یکسال پس از زندانی شدن نازنین زاغری رتکلیف، شهروند ایرانی بریتانیایی تبار که پس از دیدار نوروز با خانواده اش به همراه دختر خردسال خود در فرودگاه تهران دستگیر شد، هنوز جزئیات اتهامات او اعلام نشده است.
دومین سال زندانی شدن خانم زاغری در حالی روز ۱۴ فروردین امسال آغاز میشود که به گفته همسرش، ریچارد رتکلیف، سپاه پاسداران او را با طرح اتهام کلی «اقدام برای براندازی نرم» بازداشت کرد.
خانم زاغری با بخش آموزشی و خیریه بنیاد رویترز همکاری میکرد.
به گفته ریچارد رتکلیف، ماموران هنگام بازداشت نازنین به او گفتند که گذرنامه اش ایرادی قانونی دارد و تا روشن شدن وضعیتش باید دخترشان گابریل را به پدربزرگ و مادربزرگش بسپارد .
گابریل از زمان بازداشت مادرش در ایران است و نمی تواند بازگردد زیرا ماموران امنیتی پاسپورت بریتانیایی او را هم ضبط کردهاند.
تلاش ریچارد و فشارهای بینالمللی برای آزادی نازنین زاغری راه بجایی نبرده است.
مقامات قضایی بدون اینکه رسما اتهامات خانم زاغری را اعلام کنند از قطعی شدن حکم پنج سال زندان او خبر داده اند.
تجمع یکسالگی بازداشت حامیان نازنین
در این بین، رسانهها در بریتانیا، با اشاره به تلاشهای یک سال گذشته آقای رتکلیف برای آزادی نازنین، از تجمعی خبر دادند که عصر یکشنبه ۱۳ فروردین در حومه لندن برگزار شد.
آقای رتکلیف از حامیان آزادی نازنین خواست در سالگرد زندانی شدن همسرش روبانهای زردی را همراه با نقل قولهایی از همسلولی های او در اوین که میگویند چه آرزویی در یک روز پس از آزادی دارند، به درختان نزدیکی منزلشان گره بزنند و تصاویری از این روبانها و نقل قولها را به ضمیمه پیشنهادات خود برای کمک به آزادی نازنین به صفحه فیس بوک مربوط به حمایت از نازنین بفرستند.
آقای رتکلیف در گفت و گو با بخش فارسی صدای آمریکا گفت که نازنین در پیام خود گفته است که اگر برای یکروز آزاد باشد دوست دارد به خانه برود، همسرش برای او چای بریزد و او در حال نوشیدن چای همسر و دخترش را تماشا کند که با هم بازی میکنند.
او همچنین گفته که دوست دارد دختر و همسرش را ببیند که همچون گذشته با آهنگ مایکل جکسون وسط اتاق نشیمن با هم میرقصند.
خانم نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و همسلولی خانم زاغری نیز در پیامی گفته است که اگر یکروز آزاد باشد لحظه ای برای دیدار با دو فرزند ده ساله خود درنگ نمیکند.
این پیامها، به همراه پیام چند همسلولی دیگر نازنین زاغری در زندان اوین، به خواست آقای رتکلیف از درختی در پارک وست همپستید در حومه لندن آویخته شد. او این برنامه را «یک روز، یک درخت» نامید.