رسانه‌های داخلی از آغاز ساخت مجتمع بزرگ فولادی روی منطقه باستانی اشکانیان در شهرستان نمین استان اردبیل خبر می‌دهند.
ابتدای امسال بود که حضور وزیر کشور دولت رئیسی در میانکاله و کلنگ‌زنی طرح ساخت کارخانه پتروشیمی در این منطقه ارزشمند زیست‌محیطی با موج منفی بزرگی از طرف مردم و فعالان محیط زیست روبرو شد، به طوری که دولت مجبور شد از تصمیم خود عقب‌نشینی کند یا دستکم برای مدتی آن را به تاخیر بیاندازد.
حالا از استان اردبیل خبر رسیده که این بار، طرح ساخت کارخانه بزرگ فولاد در شهرستان نمین کلنگ خورده است. پیش‌تر ساخت مجتمع پتروشیمی اردبیل در این منطقه نیز خبرساز شده و مورد اعتراض مردم و فعالان محیط زیست قرار گرفته بود.
جدای از این که این دو صنعت به شدت آب‌بر بوده و در صورت راه‌اندازی، استان اردبیل که «اکنون جزو معدود مناطق ایران است که مشکل کم‌آبی ندارد» را نیز به روزگار سخت استان‌های مرکزی و جنوبی کشور مبتلا می‌کند، مسئله اساسی آنجاست که پتروشیمی و فولاد نمین ،در محل سایت باستانی قره‌حسنلو ساخته می‌شوند.
محوطه باستانی قره‌حسنلو چند سال پیش، در بررسی پیمایشی دشت اردبیل شناسایی و در بررسی‌های میدانی آثاری ۲۳۰۰ساله از دوره اشکانیان یافت شد.
به گزارش تجارت‌نیوز، طبق اعلام اداره کل میراث فرهنگی ،گردشگری و صنایع دستی اردبیل، سرمایه‌گذار و طراحان کارخانه فولاد اعلام کرده‌اند تجهیزات فنی و کارگاهی خود را درست در محوطه تاریخی مستقر می‌کنند، بنابراین فاصله صنایع پتروشیمی و فولاد نمین تا منطقه ارزشمند باستانی کمتر از سه متر خواهد بود.
عدالت عزت‌پور، پژوهشگر تاریخ ایران، می‌گوید:« کار ساخت کارخانه فولاد الماس آرتاویل از سال ۱۴۰۰ آغاز شده اما مدیران این پروژه هیچ مستنداتی مبنی بر مجوز احداث از سوی سازمان‌های مربوطه ندارند.
اکبر بهنام‌جو، استاندار سابق اردبیل نیز با اشاره به نحوه تأمین منابع مالی فولاد نمین به تجارت‌نیوز گفت: «یکی از سهامداران این کارخانه، سازمان گسترش صنایع ملی ایران است. بانک‌ها دخالت کمتری در تامین مالی این صنعت دارند و به طور کلی این کارخانه را نمی‌توان خصوصی تلقی کرد.»
رضا شهرستانی، عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد هم با اشاره به وجود کارخانه‌های مشابه در مناطق دیگر کشور می‌گوید:«در شرایط حاکم بر کشور از جهت کمبود منابع آب و انرژی ، احداث این کارخانه توجیه اقتصادی ندارد. مخصوصا که در منطقه‌ای باستانی احداث‌شده و آثار زیست محیطی جبران‌ناپذیری دارد.»
