گزارش یکی از روزنامه‌های صبح ایران نشان می‌دهد که سرانه مصرف گوشت قرمز از ۱۳ کیلوگرم در سال ۱۳۹۰ به ۳ كيلوگرم در سال ۱۴۰۱ رسيده است.
برهمین اساس قيمت هر كيلوگرم مرغ از ۲۵ هزار تومان سال ۱۳۹۰ به ۱۲۰ هزار تومان در سال ۱۴۰۲ رسيده است.
روزنامه «اعتماد» این اتفاق را باعث جایگزینی کالاهای کم کیفیت دانست و نوشت که با افزايش قيمت منابع خانواده‌های فقير كاهش می‌يابد.
براساس آخرين گزارش‌ها تورم گوشت قرمز به ۸۶ درصد و ميزان تورم مرغ هم به ۸۲ درصد رسيده است كه همين مساله باعث كوچك‌تر شدن سفره‌های مردم شده است.
سيد مرتضی افقه، اقتصاددان و استاد دانشگاه در اين باره به روزنامه «اعتماد» گفته است که در حال حاضر شاهد آنيم كه هم تورم افزايش پيدا كرده و هم ميزان سرمايه‌گذاری‌ها افت داشته است و همه این موارد به اين معنی است كه مواد غذايی روز به روز از سفره مردم كمتر شده و سرانه مصرف هم كمتر می‌شود.
اين اقتصاددان افزود: با ادامه اين سياست‌ها با افت توليد، افزايش بيكاری و رشد تورم روبه‌رو خواهيم بود، در نتيجه تعداد فقرا در كشور بيشتر می‌شود و طبقه متوسط هم كم‌كم به زير خط فقر می‌افتند و اگر هم در اين طبقه باقی بمانند ميزان مصرف‌شان را كمتر از قبل كرده‌اند.
روزنامه اعتماد روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت نیز در گزارشی نوشته بود که «بسیاری» از مردم به «مبادله کالا به کالا» برای تهیه گوشت و مرغ «امروز و فردای خود یا پذیرایی از مهمان» روی آورده‌اند و آن را با «ماست و پنیر محلی، ترشی یا مربای خانگی» جابه‌جا می‌کنند.
گزارش‌ها نشان می‌دهد در سایر اقلام مصرفی نیز وضعیت قیمتی بسیار بغرنجی حاکم است. بر همین اساس قیمت برنج که در سال ۱۳۹۹، حدود ۲۶ هزار تومان بود، در بهترین حالت در بازار، بین ۱۳۰ تا ۱۸۰ هزار تومان قیمت‌گذاری شده است.
قیمت یک لیتر شیر نیز در سال ۱۳۹۹ از سوی دولت ۶ هزار تومان اعلام شده بود اما این محصول در تابستان جاری به قیمت ۳۰ هزار تومان در لبنیانی‌ها به فروش می‌رسد.
در همین رابطه سیامک شجاعی، اقتصاددان، پیش‌تر به صدای آمریکا گفته بود که سه عامل «فساد، سوءمدیریت، و اراده جمهوری اسلامی برای دستیابی به سلاح اتمی، منجر شده که به نوبه خود اقتصاد ایران یک اقتصاد معمولی و نرمال نباشد و در یک حرکت به سوی بحران و انهدام قدم بردارد.»
این کارشناس اقتصادی، با اشاره به سقوط ارزش پول ملی در «ساختار مافیایی»، تأکید می‌کند که «ایران نیازمند میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری خارجی از جمله در صنایع نفت و گاز است»، اما در «اقتصاد ایران همه منابع انسانی، طبیعی، و مالی کشور در دست یک عده محدود وابسته به علی خامنه‌ای است.»
ابراهیم رئیسی در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ در برنامه‌های خود، وعده «رفع وابستگی کالاهای اساسی و سفره مردم به نرخ ارز، حل فاصله طبقاتی و بی‌عدالتی با تغییر سیاست‌های نادرست اقتصادی، متناسب‌سازی حقوق مردم با تورم، حمایت از خانواده‌ها و اقشار محروم، تامین حداقل معاش با ارائه کارت خرید برای سه دهک پایین» را داده بود.
او حتی در ۱۴ اسفندماه ۱۴۰۰ دستور «ریشه‌‌کن کردن فقر مطلق» تا پایان همان سال؛ یعنی تنها در مدت دو هفته، را داده بود.
