گروههای مدافع حقوق زنان سوریه روز می گویند از اخضر براهیمی، میانجی بین المللی صلح در سوریه، خواسته اند تا در گفتگوهای صلح که هفته آینده آغاز می شود، به آنها نقشی بدهد.
آنها گفته اند در مذاکرات ژنو-۲ – که قرار است روز ۲۲ ژانویه در سوئیس آغاز شود، باید دست کم ۳۰% گروه های گفتگو به زنان اختصاص یابد.
درخواست های زنان شامل موضوعاتی از این دست است که قانون اساسی نهایی باید حقوق برابر شهروندی برای مردم سوریه «با تمامی تنوع ها و وابستگی های قومی» قائل شود؛ ضامن برابری زن و مرد باشد؛ و برای هر گونه تبعیض و خشونت علیه زنان مجازات هایی در نظر گیرد.
مدیر اجرایی بخش زنان در سازمان ملل متحد می گوید چهار نماینده گروه های مدافع حقوق زنان سوریه که پیشتر با آقای براهیمی مشاوره کرده بودند، در دیدار روز سه شنبه با وی در مورد نحوه اجرای درخواست هایشان گفتگو کردند. مدیر بخش زنان سازمان ملل به خبرگزاری رویترز گفت:
«پیام آقای براهیمی این بود که چنانچه اینها درخواست های زنان سوریه باشد و همگی در این باره یکصدا و متفق باشند، وی این درخواست را اجرا خواهد کرد.»
این چهار زن از میان ۴۷ نماینده زنان انتخاب شدند که در یک نشست سه روزه در ژنو، پیش نویس درخواست ها را تدوین کردند. گروه پیش گفته شامل نمایندگان زنان سوریه از داخل و خارج کشور بود. یکی از این زنان می گوید:
«به نظر من ما می توانیم اکثریت زنان داخل و خارج سوریه را نمایندگی کنیم.»
وی گفت گروههای زنان، با توجه به این که این موضوع در دیگر کشورهای «بهار عرب» مطرح شد، از سال ۲۰۱۱ روی اصول قانون اساسی کار می کرده اند:
«زنان سوریه دیدند که در تونس و مصر و لیبی چه اتفاقی افتاد و برای آماده سازی خود درس های زیادی از آنها گرفتند.»
کفاح علی دیب، یکی دیگر از این زنان می گوید مهمترین مسأله آزاد کردن زندانیان است، که به گفته او بازتاب چندانی در رسانه ها نداشته است:
«آیا رسانه ها فکر می کنند پوشش خبری نحوه هجوم یک گروه اسلامگرا به منطقه مهمتر از حرف زدن درباره صدها هزار نفری است که در زندان ها جان می دهند؟ مسأله زندانیان – خانواده، دوستان و همسایه های ما که بازداشت یا حبس شده اند – از همه مسائل سیاسی مهمتر است.»
وی به خبرگزاری رویترز گفت میزان مرگ و میر در زندانهایی مثل شاخه امنیتی ۲۱۵ ارتش در دمشق، به روزی ۳۰ نفر رسیده است. بیشتر زندانیان بر اثر شکنجه و سوء تغذیه می میرند.
مسأله دیگری که زنان مطرح کردند، شکستن حصری است که آوارگان را از گرسنگی می کشد:
«اگر بگویم کودکانی هستند که برگ درختان را می خورند، باور کنید. این ها زائیده خیال من نیست.»
رفیف جویجاتی، دیگر نماینده زنان و سخنگوی کمیته های هماهنگی محلی در سوریه گفت در صورت شکست ژنو- ۲، گروه های زنان برای صلح در ژنو ۳، ۴ یا ۵ تلاش خواهند کرد:
«زنان حقوقدان، مهندس، استاد دانشگاه، خانه دار، پرستار و افراد شاغل به دیگر حرفه های پزشکی هستند. ما نیمی از جامعه ایم. اگر ژنو- ۲ موفق نشود، ما به مردانی که می جنگند فشار خواهیم آورد تا صلح کنند.»
آنها گفته اند در مذاکرات ژنو-۲ – که قرار است روز ۲۲ ژانویه در سوئیس آغاز شود، باید دست کم ۳۰% گروه های گفتگو به زنان اختصاص یابد.
درخواست های زنان شامل موضوعاتی از این دست است که قانون اساسی نهایی باید حقوق برابر شهروندی برای مردم سوریه «با تمامی تنوع ها و وابستگی های قومی» قائل شود؛ ضامن برابری زن و مرد باشد؛ و برای هر گونه تبعیض و خشونت علیه زنان مجازات هایی در نظر گیرد.
مدیر اجرایی بخش زنان در سازمان ملل متحد می گوید چهار نماینده گروه های مدافع حقوق زنان سوریه که پیشتر با آقای براهیمی مشاوره کرده بودند، در دیدار روز سه شنبه با وی در مورد نحوه اجرای درخواست هایشان گفتگو کردند. مدیر بخش زنان سازمان ملل به خبرگزاری رویترز گفت:
«پیام آقای براهیمی این بود که چنانچه اینها درخواست های زنان سوریه باشد و همگی در این باره یکصدا و متفق باشند، وی این درخواست را اجرا خواهد کرد.»
این چهار زن از میان ۴۷ نماینده زنان انتخاب شدند که در یک نشست سه روزه در ژنو، پیش نویس درخواست ها را تدوین کردند. گروه پیش گفته شامل نمایندگان زنان سوریه از داخل و خارج کشور بود. یکی از این زنان می گوید:
«به نظر من ما می توانیم اکثریت زنان داخل و خارج سوریه را نمایندگی کنیم.»
وی گفت گروههای زنان، با توجه به این که این موضوع در دیگر کشورهای «بهار عرب» مطرح شد، از سال ۲۰۱۱ روی اصول قانون اساسی کار می کرده اند:
«زنان سوریه دیدند که در تونس و مصر و لیبی چه اتفاقی افتاد و برای آماده سازی خود درس های زیادی از آنها گرفتند.»
کفاح علی دیب، یکی دیگر از این زنان می گوید مهمترین مسأله آزاد کردن زندانیان است، که به گفته او بازتاب چندانی در رسانه ها نداشته است:
«آیا رسانه ها فکر می کنند پوشش خبری نحوه هجوم یک گروه اسلامگرا به منطقه مهمتر از حرف زدن درباره صدها هزار نفری است که در زندان ها جان می دهند؟ مسأله زندانیان – خانواده، دوستان و همسایه های ما که بازداشت یا حبس شده اند – از همه مسائل سیاسی مهمتر است.»
وی به خبرگزاری رویترز گفت میزان مرگ و میر در زندانهایی مثل شاخه امنیتی ۲۱۵ ارتش در دمشق، به روزی ۳۰ نفر رسیده است. بیشتر زندانیان بر اثر شکنجه و سوء تغذیه می میرند.
مسأله دیگری که زنان مطرح کردند، شکستن حصری است که آوارگان را از گرسنگی می کشد:
«اگر بگویم کودکانی هستند که برگ درختان را می خورند، باور کنید. این ها زائیده خیال من نیست.»
رفیف جویجاتی، دیگر نماینده زنان و سخنگوی کمیته های هماهنگی محلی در سوریه گفت در صورت شکست ژنو- ۲، گروه های زنان برای صلح در ژنو ۳، ۴ یا ۵ تلاش خواهند کرد:
«زنان حقوقدان، مهندس، استاد دانشگاه، خانه دار، پرستار و افراد شاغل به دیگر حرفه های پزشکی هستند. ما نیمی از جامعه ایم. اگر ژنو- ۲ موفق نشود، ما به مردانی که می جنگند فشار خواهیم آورد تا صلح کنند.»
