مطلب تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده است و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب‌دهنده دیدگاه صدای آمریکا نیست
