برآوردهای پایگاه داده‌های باز ایران نشان می‌دهد که «هزینه تحمیل حجاب به جامعه ایران» دست‌کم بین ۴۰ تا ۴۵ هزار میلیارد تومان در سال است. این مبلغ، معادل مجموع حداقل دستمزد ماهانه ۶ تا ۷ میلیون کارگر در سال ۱۴۰۲ تخمین زده شده است.
حداقل دستمزد ماهانه کارگران مشمول قانون کار، متاهل و دارای فرزند، حدود هشت میلیون تومان در ماه است.
پایگاه داده‌های باز ایران، تحمیل هزینه مالی حجاب اجباری بر خانواده‌های ایرانی را به دو بخش طبقه بندی کرده است.
اول) هزینه‌های غیرمستقیم، به این ترتیب که دولت به نمایندگی از مردم، بخشی از منابع مالی ناشی از فروش نفت، درآمدهای مالیاتی و سایر منابع را برای حجاب هزینه می‌کند. برآوردهای پایگاه داده‌های باز ایران نشان می‌دهد در بودجه سال ۱۴۰۲ دامنه این هزینه تا حد ۹ هزار میلیارد تومان گسترده است.
دوم) هزینه‌های مستقیم، شامل هزینه‌هایی است که زنان و کودکان ایرانی باید برای تهیه لباس‌هایی نظیر مانتو، شال و روسری بپردازند که بر اساس برآوردهای متوسط، این هزینه، ۳۶ هزار میلیارد تومان در سال است.
- بخش اول؛ برآورد هزینه غیرمستقیم
بنا بر تحلیل و بررسی پایگاه داده‌های باز ایران، در قانون بودجه سالانه دولت ایران، اسمی از حجاب و عفاف نیامده است، اما آنچه مشخص است «سالانه مبالغ زیادی از سوی نهادها و دستگاه‌های دولتی صرف تبلیغ، ترویج و اعمال حجاب اجباری میشود» که شامل چهار وظیفه «نظارت بر رعایت حجاب و عفاف، اصلاح و تهیه آئین‌نامه و دستورالعمل برای پیشگیری از بدحجابی، آگاهی‌دهی درباره مزایا و پیامدهای عفاف و حجاب و مناسب‌سازی محیط کار برای زنان» است.
پایگاه داده‌های باز ایران می‌نویسد، قاعدتاً هزینه استخدام پرسنل برای نظارت و تذکر حجاب، تهیه دستورالعمل، تبلیغات و «مناسب‌سازی» محیط کار برای زنان، از محل بودجه و منابع مالی تامین میشود که دولت به نمایندگی از مردم در اختیار این نهادها قرار داده است.
این پایگاه، جمع کل بودجه‌ای را که در سال جاری صرف حجاب میشود، ۵ هزار میلیارد تومان تخمین زده است اما می‌‌گوید که ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود.
بنا بر این گزارش، در مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی به طور مشخص برای ۲۷ دستگاه اجرایی وظایف ویژه‌ای تعریف شده، که اجرای آنها نیازمند صرف مبالغی بیش از این است.
- بخش دوم؛ برآورد هزینه تحمیل حجاب اجباری
پایگاه داده‌های باز ایران در این بخش، تلاش کرده است تا با استفاده از «الگوهای حداقلی پوشش اجباری، برآوردی از هزینه تحمیل حجاب به خانواده‌های ایرانی» به دست آورد که آن را به سه هزینه زیر طبقه بندی کرده است:
۱. تمام زنان بالای ۷ سال (۳۶ میلیون و ۷۱۴ هزار زن)، ناگزیر به خرید سالانه دو مانتو با قیمت فرضی متوسط ۲۵۰ هزار تومان و دو مقنعه با قیمت متوسط ۹۵ هزار تومان هستند.
۲. با توجه به حجاب اجباری در فضاهای عمومی تمام زنان بالای ۱۵ سال (۳۱ میلیون و ۸۴۱ هزار زن) سالانه ۴ دست شال و روسری به قیمت فرضی متوسط ۷۰ هزار تومان خریداری می‌کنند.
۳. ده درصد زنان بالای ۱۵ سال (۳ میلیون و ۱۸۴ هزار زن) به اختیار یا اجبار پوشیدن چادر در بعضی فضاهای اداری و مکان‌های عمومی، سالانه دو قواره چادر به قیمت فرضی متوسط ۷۰۰ هزار تومان خریداری می‌کند.
نتیجه محاسبات پایگاه داده‌های باز ایران نشان می‌دهد که هزینه رعایت حجاب اجباری برای زنان در ایران بالغ بر ۳۵ هزار میلیارد تومان در سال است؛ هزینه‌ای که در صورت نبودن حجاب اجباری می‌تواند صرف امور اختیاری مانند تهیه پوشاک متناسب با سلیقه و خواست شهروندان شود.
پایگاه داده‌های باز ایران می‌نویسد: ۳۵ هزار میلیارد تومان، هزینه مستقیم، و ۴۵ هزار میلیارد تومان، کل هزینه تحمیل حجاب اجباری به زنان ایرانی، به نسبت اقتصاد ایران عدد بزرگی است؛ عددی که می‌تواند «بالقوه گروهی از ذی‌نفعان را، از جمله نهادهای بودجه‌بگیر، بازرسان و مامورانی که کار و شغل آنها به حجاب اجباری گره خورده، افراد و موسساتی که در زمینه تولید یا واردات کالاهای مرتبط با حجاب فعالیت می‌کنند و…، تبدیل به مدافعان سرسخت حجاب اجباری در ایران کند.»
