نظریه‌پرداز کهنه‌کار جناح راست آمریکا در پرتیراژترین روزنامه پایتخت ایالات متحده، خواستار کمک نیروی دریائی آمریکا و دیگر کشورهای حامی اوکراین به صادرات غله اوکراین شد.
جرج ویل، ستون‌نویس برجسته، در مقاله روز چهارشنبه، ۶ ژوئیه، ۱۵ تیرماه، در روزنامه واشنگتن پست، می‌نویسد به اوکراین، توپخانه بیشتر بدهید و بگذارید نیروی دریائی آمریکا محاصره اوکراین توسط ناوهای جنگی روسیه را درهم بشکند.
نویسنده، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه را به ناپلئون بناپارت، امپراتور سابق فرانسه تشبیه می‌کند، که به گفته او، هر دو کار خود را از افسری توپخانه آغاز کردند، و می‌نویسد، امروز پوتبن خون‌ریزی وحشیانه، جنگی با محوریت توپخانه در اروپا به راه انداخته، و در آن پیروز خواهد شد مگر اینکه همدستان اوکراین به سرعت تجهیزات پیشرفته توپخانه به مقدار بیشتری در اختیار این کشور قرار دهند.
نویسنده واشنگتن پست با استناد به گزارشی در باره موشک پیشرفته‌ای که می‌تواند پیاده‌نظام دشمن را در مساحتی ۲ و نیم هکتاری قلع و قمع کند، و قابلیت‌های توپخانه روسیه که می‌تواند از ۴۰ مایلی توپخانه دشمن را که محل آن را با رادار پیدا کرده، هدف بگیرد، می‌نویسد البته شیوه جنگی وحشیانه روسیه، به توپخانه هوشمند نیاز ندارد.
نویسنده به یک گزارش فایننشال تایمز استناد می‌کند که در آن یک تحلیل‌گر نظامی در روسیه، سنگ‌دلی خاص نظامیان روسی را از فرهنگ خودکامگی و عدم اعتماد این کشور، ناشی می‌داند، و به گفته سرهی پلوکی، استاد تاریخ اوکراین در دانشگاه هاروارد در مصاحبه با نشریه «اسپکتتور» استناد می‌کند که می‌گوید شیوه جنگی مبتنی بر استفاده بی‌‌رحمانه از توپخانه، در روسیه هنوز تغییر نکرده است.
ویل همچنین از انتونی بیوور، تاریخ‌دان نظامی انگلیسی نقل قول می‌کند که درنده‌خوئی نظامیان روسیه را ناشی از فرهنگ تحقیر و فقدان احساس روسی می‌داند که رفتار فرماندهان آن با سربازان، تفاوتی با ارتش سرخ در سال ۱۹۴۵ ندارد، و ریشه آن را باید در اعتقاد به درنده‌خوئی به عنوان قدرت دانست که وحشیگری را یک جنگ‌افزار طبیعی و مشروع می‌داند.
جرج ویل می‌نویسد امروز یکی از جنگ‌افزارهای پوتین گرسنگی‌دادن است، و پوتین از طریق آن موفق شده است جلوی کمک همدستان اوکراین به رساندن بیش از ۲۰ میلیون تن غله اوکراین به بازار جهانی را بگیرد.
ویل با استناد به هفته‌نامه اکونومیست لندن، می‌نویسد سال گذشته روسیه و اوکراین به ترتیب اولین و پنجمین صادرکننده گندم در جهان بودند، یک هشتم کل کالری‌های مورد معامله در جهان را تامین می‌کردند و تقریبا ۵۰ کشور برای تامین بیش از ۳۰ درصد از واردات گندم خود، به روسیه، اوکراین یا هردو، متکی بودند. در این میان، ۲۶ کشور بیش از نیمی از نیازمندی گندم خود را از روسیه و اوکراین وارد می‌کردند.
جرج ویل می‌نویسد با اینکه مردم جهان و مردم آمریکا نمی‌خواهند آمریکا نقش پلیس دنیا را بازی کند، اما دهه‌هاست که نظم نسبی و رونق اقتصادی جهان مدیون نیروی دریائی آمریکا است که از اقیانوس‌ها، دارائی مشترک همه جهانیان، حراست می‌کند و نمونه اخیر آن هم مانورهای «آزادی کشتیرانی» نیروی دریائی آمریکا در دریای جنوب چین بود که ادعاهای حاکمیت غیرقانونی چین را به چالش کشید.
ویل می‌نویسد اما در دریای سیاه، جائی که اینک بیشترین اهمیت را دارد، ماموریت دشوار و شریف جهانی نیروی دریائی آمریکا عملا رها شده است. ناوهای جنگی روسیه در دریای سیاه از صادرات غله اوکراین جلوگیری می‌کنند.
نویسنده واشنگتن پست هشدار می‌دهد که به زودی موج دردناکی از قیمت‌های روزافزون و کمبود غذا در جهان ظاهر می شود که قابل اجتناب است اگر نیروهای دریائی کشورهای حامی اوکراین، محاصره دریائی بندر اودسا و دیگر بندرهای اوکراین در دریای سیاه را در هم بشکنند و بار غله اوکراین را تا محل توزیع آن در بازارهای جهان، همراهی کنند.
جرج ویل، برای دفاع از پیشنهاد خود، از جمله به سخنان مادلین آلبرایت، سفیر اسبق آمریکا در سازمان ملل استناد می‌کند که در سال ۱۹۹۳ به کالین پاول، رئیس وقت ستاد نیروهای مسلح ایالات متحده که نسبت به اعزام نیروهای آمریکا به بوسنی تردید داشت، گفته بود: «پس فایده داشتن این ارتش عالی، که شما دائم از آن دم می‌زنید، چیست اگر نتوانیم از آن استفاده کنیم؟»
ویل می‌نویسد: کالین پاول که جنگ ویتنام را تجربه کرده بود، درباره اعزام ارتشیان آمریکا، محتاط بود، ولی احتیاط نباید سبب فلج شدن شود.
ویل توصیه می‌کند که نیروهای دریائی کشورهای متحد اوکراین، سریعا، و پیش از رسیدن پوتین با هدف گرسنگی دادن به توده‌های مردم جهان، برای پایان بخشیدن به محاصره دریائی نامشروع اوکراین توسط ناوهای روسیه، به دریای سیاه اعزام شوند.
جرج ویل، ستون‌نویس واشنگتن پست می‌نویسد: اگر کشورهای حامی اوکراین، از ترس تهدیدهای اتمی روسیه، از نیروی دریائی خود برای اجرای یک سیاست انساندوستانه استفاده نکنند، نگاه تحقیر‌‌آمیز پوتین به غرب، به تائید می‌رسد و اشتهای پوتین برای تجاوز بیشتر، تحریک خواهد شد.
* برگردان فارسی این مطلب تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده است و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب‌دهنده دیدگاه صدای آمریکا نیست