کارگردان: تران آن هونگ
فرانسه / ويتنام، ۱۹۹۷، رنگی، ۱۲۰ دقيقه
تاکسی دوچرخه ای شاهکار ديگری است از کارگردان اثر درخشان «بوی پاپايای سبز» (۱۹۹۳) که توجه تماشاچيان و منتقدين سينمايی را به خود جلب کرده بود. در اين اثر کارگردان هونگ با تمرکز بر زندگی شلوغ و پلوغ خيابان های شهر هوشی مينه و با بهره برداری از صحنه های چشمگير گوشه و کنار شهر تصوير زنده ای از فساد و تباهی در موقعيتی افسار گسيخته در ويتنام کنونی ترسيم می کند.
در مرکز فيلم موضوع فساد و ابعاد مختلف آن قرار دارد. داستان بر روی زندگی يک جوان راننده تاکسی دوچرخه ای (Cyclo ) و خواهر زيبايش چرخ می زند. هنگامی که سارقين تاکسی دوچرخه ای وی را می دزدند، برادر پايش به دنيای خشن و زيرزمينی تبهکاران باز می شود، و هم زمان خواهر مورد سوء استفاده دوست پسرش قرار گرفته و به پايش دنيای روسپيگری کشيده می شود.
دست و پنجه نرم کردن اين کاراکترها با زندگی روزمره نماد بحران جامعه کنونی ويتنام است، جامعه ای که از يک طرف لبريز از انرژی زندگی است و از طرف ديگر هنوز بختک جنگ بر رويش سنگينی می کند و تمام دلارهای آمريکايی و آهنگ های موسيقی پاپ غربی نيز نتوانسته روال منطقی به اين زندگی ببخشد.
تاکسی دوچرخه ای، نظير بوی پاپايای سبز، از فضای غنی و اتمسفريک ويتنام بهره کافی برده است. فيلم برداری از رنگ آميزی سايه روشن هايی از خون و آتش در متن وزووز دايمی ترافيک کوچه و خيابان برخوردار است که به آن حالتی کلاسيک و غمگين می دهد. داستان با قرار گرفتن بين فيلم مستند و کابوس، انرژی کينتيک فيلم با تصاوير فوق العاده اش تصوير جهنم شهری است که آن را به حق در خور مقايسه با فيلم راننده تاکسی مارتين اسکورسزی ساخته است.