صدیقه مالکی، همسر هاشم خواستار، عضو کانون صنفی معلمان مشهد به صدای آمریکا خبر داد که این فعال حقوق صنفی معلمان را ابتدا ربوده‌اند و سپس تحت تدابیر امنیتی در یک بیمارستان اعصاب و روان بستری کرده‌اند.
هاشم خواستار، عضو کانون صنفی معلمان مشهد از صبح روز اول آبان ماه ناپدید شده بود و همسرش می‌گوید که برخلاف ادعای دستگاه امنیتی او در سلامت کامل به سر می‌برد و هیچ گونه سابقه بیماری به جز فشار خون ندارد که آن هم نتیجه زندانی شدن در سال ۸۸ است.
خانم مالکی در گفتگو با صدای آمریکا ضمن ابراز نگرانی شدید از سلامت آقای خواستار، عنوان کرد که دستگاه امنیتی پیش از این نیز در زمان زندانی بودن این فعال حقوق معلمان پیشنهاد داده بود تا اعتراف کند که بیماری اعصاب و روان دارد و از زندان آزاد شود.
خانواده آقای خواستار تا کنون نتوانسته اند با او دیدار داشته باشند.
این اولین بار نیست که در ایران فعالان صنفی و مدنی برای مدت زمان نامشخصی ناپدید می‌شوند. در روزهای گذشته هم «احمد عالی‌نژاد» فعال مدنی پس از ۲۰ روز بی خبری سر از زندان عادل آباد شیراز درآورد.
بعد از اعتصاب های سراسری معلمان در روزهای ۲۲ و ۲۳ مهرماه، برخوردهای امنیتی با این صنف شدت گرفته است به طوری که دستگاه‌های امنیتی تعدادی از معلمان را در شهرهای مختلف ایران احضار کردند و تعدادی دیگر در بازداشت به سر می برند.
برخوردهای امنیتی با معلمان باعث شد که کانون نویسندگان در بیانیه‌ایی به احضار فعالان صنفی واکنش نشان دهد.
ناپدید شدن «هاشم خواستار» در شرایطی است که چند روزی بیشتر از خبر قتل مرموز «فرشید هکی» فعال و پژوهشگر نمی‌گذرد. خبری که در اولین واکنش مسئولان علت مرگ آقای هکی «خودسوزی» عنوان شد اما پزشکی قانونی بعدا آن را رد کرد.
سریالی شدن ماجرای برخوردهای امنیتی و قضایی و همچنین بی خبر و حتی کشته شدن فعالان مدنی باعث شده که برخی حوادث را یک رویه در «جمهوری اسلامی» توصیف کنند.
«محمد نوری زاد» فعال مدنی در ایران در مصاحبه با تلویزیون کلمه با بیان اینکه ربودن افراد و منتقل کردن آن‌ها به مکان‌های نامعلوم به یک رویه در ایران بدل شده است گفت که «اتفاقی که برای فرشید هکی افتاد اتفاقی است که ممکن است برای هر معترضی بیفتد اینجا هیچ نظامی برای امنیت افراد معترض وجود ندارد. یکی از فعالان محیط زیست خودکشانده شد و فرشید هکی خودسوزانده شد. ممکن است که چنین سرنوشتی برای ما پیش بیاید اما با این حال ما به اعتراضات خود ادامه می دهیم چون باور داریم که جامعه ایی که در آن اعتراض نباشد جامعه مرده است و ما خواستار جامعه زنده هستیم.»
بازداشت فعالان صنفی معلمان اعتراض نهادهای مدافع حقوق بشر و برخی تشکل های صنفی خارجی، از جمله پنج سندیکای کارگری فرانسه را در پی داشت.
چندی پیش وزارت خارجه آمریکا هم از اعتصاب سراسری معلمان و کامیون‌داران و حق مردم ایران برای بیان مسالمت آمیز خواسته هایشان حمایت کرد.
