مهرانگیز کار، حقوقدان و فعال حقوق زنان در گفت و گو با بخش فارسی صدای آمریکا بخش عمده سخنان شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهوری ایران درباره وضعیت زنان در ایران پس از انقلاب ۵۷ را، غیرواقعی و نادرست دانست.
این حقوقدان ایرانی درباره سخنرانی معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده در اجلاس کمیسیون مقام زنان در سازمان ملل متحد گفت «خانم مولاوردی گفت که پس از انقلاب کرامت زنان حفظ شد، حقوق آنان در نظر گرفته شد و وضعیت آنها بهبود پیدا کرد این در حالی است که از همان روزهای آغازین پس از انقلاب هجوم به کرامت زنان به بهانه حجاب اجباری و پاکسازی زنان از ادارات دولتی و آموزشی آغاز شد.»
معاون رئیس جمهوری ایران، در حالی به همراه هیاتی در نشست کمیسیون مقام زن در مقر سازمان ملل در نیوروک حاضر شده است که سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در مورد زنان همواره مورد انتقاد فعالان مدنی و حقوق‌بشر بوده است.
خانم مولاوردی در سخنرانی خود در روز نخست این کمیسیون، گفت که «دولت از چالش‌هایی نظیر نرخ پایین مشارکت زنان در مناصب سیاسی و حضور در بازار کار اطلاع دارد.» این گفته او در حالیست که نابرابریهای بسیاری در سیاست‌ها و قوانین ایران از جمله تبعیض‌هایی در آزادی‌های اجتماعی و قوانین مدنی نیز فعالیت زنان در ایران را محدود کرده است.
مهرانگیز کار، در نقد بخش دیگری از سخنان خانم مولاوردی گفت که تمرکز بخشی از سخنان معاون رئیس جمهوری بر تحریم‌ها بود در حالیکه پس از انقلاب که حکومت قوانینی را که به نفع زنان بود و خلاف شرع هم نبود، ملغی کرد، هنوز تحریمی نبود که برای فعالیت زنان مشکل‌ساز شود.
مسیح علینژاد، روزنامه‌نگار ایرانی مقیم نیویورک نیز در گفت‌وگو با بخش فارسی صدای آمریکا گفت که بسیاری از فعالان زن در ایران برای توانمندسازی زنان تلاش کرده‌اند و چون حمایت نشده‌اند، چندان موفق نشده‌اند.
به گفته خانم علینژاد، با آن که فعالان زن ایرانی موفق نشده‌اند سهمی از دولت بگیرند، اما موفق شده‌اند در ایران آگاهی ایجاد کنند و در شهرستان‌ها و جاهایی که زنان خیلی صدایی نداشتند، آنها را توانمند کنند که در مورد حقوق خودشان مطالباتی داشته باشند.
مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند
مسیح علینژاد: از فعالان حقوق زنان در ایران حمایت نشده است
این روزنامه‌نگار ایرانی همچنین درباره تحولات مربوط به زنان در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی به تداوم سختگیری درباره پوشش زنان اشاره کرد و گفت که آقای احمدی مقدم (فرمانده پیشین نیروی انتظامی ایران) اعلام کرده بود که در یک سال گذشته به بیش از ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از زنان ایرانی در خیابان‌های ایران به دلیل پوشش آنها تذکر داده شد و برای برخی از از آنها هم پرونده قضایی درست شده است.
خانم علینژاد در ادامه به ماجرای اسیدپاشی به زنان در اصفهان اشاره کرد و گفت واکنشی که جامعه زنان ایرانی توقع داشتند از طرف دولت مشاهده نشد و تنها چند بار در تلویزیون اعلام شد که دولت پیگیری خواهد کرد و خود آقای روحانی هم گفت که این کار پسندیده‌ای نیست.
حجاب اجباری در ایران، زنان را از انجام بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی باز می‌دارد؛ برای نمونه زنان تنها در شرایط خاصی می‌توانند به ورزش بپردازند. زنان ایرانی همچنین از رفتن به ورزشگاه ها منع می‌شوند و اجازه آوازخوانی در حضور مردان را ندارند.
در دولت محمود احمدی‌نژاد، وزارت علوم انتخاب برخی از رشته‌ها را نیز از دسترس زنان خارج کرد. از سوی دیگر، انتخاب مدیران زن از سوی دولت حسن روحانی، با انتقاد شدید برخی از روحانیون و محافظه‌کاران روبرو شد.
با این حال خانم مولاوردی قرار است به اتفاق هیات دولتی همراه خود، در دو پنل تخصصی برابری جنسیتی مرجع ملی زنان، و نیز مکانیزم‌های نهادین برای پیشرفت زنان شرکت کند.
در حاشیه این اجلاس نیز، هیات ایرانی در پنلی تخصصی با عنوان زنان ایران ۲۰ سال پس از پکن، در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک برگزار خواهد کرد و درباره دستاوردهای ۲۰ سال گذشته و وضعیت آموزش، بهداشت و سلامت و همچنین توانمندسازی اقتصادی زنان به ایراد سخنرانی خواهند پرداخت.
این سفر در حالی صورت می‌گیرد که روزنامه کیهان که تحت نظر نماینده رهبر جمهوری اسلامی ایران اداره می‌شود، با انتقاد از سفر هیات ایرانی به سرپرستی خانم مولاوردی در شماره روز یکشنبه خود نوشت: معاون رئیس‌جمهوری در امور زنان و خانواده در حالی عهده‌دار سخنرانی در مراسم افتتاحیه اجلاس کمیسیون مقام زن است که اصل موضوع این اجلاس تحت عنوان برابری جنسیتی مورد تایید جمهوری اسلامی نیست.
این روزنامه همچنین نوشته است که در گزارش معاون رئیس‌جمهوری در امور زنان، موضوعاتی مانند ایدز و نیز خشونت علیه زنان به وضوح دیده می‌شود، در صورتی که این موارد مبتلا به جامعه ما نیست.
آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران نیز بارها برابری زنان و مردان را موضوعی غربی دانسته و با آن مخالفت کرده است.
گر چه طی سالهای اخیر با تلاش‌های حقوقدانان و فعالان حقوق زنان، برخی از قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان در ایران اصلاح شده، اما نابرابریهای اجتماعی و تبعیض جنسی در سال های اخیر، همواره مورد اعتراض فعالان حقوق زنان بوده است.