فیلم «غریبه در دروازه» به کارگردانی جاشوا سفتل، یکی از نامزد‌های دریافت جایزه بهترین مستند کوتاه از اسکار امسال است.
این فیلم درباره یک پناهجوی افغانستانی به نام بی‌بی بهرامی و اعضای مسجد کوچکش در شهر «مونسی» در ایالت ایندیانا در آمریکا است که بصورت غیرمنتظره‌ای با یک تفنگدار پیشین نیروی دریایی آمریکا مواجه می‌شود.
ریچارد مک‌کینی که مأموریت‌های مختلفی در افغانستان و عراق داشته است، پس از بازگشت به آمریکا از اختلال استرسی پس از حادثه یا به اصطلاح «پی‌تی‌اس‌دی» رنج می‌برد و دچار «اسلام‌هراسی» شده است.
این تفنگدار پیشین قصد دارد این مسجد کوچک را منفجر کند ولی هنگامی که به محل می‌‌رود و برخورد گرم مسلمانان را می‌بیند، متحول شده و به اسلام می‌گراید.
ملاله یوسفزی، برنده پاکستانی جایزه صلح نوبل، تهیه‌کنندگی اجرایی این فیلم مستند را بر عهده داشته است.
به گزارش «ورایتی»، یوسفزی در بیانیه‌ای می‌گوید: «این فیلم یک داستان واقعی قدرتمند از بخشش و رستگاری است». او در ادامه می‌افزاید: «امیدوارم این فیلم هر بیننده‌ای را به چالش بکشد تا پیش‌فرض‌های خود را زیر سوأل ببرد و با هر فردی که ملاقات می‌کند، مهربان باشد.»
غریبه در دروازه به دلیل داستان جذاب، گیرا، و تأثیرگذارخود با استقبال زیادی از سوی نویسنده‌های هنری مواجه شده است و جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره فیلم «ترایبکا» را دریافت کرد.
بی‌بی بهرامی، دکتر صابر بهرامی، زمی بهرامی، کاپیتان کنت کوتز، دانا مک‌کینی، و ریچارد مک‌کینی از جمله افرادی هستند که در این فیلم مستند با آنها گفت‌وگو شده است.
این اثر به‌عنوان بخشی از مجموعه مستندهای مجله «نیویورکر» منتشر شده است.
به گزارش شبکه خبری «سی‌ان‌ان»، جاشوا سفتل، کارگردان فیلم می‌گوید که او تا حد زیادی به خاطر تجربیات شخصی خود در مواجهه با یهودی‌ستیزی در نیویورک در دهه‌های هفتاد و هشتاد جذب این داستان شد.
جاشوا سفتل به دلیل یهودی بودن مورد آزار و اذیت همکلاسی‌های خود قرار می‌گرفت و به او توهین‌های یهودی‌ستیزانه می‌کردند.
به گفته این کارگردان، ریچارد مک‌کینی و مسلمانان این مرکز «توانستند یک پل غیرممکن برای یکدیگر بسازند. اگر چنین چیزی اتفاق افتاده، هر چیز دیگری ممکن است. آنها به ما نقشه‌ای دادند که چگونه همه می‌توانم چنین کاری انجام دهیم.»
بی‌بی بهرامی از بنیانگذاران مرکز اسلامی مونسی که نقش مهمی در تحول ریچارد مک‌کینی دارد، با همسر و شش فرزندش در این شهر کوچک در ایالت ایندیانا زندگی می‌کنند. او به دلیل فعالیت‌های خیریه و انسان‌دوستانه خود به «مادر ترزای جامعه اسلامی» شهر شهرت دارد.
این پناهجوی افغانستانی خود نیز قربانی جنگ است و خانواده او پس از تهاجم نظامی شوروی سابق به افغانستان در سال ۱۹۷۹ آواره شدند. بی‌بی بهرامی شش سال در اردوگاه پناهندگان در پاکستان زندگی کرد تا سرانجام راهی آمریکا شد و ازدواج کرد.
بخش مهمی از این فیلم مستند، گفت‌گو‌های ریچارد مک‌کینی و بی‌بی‌بهرامی است که به‌عنوان قربانیان جنگ به بیان تجربیات، و عواطف و احساسات خود می‌پردازند.
به گفته بی‌بی‌بهرامی :«خدا همه ما را آفرید تا یکدیگر را بشناسیم و از هم مراقبت کنیم، نه اینکه تحقیر کنیم.»
نامزدی «غریبه در دروازه» برای جایزه اسکار خبر خوشی برای شخصیت‌های این داستان واقعی، تهیه‌کنندگان، و ملاله یوسفزی بود که امیدوار هستند باعث توجه بیشتر به این فیلم مستند شود.
به عقیده منتقدین هنری، در دورانی که آمریکا و سایر کشورهای جهان با ناهنجاری‌های اجتماعی، و تبعیض‌های نژادی و قومی مواجه هستند، چنین آثاری می‌تواند به شناخت بیشتر و درک بهتر از فرهنگ‌های متفاوت منجر شود و به برقراری صلح و دوستی میان جوامع کمک کند.
اکران این فیلم در کشورهای مختلف با واکنش‌های مناسبی همراه بود و با توجه به داستان تأثیرگذار خود از مدعیان جدی کسب جایزه اسکار محسوب می‌شود.
فیلم کوتاه «چمدان قرمز» ساخته سیروس نشواد، سینماگر ایرانی-لوکزامبورگی، یکی از آثاری است که امسال نامزد دریافت جایزه اسکار شده است.
داریوش خنجی، سینماگر ایرانی فرانسوی، نیز برای فیلم «باردو» به کارگردانی الخاندرو گونزالس ایناریتو نامزد دریافت جایزه بهترین فیلمبرداری شده است. نودوپنجمین مراسم اهدای جوایز اسکار یکشنبه ۱۲ مارس (۲۱ اسفند) در تالار دالبی در هالییود لس‌آنجلس برگزار می‌شود.
در تنظیم این مطلب از گزارش‌های ورایتی، شبکه خبری سی‌ان‌ان، و هالیوود رپورتر استفاده شده است.
