مأموران حکومتی جمهوری اسلامی صبح پنج‌شنبه با هجوم به خانه رعنا کورکور، خواهر مجاهد کورکور زندانی سیاسی محکوم به اعدام، او را بازداشت کردند.
نگار کورکور روز پنج‌شنبه ۱۴ تیر با اعلام خبر بازداشت خواهرش رعنا، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که از نهاد بازداشت‌کننده و محل بازداشت اطلاعی در دست نیست.
هرچند روشن نیست علت بازداشت رعنا کورکور چیست، اما مقامات جمهوری اسلامی پیش از این نیز بارها خانواده‌های زندانیان سیاسی را مورد آزار و اذیت، و همچنین بازداشت و پرونده‌سازی قرار داده‌اند.
همچنین ببینید: بازداشت یک شهروند به همراه فرزندان خردسالش در اصفهان؛ برادر مریم مهرابی: او فقط دادخواه استنگار کورکور در روزهای گذشته نیز اعلام کرده بود که با وجود مراجعه مکرر خانواده‌اش به زندان شیبان اهواز برای ملاقات مجاهد کورکور، مقامات زندان به آنها اجازه ملاقات نداده‌اند.
این زندانی سیاسی در خطر اعدام ماه‌ها است که از حق ملاقات و تماس محروم شده است.
همچنین ببینید: محرومیت زندانی سیاسی محکوم به اعدام از «حق تماس»؛ مقامات «اجازه ملاقات» به خانواده مجاهد کورکور نمیدهندقوه قضاییه جمهوری اسلامی مجاهد کورکور را به تیراندازی ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه و کشتن هفت شهروند، از جمله کیان پیرفلک متهم کرده است، اتهامی که این زندانی سیاسی بارها آن را رد کرده است.
میثم پیرفلک، پدر کیان که خود نیز در جریان این حمله به‌شدت زخمی شد و همچنان تحت درمان است، پیش از این در ویدئویی تأکید کرده که «ما به چشم خود دیدیم که مأموران امنیتی به ما و کیان شلیک کردند.»
همچنین خانواده پیرفلک پیش از این در بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند که «روایت‌های جعلی و غیرواقعی از قتل» این کودک کشته شده در ایذه را نمی‌پذیرند و به هر یک از اهالی این شهرستان که «قرار است با جعل واقعیت به عنوان قاتل» این کودک کشته شده در اعتراضات معرفی بشود، «پیشاپیش رضایت» می‌دهند.
همچنین ببینید: خانواده پیرفلک: روایت‌های جعلی از «قتل» کیان را نمیپذیریمعباس کورکوری، مشهور به مجاهد کورکور، در جریان حمله نیروهای حکومتی به روستای پرسوراخ در ۲۹ آذر ۱۴۰۱ بازداشت شد؛ در این حمله چند تن از شهروندان معترض نیز کشته شدند.
دیوان عالی جمهوری اسلامی حکم اعدام مجاهد کورکور را در دی سال ۱۴۰۲ تأیید کرد و پرونده‌اش به شعبه اجرای احکام دادگاه ایذه فرستاده شد.
پیش از این، آبرام پیلی، معاون نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، آزادی «تمامی زندانیانی» را که «به طور ناعادلانه در ایران محبوس هستند» خواستار شد.
آبرام پیلی تأکید کرد: «هیچ کس نباید به دلیل استفاده از حقوق انسانی خود و (برخورداری از) آزادی‌های بنیادین پشت میله‌های زندان باشد.»