معاون سازمان بهزیستی ایران می‌گوید علاوه بر تعداد افراد کنونی تحت پوشش این نهاد امدادی، یک میلیون خانوار دیگر نیز نیازمند دریافت «مستمری» هستند.
سیدمرتضی حسینی، معاون بهزیستی ایران، به خبرگزاری ایسنا گفت: «درحال حاضر سازمان (بهزیستی) ماهانه به یک میلیون و ۱۰۰ هزار خانوار، مستمری مددجویی پرداخت می‌کند. این درحالی است که براساس سنجش‌ها حداقل ۵۰۰ هزار خانوار دیگر تحت حمایت سازمان بهزیستی وجود دارند که از مستمری مددجویی بهره نمی‌برند.»
وی افزوده است: «از سوی دیگر ۵۰۰ هزار خانوار نیز شناسایی شده‌اند که پشت نوبت برای دریافت مستمری هستند که در مجموع معادل یک میلیون خانوار دیگر باید به جمع مستمری‌بگیران سازمان بهزیستی اضافه شوند.»
چنان‌چه مجموع نیازهای یک فرد از جمله خوراک، پوشاک و...از حداقل‌های لازم حیاتی نیز کمتر باشد، «فقیر مطلق» محسوب می‌شود
روزبه کردونی، رئیس وقت موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی، خرداد ماه ۱۴۰۰ بر اساس «سنجش وضعیت فقر و نابرابری کشور در دو دهه گذشته» در ارتباط با افزایش فقر در ایران طی سال‌های اخیر گفته بود: «در حالی که جمعیت زیر خط فقر مطلق از سال ۹۲ تا ۹۶ به ۱۵ درصد رسیده بود اما از سال ۹۶ تا ۹۸ به ۳۰ درصد (از جمعیت کل کشور) افزایش یافت.»
بر این مبنا، تعداد افراد زیر خط فقر مطلق نزدیک به یک سوم جمعیت کشور ایران است.
همچنین ببینید: فقر در ایران؛ ریشه‌ها و پیامدها
همچنین، در گزارشی که خبرگزاری ایلنا مهرماه ۱۴۰۰ به نقل از معاونت رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی جمهوری اسلامی منتشر کرد، تا سال ۱۳۹۹ تعداد ۲۶ میلیون نفر از جمعیت کشور در «فقر مطلق» بوده‌اند و تخمین زده می‌شود که تا پایان این سال با توجه به شیوع گسترده کرونا و خروج حدود دو میلیون نفر از بازار کار، تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کردند از ۲۶ میلیون نفر به حدود ۳۰ میلیون نفر برسد.
«فقر» و «فقر مطلق» دو کلیدواژه متفاوت برای تعریف سطوح مختلف عدم برخورداری افراد یک جامعه از نیازهای اساسی زندگی هستند. در صورتی که فرد از حد متوسط و معمول زندگی برخوردار نباشد در «خط فقر» قرار دارد و اگر مجموع نیازهای او از جمله خوراک، پوشاک و...از حداقل‌های لازم حیاتی نیز کمتر باشد، «فقیر مطلق» محسوب می‌شود.
رئیس «کمیته امداد امام خمینی» از نهادهای زیر نظر آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی مردادماه ۱۴۰۰ گفته بود: «برآوردها نشان‌دهنده آن است که به طور متوسط در دوره زمانی ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۸ حدود ۳۳ درصد از جمعیت کشور زیر خط فقر چند بعدی قرار گرفته‌اند و خط فقر از ۹۵۰ هزار تومان در سال ۱۳۹۰ به ۱۰ میلیون تومان در سال ۱۳۹۹ رسیده است.»