مریم شکرانی و زینب رحیمی، دو روزنامه‌نگار در ایران، با اعلام اینکه برای آنها در دادسرای فرهنگ و رسانه تهران پرونده قضایی تشکیل شده می‌گویند دلیل این اقدام قضایی را نمی‌دانند.
مریم شکرانی، روزنامه‌نگار اقتصادی، در شبکه اجتماعی ایکس با اعلام این که «دوباره پرونده جدیدی برایم در شعبه ۱۶ بازپرسی دادسرای فرهنگ و رسانه تهران تشکیل داده‌اند»، نوشت: «حتی موضوع شکایت را نمی‌دانم و در سامانه ثنا چیزی ثبت نشده است!»
همچنین، زینب رحیمی خبرنگار حوزه محیط زیست نیز در همین رسانه اجتماعی نوشت، مجددا پرونده‌ای در راستای فعالیت‌های رسانه‌ای برایم تشکیل شده» و «این بار در شعبه ۹ دادسرای فرهنگ و رسانه.»
او تأکید کرد که «هنوز مرجع و موضوع شکایت مشخص نیست.»
بازداشت روزنامه‌نگاران در ایران با آغاز اعتراضات سراسری در پایان شهریور ۱۴۰۱ شدت یافت و با بازداشت دست‌کم ۷۳ روزنامه‌نگار و عکاس خبری در نیمه دوم سال گذشته، آزادی مطبوعات بیش از پیش در ۴۵ سال گذشته در محاق قرار گرفت.
پیش از این، یک روزنامه‌نگار ساکن ایران به صدای آمریکا گفته که انتظار جمهوری اسلامی از رسانه‌ها «تولید بولتن‌های تبلیغاتی است» و خبرنگاران به دلیل «تحلیل‌های نقادانه» با عناوینی مبهم مثل «سیاه‌نمایی» تحت فشار قرار می‌گیرند.
همچنین، یک روزنامه‌نگار دیگر در ایران در گفت‌وگو با بخش فارسی صدای آمریکا تأکید کرده که خبرنگاران داخل کشور با آزار «سیستماتیک» مواجهند.
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران دوباره از مقامات جمهوری اسلامی خواسته تا همه روزنامه‌نگاران و کارکنان رسانه‌ها را که در ایران زندانی هستند، فوری آزاد کنند.
آنتونی بلانگر، دبیرکل این فدراسیون، گفته که مقامات جمهوری اسلامی «همواره روزنامه‌نگاران را هدف مجازات‌های بی‌جا قرار می‌دهند» و از قوه قضاییه این حکومت خواسته که «اجازه دهند روزنامه‌نگاران بر اساس اسناد بین‌المللی که ایران باید به آن پایبند باید باشد، آزادانه فعالیت کنند.»
