اکبر گنجی، فعال سیاسی در بیانیه‌ای که در نشریه اینترنتی هافینگتون پست منتشر شده و امضای ۴۴ تن از استادان معتبرترین دانشگاه های آمریکا، کانادا و بریتانیا را در پای خود دارد می نویسد:
خاورمیانه در دور باطل رژیم های فاسد دیکتاتوری، تبعیض های قومی، مذهبی، و جنسیتی، اشغال نظامی، دولت های آپارتایدگونه، تروریسم، و تهاجم های نظامی آشکار گرفتار است. با توجه به این سابقه، مداخله های نظامی آمریکا و متحدانش در عراق، افغانستان، لیبی، سوریه و یمن این کشورها را به آستانه فروپاشی اجتماعی، جنگ های قومی و مذهبی، رشد مهار گسسته گروه های تروریستی اسلام گرا، بی ثباتی و تجزیه کشورها رسانده، سبب مرگ یا معلول شدن میلیون ها تن از مردم بیگناه شده، و مشکل عظیم پناه‌جویان را به بار آورده است. مسئولیت این قتل عام بر عهده کشورهای قدرتمند جهان و منطقه است. رقابت های تسلیحاتی و سلاح های کشتار همگانی مشکلات دیگری هستند که خاورمیانه با آن دست و گریبان است.
در چنین زمینه ای بود که برنامه اتمی ایران به مشکلی مهم تبدیل شد. اما در پی توافق ۱۴ ژوئیه وین، دولت های غربی به رهبری آمریکا راه های دست یابی ایران به سلاح هسته ای را – در صورتی که قصدش را می‌داشت- مسدود کردند، و بر برنامه اتمی آن محدودیت های شدید و بازرسی های سرزده ای را تحمیل کردند که بسی فراتر از هر قرارداد بین‌المللی از این دست است.
اگر نگرانی واقعی کشورهای غربی احتمال تولید سلاح هسته ای توسط ایران بود، پس قرارداد وین – که پیروزی دیپلماسی بر جنگ است- این امکان را مسدود کرده و در نتیجه همه طرف های ذی نفع باید از آن شاد و راضی باشند. اما اگر هدف اصلی آن بوده که با تحمیل فلج کننده ترین تحریم های اقتصادی تاریخ بر مردم ایران، رژیم تهران تغییر یابد، توافق وین چنین دستاوردی به بارنخواهد آورد. از این رو، این توافق، از آن جا که استفاده صلح آمیز ایران از انرژی اتمی را تضمین می کند، کاملا پذیرفتنی است، و مخالفان آن تنها جنگ تشنگانند. اگر کنگره آمریکا این توافق را رد کند، آمریکا بر سر این توافق در جهان بکلی منزوی خواهد شد.
توافق اتمی ایران باید مورد حمایت قرار گیرد زیرا خاورمیانه نیازی مبرم به صلح و ثبات دارد تا مردمش بتوانند حق حیات خود را از نو اعاده کنند. بدون امنیت و صلح حتی زنده بودن واقعی ناممکن است، تا چه رسد به توسعه اقتصادی، دموکراسی و احترام به حقوق بشر. خاورمیانه باید همچنین از تبعیض پاک سازی شود و روش یک بام و دوهوای غرب در قبال کشورهای این منطقه کنار گذاشته شود.
برنامه جامعی باید برای خاورمیانه در نظر گرفته شود که تضمین کننده مرزهای ملی فعلی، امنیت برای همه مردم (و نه فقط برای متحدان آمریکا)، تاسیس دولت مستقل، هم جوار و پایدار فلسطینیان در کنار اسرائیلی باشد که به مرزهای ۱۹۶۷ بازگشته باشد، انهدام همه سلاح های کشتار همگانی در منطقه، تشکیل جبهه ای متحد در برابر تروریسم (که عاری از روش های دومعیاری معمول باشد)، و رد دخالت نظامی کشورهای دیگر در هریک از کشورهای منطقه. این برنامه جامع باید از حمایت شورای امنیت سازمان ملل در چارچوب فصل ۷ آن برخوردار باشد. هرگونه تقسیم بندی منطقه به "ما" و "آن ها"، یا به "متحدان ما" و "دشمنان ما"، و اعمال روش های دومعیاری در قبال دو گروه مختلف محکوم به شکست است. نمی توان از جنایتی که به دست متحدمان انجام شده دفاع کرد، ولی اگر دشمن‌مان مرتکب آن شود آن را محکوم دانست. چنین سیاست یک بام و دو هوایی به سکوت غرب در برابر نقض وحشیانه حقوق بشر توسط متحدان عرب آمریکا در منطقه- از عربستان سعودی تا مصر، قطر، بحرین، اردن، امارات متحد عربی و کویت انجامیده است.
مردم خاورمیانه خواستار و نیازمند حقوق و آزادی های مدنی هستند. اما مداخله های فاجعه آمیز نظامی در افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، و یمن نشان داده است که دموکراسی در لوله تفنگ زاده نمی شود و دخالت نظامی هرگز نمی تواند راهی برای گذار به دولت های دموکراتیک واقعی باشد. پیش شرط های دموکراسی باید پیش از آن که گذار آغاز شود، موجود باشند.
جمهوری اسلامی ایران نیز یک رژیم دیکتاتوری ست که به طور منظم حقوق بشری شهروندانش را نقض می کند. ایران با جامعه تحصیل کرده ایرانی اش که ۴ و نیم میلیون دانشجوی دانشگاهی دارد که ۶۰ درصد آنان زن هستند، با قشر قدرتمند اجتماعی روشنفکرانش، با طبقه متوسط وسیع و جنبش دموکراتیک سبزش، بیش از هر کشور اسلامی دیگر منطقه آماده گذار به دموکراسی است. اما در همین حال منتقدان و مخالفان جمهوری اسلامی همچنان سرکوب و زندانی می شوند. بدین سان، جنبش دموکراسی خواهانه مردم ایران در برابر رژیمی قرار دارد که می خواهد این جنبش را درهم پیچد و چنین نیز کرده است. اما توسعه اجتماعی در ایران قدرت رژیم برای سرکوب مردمش را تضعیف می کند.
اگر جمهوری اسلامی مدعی آنست که بر پایه اخلاق، عدالت و آزادی قرار دارد، باید همه زندانیان سیاسی، بویژه رهبران سالمند جنبش سبز، میرحسین موسوی (۷۴ ساله) و همسرش دکتر زهرا رهنورد(۷۰ ساله) و مهدی کروبی ۰۷۸ ساله)، را آزاد کند.
اما اگر جمهوری اسلامی تنها نگران بقا و تحکیم قدرت خود است، باید دریابد که نظامی که از مشروعیت سیاسی برخوردار نیست و حق آزادی بیان و فعالیت های صلح آمیز را برای مخالفان خود برنمی تابد، نمی تواند باقی بماند.
رهبر جمهوری اسلامی آیت الله علی خامنه ای که درنامه ای سرگشاده به جوانان اروپایی و آمریکای شمالی از آنان خواسته است از اسلام ستیزی بپرهیزند و قرآن بخوانند و با آموزه های انسانی و اخلاقی محمد پیغمبر اسلام آشنا شوند تا تروریست ها نتوانند خود را نماینده اسلام و مسلمانان بدانند؛ و اگر می خواهد مردم دریابند که ذات اسلام بر عقلانیت و مهربانی و آزادی قرار دارد و نه برخشونت و سرکوب و تروریسم و جهل، باید و می تواند، همه اینها را از طریق رفتار خود و با آزاد کردن همه زندانیان سیاسی، و دموکراتیزه کردن نظام سیاسی ایران و رفع همه شکل های تبعیض های قومی و مذهبی و جنسیتی نشان دهد.
در واقع اگر جمهوری اسالامی ایران ادعا می کند که از محبوبیت مردمی و اعتماد ملی برخوردار است نباید از آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی ترسی داشته باشد.
امضا کنندگان این بیانیه عبارتند ازپرفسورها:
۱ چارلز تیلور، مگیل
۲ نوام چامسکی ، ام آی تی
۳ پیتر سینگر، پرینستون
۴ فیلیپ پتیت، پرینستون
۵ ریچارد فالک پرینستون
۶هیلاری پوتنام، هاروارد
۷ تیم اسکانلون، هاروارد
۸ سوزانا سیگل، هاروارد
۹ مایکل روزن ، هاروارد
۱۰ دبورا انکر، هاروارد
۱۱ اکسل هانت، کلمبیا
۱۲ اکیل بلگرامی، کلمبیا
۱۳ کارول رووان، کلمیبا
۱۴ لیدیا گوئر، کلمبیا
۱۵ زاکاری لاکمن، نیویورک
۱۶ جف گودوین، نیویورک
۱۷ استیون لیوکس، نیویورک
۱۸ اندرو اراتو، نیو اسکول
۱۹ نانسی فریزر، نیو اسکول
۲۰ جوشوا کوهن، استانفورد
۲۱ نیکولاس والترستورف، ییل
۲۲ خوزه کاسانووا، جورج تاون
۲۳ دیپش چاکرابارتی، شیکاگو
۲۴ طلال اسد، نیویورک
۲۵ الن وود،ایندیانا
۲۶نورمن برنبام
۲۷ کلاوس اوف
۲۸ استیون فیش، برکلی
۲۹ دیوید هلد، دورهام
۳۰ عبدالله احمدالنعیم، اموری
۳۱ آیلان پاپ، اکستر
۳۲ فرد دالمایر، نوتر دام
۳۳ برنارد دیکنز، تورونتو
۳۴ راجر کریسپ، آکسفورد
۳۵ جورج کنتس، راتگرز
۳۶ راس بیکر، راتگرز
۳۷ اریک دیویس، راتگرز
۳۸ سسیل لابورد، کالیفرنیا
۳۹ اوی چامسکی، سیلم
۴۰ دانا هاراوی، کالیفرنیا در سانتا کروز
۴۱ جین آنا گوردون، کانتیکت
۴۲ نایجل گیبسون، امرسون کالج
۴۳ روی لیک لایدر، راتگرز
۴۴ ژیزلا استرایکر ، هاروارد
