در آغاز اعتراضات سراسری، حمایت ورزشکاران بیشتر با ابراز همدردی و نشر مطالب نسبتا ملایم همراه بود، اما به تدریج به سمت شعار‌های تند و اقدام عملی پیش رفت.
انصراف سه ورزشکار بدنساز ایران، «کامبیز صمدی ،آسو یاری و مهیار هندوراکی» از رقابت زیر پرچم جمهوری اسلامی در آستانه مسابقات جهانی اسپانیا را می توان به عنوان یک نمونه از حمایت عملی ورزشکاران از مردم معترض برشمرد.
تقاضای همزمان چندین گروه از فدراسیون جهانی فوتبال، «فیفا» برای کنار گذاشتن تیم ملی فوتبال ایران از جام جهانی قطر، هم نمونه دیگری از اقدام عملی در حمایت از اعتراضات سراسری در ایران است.
در خارج از کشور نیز یک گروه مدافع حقوق زنان و دو گروه ورزشکاران از رشته‌های مختلف ورزشی و همینطور عده ای از فوتبالیست‌های پیشکسوت، ملی‌پوشان سابق و بازیکنانی چون مسعود مژدهی، محمود ابراهیم زاده، محمود تقوی، محمود اعتمادی، عباس جواهری ،شهریار شفیعی، منصور قلمی، ناصر مسلمی و علی بشیری با ارسال نامه به «جیانی اینفانتینو» ،رئیس فیفا خواستار کنار گذاشتن تیم‌ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران از رقابتهای جام جهانی ۲۰۲۲ قطر شدند.
همزمان در داخل ایران نیز واکنش‌ها به مدیران باشگاه‌ها که به اهرم فشار بر روی ورزشکاران تبدیل شده‌اند، گسترده‌تر شده است. مدیرانی چون حمیدرضا گرشاسبی، «مدیر عامل فولاد خوزستان» که در بین دو نیمه دیدار استقلال و فولاد در هفته هفتم، بازیکنانی که مچ بند مشکی به دست داشتند را مجبور کرد آن را باز کنند و یا مصطفی آجرلو، مدیر عامل سپاهی استقلال که «عارف غلامی» مدافع ملی‌پوش این تیم را به بهانه بازنشر چند مطلب حمایتی از دختران کشته شده، از تیم کنار گذاشت.
آجرلو از سوی هواداران متهم است که برای سا‌‌پینتو، سر مربی ایتالیایی استقلال کیک تولد گرفته تا در عادی سازی شرایط ، وظیفه خود را به انجام رساند.
او و بازیکنانی که در جشن تولد سرمربی استقلال به شادی پرداختند از سوی هواداران این باشگاه و مردم به بی‌عاری و بی‌شرفی متهم شده‌اند.
بسیاری از هواداران این تیم با مقایسه پیشکسوتانی چون ناصر حجازی با بازیکنان کنونی، بی توجهی آنها را به حال و روز مردم کشور بر‌نمی‌تابند.
کاربران شبکه‌های اجتماعی از اینکه بازیکنان استقلال از میلاد زارع، «هوادار استقلالی که در بابل توسط نیروهای سرکوب کشته شد»، یاد نمی‌کنند گله‌مند هستند.
این در حالی است که دوستان میلاد زارع، کیکی با طرح باشگاه استقلال برای تولد این هوادار کشته شده، بر سر مزارش قرار دادند.
بسیاری از ورزشکارانی که در مدت سه هفته ابتدایی اعتراضات بازداشت شده بودند با امضای تعهدنامه به طور موقت آزاد شده‌اند. اما از سرنوشت و حال روز دو خبرنگار ورزشی که به همراه خبرنگاران حوزه های دیگر، هم اینک در بازداشت بسر می‌برند، خبری نیست.
انجمن ورزشی‌نویسان و عکاسان ورزشی جهان «ایپس» نیز با ارسال نامه‌ای به انجمن ورزشی نویسان ایران خواستار آزادی این دو خبرنگار شده است. آریا جعفری. عضو سابق تیم ملی قایقرانی و عکاس ورزشی، همینطور نیلوفر حامدی که پیشتر خبرنگار ورزشی و عضو ایپس بود مدتهاست در زندان هستند. نیلوفر حامدی همان خبرنگار‌ی است که خبر کشته شدن مهسا امینی توسط نیروهای گشت ارشاد را با عکسهای مهسا از بیمارستان کسری منتشر کرد.
همزمان شماری از ورزشکاران به مناسبت ۱۹ مهرماه برابر با ۱۱ اکتبر «که روز جهانی دختر نام گرفته»،ضمن عرض تبریک، برای دختران شجاع ایران آزادی آرزو کردند.
سرکوب خونین سنندج هم باعث شد تا ورزشکارانی که اغلب سکوت اختیار می‌کردند به این جنایات واکنش نشان دهند. افرادی مانند محمد طلایی، «قهرمان جهان و مربی کشتی ایران» در مطلبی در شبکه اجتماعی خود نوشت: «نه اسلام در خطر است، نه تمامیت ارضی، فقط رفاه مسئولین و زندگی بچه هاشون در خطره.»
امیرحسین اسفندیار، بازیکن تیم ملی والیبال نیز نوشت: «شما که مردم رو می‌زنید و می‌کشید بویی از انسانیت نبردید.»
یا کوروش باقری، سرمربی تیم ملی وزنه برداری ایران که الان در منامه بحرین در رقابتهای قهرمانی آسیا حضور دارد در صفحه شخصی‌اش نوشت: «برای آزادی نیازی نیست آسمان و زمین را بخرید تنها خودتان را نفروشید.» و علیرضا گودرزی، ملی پوش کشتی ایران نوشت: «دیکتاتور عذرخواهی نمی کند، سقوط میکند.»
با ادامه سرکوب اعتراضات سراسری مردم، واکنش ورزشکاران نیز همچنان ادامه دارد.