باراک اوباما به المپیک زمستانی سوچی نمی رود، چون مقامات امنیتی آمریکا راجع به حمل خمیر دندان در پروازها به روسیه هشدار دادند و روزنامه نگاران نوشتند چوب پرده حمام ها لق است و می افتد. ولی آمریکایی هایی که برای تماشای المپیک سوچی رفته اند چه فکر می کنند؟
لسلی کارول اسکوبار سالن ماساژش در واشنگتن را تعطیل کرد و به سوچی رفت تا المپیک را تجربه کند.
در بیرون محل مسابقه اسکی آلپاین مردان، پیداکردن لسلی کار مشکلی نبود چون او خودش را در پرچم آمریکا پیچیده بود:
«روسها عاشق ما هستند. دیروز یک عالمه عکس از ما و بقیه آمریکایی ها گرفتند. لپم درد گرفته؛ از بس که دیروز برایشان لبخند زدیم و عکس دسته جمعی گرفتیم.»
اما لسلی از یک چیز دلخور است: رزرو هتلش در نزدیکی محل مسابقات لغو شد و او مجبور شد اتاق دیگری کنار دریای سیاه و به فاصله دو ساعت از سوچی بگیرد:
«همه چیز عالی بود، اما راستش انتظار سازماندهی بهتری داشتم.»
تایلر یارنل، حسابدار اهل کارولینای شمالی هم در جایگاه تماشاچیان پرچم آمریکا را دورش پیچیده و ابراز احساسات می کند. او می گوید عده آمریکایی ها اینجا خیلی کم است:
«از تعداد انگشتان دست بیشتر نیست. وقتی صدای انگلیسی حرف زدن می شنوید، گوشتان را تیز می کنید. خیلی کم هستند؛ چهار-پنج نفر.»
وقتی از تایلر پرسیدم چرا عده آمریکایی ها این قدر کم است، گفت: «خیلی از آمریکا دور است. پرواز از شارلوت بلند شد، به آتلانتا و از آنجا به فرودگاه جان اف کندی نیویورک و بعد به مسکو رفت تا دست آخر به سوچی رسید. سی ساعتی طول کشید.»
او می گوید شاید ترس از حمله تروریستی هم بعضی ها را از سفر منصرف کرده باشد، ولی او خودش احساس امنیت می کرد:
«فکر می کنم بعضی ها زیادی نگران وضع امنیتی هستند.»
مایکل ویجیل برای سومین بار است که به تماشای بازی های المپیک رفته. او که رفوگر فرش در شهر اسمیرنای فلوریدا است می گوید در المپیک های قبلی تعداد آمریکایی ها بیشتر بود.
با این حال، روحیه مایکل خوب است و می گوید خیلی بهش خوش گذشته.
بنی رایرسون اهل لیک تاهوی کالیفرنیا، پرچم آمریکا همراهش ندارد چون مربی تیم اسکی مارپیچ شیلی است. او که در کوه های راکی، آلپ و آند اسکی کرده می گوید دامنه های رشته کوه های قفقاز یکی از بهترین پیست های اسکی دنیا را دارد:
«این کوه، روزا کوتور، اگر بهترین در دنیا نباشد، یکی از بهترین کوه هایی است که من تا به حال دیده ام. زمین های کوهستان به خوبی کوه های آلپ است و از کوه هایی که تا به حال در آمریکا دیده ام بهتر است. کوه های آند در شیلی هم خیلی خوب است، ولی این یکی، فکرش را هم نمی کردم که اینقدر عالی باشد.»
برای آمریکایی های که به سفر سوچی رفتند، بهترین پاداش، هیجانی بود که از دیدن محل المپیک به آنها دست داد.
لسلی کارول اسکوبار سالن ماساژش در واشنگتن را تعطیل کرد و به سوچی رفت تا المپیک را تجربه کند.
در بیرون محل مسابقه اسکی آلپاین مردان، پیداکردن لسلی کار مشکلی نبود چون او خودش را در پرچم آمریکا پیچیده بود:
«روسها عاشق ما هستند. دیروز یک عالمه عکس از ما و بقیه آمریکایی ها گرفتند. لپم درد گرفته؛ از بس که دیروز برایشان لبخند زدیم و عکس دسته جمعی گرفتیم.»
اما لسلی از یک چیز دلخور است: رزرو هتلش در نزدیکی محل مسابقات لغو شد و او مجبور شد اتاق دیگری کنار دریای سیاه و به فاصله دو ساعت از سوچی بگیرد:
«همه چیز عالی بود، اما راستش انتظار سازماندهی بهتری داشتم.»
تایلر یارنل، حسابدار اهل کارولینای شمالی هم در جایگاه تماشاچیان پرچم آمریکا را دورش پیچیده و ابراز احساسات می کند. او می گوید عده آمریکایی ها اینجا خیلی کم است:
«از تعداد انگشتان دست بیشتر نیست. وقتی صدای انگلیسی حرف زدن می شنوید، گوشتان را تیز می کنید. خیلی کم هستند؛ چهار-پنج نفر.»
وقتی از تایلر پرسیدم چرا عده آمریکایی ها این قدر کم است، گفت: «خیلی از آمریکا دور است. پرواز از شارلوت بلند شد، به آتلانتا و از آنجا به فرودگاه جان اف کندی نیویورک و بعد به مسکو رفت تا دست آخر به سوچی رسید. سی ساعتی طول کشید.»
او می گوید شاید ترس از حمله تروریستی هم بعضی ها را از سفر منصرف کرده باشد، ولی او خودش احساس امنیت می کرد:
«فکر می کنم بعضی ها زیادی نگران وضع امنیتی هستند.»
مایکل ویجیل برای سومین بار است که به تماشای بازی های المپیک رفته. او که رفوگر فرش در شهر اسمیرنای فلوریدا است می گوید در المپیک های قبلی تعداد آمریکایی ها بیشتر بود.
با این حال، روحیه مایکل خوب است و می گوید خیلی بهش خوش گذشته.
بنی رایرسون اهل لیک تاهوی کالیفرنیا، پرچم آمریکا همراهش ندارد چون مربی تیم اسکی مارپیچ شیلی است. او که در کوه های راکی، آلپ و آند اسکی کرده می گوید دامنه های رشته کوه های قفقاز یکی از بهترین پیست های اسکی دنیا را دارد:
«این کوه، روزا کوتور، اگر بهترین در دنیا نباشد، یکی از بهترین کوه هایی است که من تا به حال دیده ام. زمین های کوهستان به خوبی کوه های آلپ است و از کوه هایی که تا به حال در آمریکا دیده ام بهتر است. کوه های آند در شیلی هم خیلی خوب است، ولی این یکی، فکرش را هم نمی کردم که اینقدر عالی باشد.»
برای آمریکایی های که به سفر سوچی رفتند، بهترین پاداش، هیجانی بود که از دیدن محل المپیک به آنها دست داد.
