جیمی کارتر، رئیس جمهوری پیشین آمریکا روز چهارشنبه در گفت و گو با آسوشیتدپرس از توافق تاریخی به رهبری آمریکا برای محدود کردن برنامه اتمی ایران حمایت کرد و آن را «گامی عمده در راه درست» توصیف کرد.
به نوشته آسوشیتدپرس، کارتر گفت: «[پس از به نتیجه رسیدن توافق] اولین چیزی که به ذهنم آمد این بود: خدا را شکر» و افزود: «به نظرم این توافقی بسیار عالی ست. و من به جان کری در بستن قراردادی که از هرگونه تخلف جلوگیری کند، اعتماد کامل دارم.»
کارتر گفت روز سه شنبه از کاخ سفید گزارشی درباره جزئیات توافق دریافت کرده است. به گفته او این گزارش تمهیدهایی را نشان می‌دهد که در صورت بروز هرگونه تخلف در اجرای توافق، برای بازگشت به دوران پیش از توافق اندیشیده شده است.
بحران گروگان‌گیری ایران در سال ۱۹۷۹ بر تلاش های انتخاباتی او برای دومین دوره ریاست جمهوری تاثیر نهاد و شکست او را در برابر رونالد ریگان از حزب جمهوری‌خواه درپی آورد.
کارتر در کتاب جدیدش به نام «زندگی کامل» که در همین ماه منتشر کرده، می‌نویسد، این بحران او را دربرابر حملات کسانی که او را بی خاصیت می خواندند، آسیب پذیر کرد. او آخرین سال عمر خود در کاخ سفید را «پرتنش ترین و ناخوش ترین» دوران زندگی خود خوانده است.
و حرف های دیگر
کارتر در این مصاحبه همچنین به نظرگاه‌های خود درباره موضوع‌هایی چون نمادهای جنگی ایالات موتلف، مذهب، ازدواج همجنس‌گرایان و سقط جنین پرداخت، و از میراث و برنامه‌های خود سخن گفت.
او از تصمیم کارولینای جنوبی برای حذف نمادهای جنگی ایالات موتلف استقبال کرد. گفت مخالفتش با سقط جنین براساس ایمانش به مسیحیت است اما سقط جنین را درصورت وجود خطر برای مادر، تجاوز جنسی، یا زنای با محارم قبول دارد.
کارتر همچنین اذعان کرد که به این نتیجه رسیده است که عیسی مسیح هم اگر بود با ازدواج همجنس گرایان مخالفت نمی کرد. زیرا «مسیح هموار ه مدافع کسانی بود که ...مورد تبعیض بوده اند» و نیز «برترین کلمه برای مسیح، واژه عشق بوده است.»
جیمی کارتر که امسال ۹۱ ساله می شود، به سفرهای خارجی خود و به کار در مرکز کارتر در آتلانتا ادامه می دهد. این مرکز، بنیادی در حمایت از حقوق بشر است که کارتر پس از بیرون آمدن از کاخ سفید آن را تاسیس کرد و امیدوار است که به عنوان میراثش از او باقی بماند. او اما پنهان نکرد که روزی، همراه با روزالین همسرش، زندگی آرام تری را در شهر زادگاه خود در پیش خواهد گرفت.
کارتر گفت: «ما هم مثل هر موجود بشری دیگر باید برای پایان عمرمان آماده باشیم. البته منتظر رسیدنش نیستیم، اما وقتی زمانش رسید آماده ایم با آن روبرو شویم.»
