تهمورس پورناظری با انتشار پیامی در حساب کاربری خود در اینستاگرام، از لغو کنسرت خود در کاخ سعدآباد خبر داد. او در این پیام بدون اشاره به جزئیات گفت: «زمانی به صحنه بازمیگردم که همه گروه روی صحنه باشند.»
قرار بود کنسرت تهمورس پورناظری با عنوان «باز آمدم» ۱۱ تیر در دو سانس در کاخ سعدآباد اجرا شود ولی جمعه نهم تیرماه اطلاعات این برنامهها از تارنمای بلیتفروشی حذف شد.
این کنسرت قرار بود با همراهی سحر محمدی در بخش آوازی همراه شود که به گفته تهمورس پورناظری، «اتفاقی نادر در موسیقی آوازی ایران» محسوب میشود.
به گفته بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی، صادر نشدن مجوز خوانندگی سحر محمدی، از خوانندههای گروه دلیل لغو این کنسرت است.
بردیا کیارس، علی جعفریپویان، و تینا جامه گرانی دیگر اعضای گروه بودند.
تهمورس پورناظری در پیام خود گفت: «در نهایت تاسف مجبور شدم که کنسرتهای باز آمدم در کاخ سعدآباد رو کنسل کنیم که بزودی برای شما نازنینان شرح آن را خواهم گفت.»
او در ادامه افزود: «اما حمایت و وجود پرارزش شما تنها دلگرمی و شوق من و گروهمان بوده و هست که بیش از پیش تلاشهایم را برای اجرای کنسرت بازآمدم با همه هنرمندان گروه آری همه هنرمندان گروه، بر روی صحنه در زمان و مکان دیگری را پیگیری کنم. و پیمانم با شما که جز این نخواهد بود.»
آقای پورناظری در پایان گفت: «آری شرمنده تکتک شما هستم که با عشق و مهرتان برای آمدن و شنیدن موسیقی ایرانی زمان و انرژی گذاشتید و چنین سرخورده شدید.»
سحر محمدی به واسطه فعالیتهای هنری، و برخی اجراهای خود در خارج از ایران بارها مورد انتقاد نشریات محافظهکار و سایتهای حکومتی قرار گرفته است.
او یکی از استعدادهای درخشان در عرصه موسیقی ایرانی است. بخشی از اجرای خانم محمدی در سوئد در برنامههای نوروزی ۱۴۰۲ صدای آمریکا نیز پخش شد.
در هفتههای اخیر برگزاری کنسرتهای موسیقی در ایران با حواشی مختلفی از جمله عدم صدور مجوز برای برخی هنرمندان، یا حمله «نیروهای خودسر» به برنامهها همراه بوده است.
کنسرتهای گرشا رضایی و گروه لیان، از جمله برنامههایی بود مورد هجوم «عوامل ناشناس» قرار گفت و منجر به ضرب و شتم تعدادی از هنردوستان شد.
در شرایطی که این حملات با انتقادات زیادی همراه شده است، محمد مهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد این حوادث را «بزرگنمایی» یک جریان سیاسی خاص توصیف کرد.
به گفته او «یک جریان سیاسی در کشور به دنبال بزرگنمایی برخی مشکلات که گاه طبیعی و در اجراها پیش میآید، هست تا اقشار مختلف مردم را در این موضوع مقابل هم قرار دهند.»