صدها تن از «نویسندگان، هنرمندان و کنشگران» در بیانیهای با نام بردن از ۴۷ تن از بازداشتشدگان و کسانی که برای آنها پروندهسازی شده است، به «اسارت و تهدید نویسندگان و هنرمندان» در ایران اعتراض کردند و آزادی فوری آنها را خواستار شدند.
امضاکننگان این بیانیه با اشاره به «فهرست نگرانکننده و روبهافزایشی از اعضای جامعه ادبی و اهل قلم که جایجای کشور ضربتی بازداشت میشوند» تأکید کردهاند: «سخت میشود هیچ خبر موثقی از حال و وضع و سلامتشان به دست آورد. و چه جای تعجب از این نگرانیهای مالامال، وقتی درست در میانه خشم و خروش عمومی، زندانهای کشور در آتش و باران گلولهها غرقه میشوند.»
در این بیانیه با تأکید بر قطع اینترنت در ایران همزمان با اعتراضات سراسری آمده است: «شیر اینترنت به روی خلائق عاصی بسته، و فضا هرچه گلآلودهتر، طوری که جامعه تا مرز فروپاشی جمعی برود و افزون بر هر چیز، در متن این سکوت هولآورِ تحمیلی، نه جانِ اسیر در بند، نه جوان، نه نوجوان، نه کودک، از گزند اراده صاحبات قدرت به تضمین بقای خویش به هر قیمتی که شده ایمن نیست.»
در بیانیه این کنشگران و نویسندگان، با اشاره به نام و وضعیت شماری از بازداشتشدگان، افزوده شده است: «ما در صدر تا ذیل حاکمیت دیگر چیزی نمیبینیم و نمییابیم که بخواهیم دستمایه گفتوگو کنیم. بنابراین، اول از همه خطاب به مردم شریف و مبارز و حادثهآفرین ایران که این روزها شمایل آزادی جهانی شدهاند و نیز سپس به همصنفهای خود در هر جای جهان که هستند صریحاً اعلام میکنیم که ما امضاکنندگان این بیانیه و اعضای جامعهی ادبی که اوج رفتارهای سرکوبگرانه و مالامال از ستم و بیداد و خشونت در این نظام را سالیان به رأیالعین دیدهایم و امروز هم با دیدگانی ناباور، شاهد شدت بیسابقه آن علیه جامعه مدنی هستیم، جان یاران در بند خود را در هر شهر و استانی که گرفتار آمدهاند در خطر جدی میبینیم و ضمن خواستاری آزادی بیقیدوشرط و فوری همه همقلمان، حکومت را در هر اتفاقی که برای هریک از اعضای جامعه ادبی رخ دهد، مستقیماً مسئول خواهیم دانست.»
این بیانیه که به امضای چهرههایی مانند شهرنوش پارسیپور، شهیار قنبری، علی باباچاهی، داریوش آشوری، و اسماعیل نوریعلا رسیده، به نام ۴۷ تن از فعالان بازداشتشده و تحت فشار حکومت در ایران، از جمله پوران ناظمی، بهروز یاسمی، یلدا معیری، سعید هلیچی، مژگان اینانلو، و نیک یوسفی اشاره کرده است.