شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بیانیه ای صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، رپر معترض زندانی، را محکوم کرد و هشدار داد که در صورت لغو نشدن این حکم، تجمعات اعتراَضی شکل خواهد گرفت. جوانا طیمسی، یکی از اعضای خانواده های دادخواه، نیز به صدای آمریکا گفت که «جمهوری اسلامی با این اعدام ها می خواهد جنبش زن، زندگی، آزادی را سرکوب کند.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بیانیه خود در روز جمعه هفتم اردیبهشت خطاب به مردم ایران، سال ۱۴۰۱ را «سال کشت و کشتار و ابراز خشونت عریان حاکمیت علیه مردمی» توصیف کرد که «به روشی کاملا مسالمت‌آمیز» اعتراض خود را اعلام کردند و نوشت: «در سال ۱۴۰۲، شاهد دستگیری گسترده، اعدام، اخراج، انفصال و تحمیل سکوت به معترضان، فعالان مدنی، صنفی و خانواده‌های دادخواه بودیم.»
این تشکل سراسری معلمان ایران افزود: «در سال ۱۴۰۳ هم شاهد لشکرکشی حاکمیت به خیابان‌ها هستیم تا لباس فرم تعریف شده خود را به دختران و زنان تحمیل کنند.»
در این بیانیه با اشاره به خبر صدور حکم اعدام برای توماج صالحی که «آحاد مردم را در بهت و نگرانی فرو برد، او «هنرمند بزرگی» نامیده شد که «ضمن حمایت از مردم، صدای اعتراض آنها شد.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، حکم اعدام توماج صالحی را که «فاقد وجاهت حقوقی و در تعارض با عدالت قضایی» است، شدیدا محکوم کرد و خواستار نقض حکم و آزادی فوری او شد.
این تشکل تاکید کرد: «بدیهی است برخوردهای خشونت‌بار حاکمیت از سال ۱۴۰۱ تا امروز در مقابل خواسته‌های به حق مردم نمی‌تواند منجر به سکوت و خاموشی جنبشی گردد که ناشی از ناکارآمدی حاکمیت در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و بین‌المللی در چند دهه اخیر بوده است.»
در روزهای اخیر هم شماری از فعالان و تشکل‌های صنفی معلمان صدور حکم اعدام برای توماج صالحی را محکوم کرده اند.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران) روز شنبه هشتم اردیبهشت در بیانیه ای در محکومیت صدور حکم اعدام برای توماج صالحی نوشت: «صدور چنین حکمی می‌تواند حاوی این پیام باشد که حاکمیت هیچ شکلی از اعتراض حتی مسالمت آمیزترین حالت آن را به رسمیت نمی شناسد، معلمان مطالبه‌گر و دانشجویان معترض را دستگیر و زندانی و اخراج می‌کند، کارگرانی را که در زیر بار تورم افسار گسیخته کمر خم کرده‌اند، از کار اخراج می کند و به زندان می فرستد، معترضان و به جان آمدگان خیابانی را به گلوله می‌بندد و صدور حکم اعدام برای یک هنرمند را تجویزی تلقی می کند که به خیال خام خود شعله اعتراض را به خاموشی خواهد کشاند.»
این تشکل صنقی با اشاره به این که صدور این رای نشان داد «رویه قضایی با کمترین معیارهای حقوقی مطابقت ندارد و حاکمیت بنا دارد تا با ایجاد رعب و وحشت و خفقان به خیال خود مردمی ساکت، صامت و مطیع را پرورش دهد» افزود: «واکنش گسترده و وسیعی را که حکم ظالمانه اعدام توماج صالحی در جامعه برانگیخت، باید نوعی رفراندم علیه سیاست های نادرست علیه معترضان و اقشار به جان آمده مختلف دانست که مشروعیتی برای حکمرانی کنونی قائل نیستند.»
در این ارتباط، کانون صنفی معلمان استان خوزستان با اشاره به این که توماج صالحی «به جرم حقوق شهروندی و اعتراض به وضعیت موجود در زندان دستگردی اصفهان است» نوشت: «او فریاد حق طلبی خود و اقشار جامعه،از جمله معلمان، کارگران و جوانان رشید ایران زمین را سروده و با صدایی رسا و دلنشینِ انتقادی آن را خوانده است.»
رسول بداقی، فعال صنفی معلمان ایران، نیز که به اتهام های امنیتی در زندان اوین تهران است، در بیانیه ای که روز جمعه منتشر شد، با محکوم کردن صدور حکم اعدام برای این خواننده معترض زندانی نوشت: «دیر نیست روزی که ابرهای سیاه خودکامگی، از آسمان ایران زدوده شود.»
توماج صالحی، رپر ایرانی مخالف جمهوری اسلامی اوایل آبان ماه ۱۴۰۱، در ارتباط با اعتراضات سراسری توسط نیروهای حکومتی بازداشت و روانه زندان شد. او یک سال بعد با قید وثیقه آزاد اما دوباره چند روز بعد بازداشت و راهی زندان اصفهان شد.
او ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی اصفهان به اتهام «اجتماع و تبانی، و معاونت در بغی» محاکمه شد و حکم اعدامش روز ۵ اردیبهشت به وکلایش ابلاغ شد.
جوانا طیمسی: زمان اتحاد اپوزیسیون ایران فرا رسیده است
جوانا طیمسی، همسر محسن مظلوم همسر محسن مظلوم، زندانی سیاسی کرد که همراه با سه تن دیگر از اعضای حزب کومله کردستان ایران در بهمن سال گذشته اعدام شد، در گفتگو با صدای آمریکا درباره صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، رپر معترض، بر این اعتقاد است که «جمهوری اسلامی با این اعدام ها می خواهد جنبش زن، زندگی، آزادی را سرکوب کند.»
او تاکید کرد که «دیگر وقت آن رسیدە است کە اپوزیسیون ایران با هر گرایشی کە دارند متحد بشوند تا غرب دیگر با جمهوری اسلامی مماشات نکند و اپوزیسیون را نمایندە مردم بداند.»
جوانا طیمسی: اکنون نە تنها برای توماج کە با هنرهایش درد و مشکلات ٨٠ میلیون انسان و جامعە را بە زبان می آورد بلکە باید برای تمام زندانیان سیاسی محکوم بە اعدام باید تلاش عملی و میدانی انجام داد
جوانا طیمسی افزود: «محکوم کردن جمهوری اسلامی از سوی غرب بعد از قتل، اعدام و سرکوب، عزیزان مان را بە آغوش ما باز نمی گرداند» و از آمریکا و اتحادیە اروپا خواست تا جمهوری اسلامی را بە رسمیت نشناسند.
خانم طیمسی همچنین «اعتراضات گستردە در داخل ایران» را «مهم» دانست چرا کە به اعتقاد وی "حکومت از اعتراضات گستردە هراس دارد.»
این عضو خانواده دادخواهان اضافه کرد: مردم نباید سکوت کنند و باید دست روی نقطە ضعف جمهوری اسلامی بگذارند.
همسر محسن مظلوم با اشاره به اعدام او گفت: «با تجربەای کە دارم فکر می کنم کە با هشتگ و توفان تویتری نمی شود هیچ کاری کرد چرا کە ما با حکومتی دموکراتیک طرف نیستم. ما با دیکتاتورترین و وحشی ترین حکومت تاریخ طرف هستیم کە بە بچە ١٠ سالە هم رحم نمی کند.»
وی اشاره کرد که «جمهوری اسلامی با این اعدام ها می خواهد جنبش زن، زندگی، آزادی را سرکوب کند» و افزود: «اما ما همچنان می بینیم در جنگ تمام عیاری کە حکومت با زنان در خیابان با گشت ارشاد بە راە انداختە است زنان همچنان مصمم تر و شجاع تر از قبل تداوم صدای جنبش زن، زندگی ، آزادی هستند.»
جوانا طیمسی در بخشی از گفتگوی خود با صدای آمریکا اعلام کرد: «بە عنوان یک دادخواە کە همسرم بدون دادگاه عادلانه و با اتهامات واهی اعدام شد و هنوز بعد از ٣ ماه، جمهوری اسلامی از تحویل دادن پیکر بی جانش خودداری کردە است، می خواهم بگویم هنگامی کە عزیزی را اعدام می کنند و برای همیشە از تو می گیرند، حس خشم و قدرت در من بە وجود آمد کە امروز صدای زندانیان سیاسی دیگر محکوم بە اعدام باشم.»
او اضافه کرد: «همزمان با حس خشم، یک حس بد هم در من بە وجود آمد زیرا وقتی صدای اذان را می شنوم یاد اعدام محسن می افتم کە چگونە طناب دار را دور گردنش انداختند و جانش را گرفتند. حتی بە افرادی کە حکم را صادر، تایید و اجرا کردند، فکر می کنم و روزی دە بار در خیال خودم آنها را محاکمە می کنم.»
خانم طیمسی اشاره کرد که «توماج از کسانی بود کە داخل ایران بود و با وجود تمام خطرها وقتی کە از او برای حمایت از محسن و دوستانش درخواست کردم، پاسخ نه نداد و گفت شما کردی، منم بختیاری. ما کوه را خوب می‌شناسیم، گاهی ده متر با قله فاصله داری ولی نمی‌دونی، صخره بعدی را که بالا رفتی، می‌بینی دنیا زیر پاهایت است و همیشە به من امید می داد.»
او گفت: «اکنون نە تنها برای توماج کە با هنرهایش درد و مشکلات ٨٠ میلیون انسان و جامعە را بە زبان می آورد بلکە باید برای تمام زندانیان سیاسی محکوم بە اعدام باید تلاش عملی و میدانی انجام داد.»
