بنا به گفته تحلیلگران، رسانه های مدرن و شبکه های اجتماعی جدید سیاست را متحول کرده و عامل ظهور پدیده هایی همچون بهار عربی بوده اند.
به په گریلو، کمدین ایتالیایی که اخیراً به سیاست گرویده است، با بهره گیری از برنامه های انتخاباتی سنتی همچون تلویزیون با استفاده از شبکه های اجتماعی همچون فیس بوک پیام خود را برای عموم مردم ارسال کرد و در انتخابات ماه گذشته بیشترین آرای حزبی را به خود اختصاص داد.
آقای گریلو می گوید تلاش اصلی او بر این بوده تا شبیه سیاستمداران دیگر نباشد. اما «جنبش ٥ ستاره» او بیست و پنچ درصد آرای انتخاباتی ماه گذشته ایتالیا را کسب کرد، این بالاترین تعداد رای برای یک حزب در این کشور بوده است.
او در سخنرانی خود خطاب به هوادارانش گفت «ما به فاز جدیدی قدم گذاشته ایم. من نمی دانم این مسیر به کجا منتهی خواهد شد. ما متحول شده ایم. ما امروز نه تنها یک جنبش هستیم بلکه جامعه ای را شکل داده ایم».
تحلیلگران می گویند این جامعه در فضای مجازی شکل گرفته است. گریلو به کارزارهای انتخاباتی سنتی همچون آگهی در روزنامه ها و تلویزیون بی توجه بود و به جای آن به شبکه های اجتماعی و رسانه هایی همچون توئیتر و فیس بوک اتکا کرد و بیش از یک میلیون هوادار در این شبکه ها داشت.
گراهام میکل، استاد رسانه های اجتماعی دانشگاه وست مینیستر لندن می گوید در شرایطی که طی چند سال گذشته رسانه های اجتماعی نقش مهمی در رویدادهای سیاسی بسیار مهم همچون انتخابات ایتالیا، انتخابات ایران در سال ٢٠٠٩، «وال استریت را اشغال کنید» و یا «بهار عربی» ایفا کرده اند، ما نه تنها اغلب شاهد ابراز نارضایتی و قیام علیه سیاست، بلکه در شیوه پوشش تحولات سیاسی بوده ایم.
او می گوید «موفقیت آقای گریلو مهمترین نمونه های نقش عمده رسانه های نوین در عرصه سیاست قلمداد می شود. مردم از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند تا دیدگاه هایی را ابراز کنند که در تلویزیون و یا روزنامه ها انعکاس نمی یابند. آن ها نه تنها نظرات خود را با دیگران درمیان می گذارند، بلکه از طریق این شبکه ها با افرادی در ارتباط هستند که شبکه های خاص خود را دارند و آن ها نیز دیدگاه های شخصی شان را مطرح می کنند».
مت فرکلتون، بنیانگزار تارنمای «Yatterbox» است که فعالیت همه نماینده های پارلمان بریتانیا در رسانه های اجتماعی را دنبال می کند و اظهارنظرهای سیاستمداران را در اختیار رای دهندگان و عموم مردم قرار می دهد. او می گوید تفاوت فعالیت در رسانه های اجتماعی این است که این شبکه ها نوعی مکالمه دوطرفه برقرار می کنند. ما شاهد بودیم که بسیاری از سیاستمداران در داخل و خارج از پارلمان مسائلی همچون قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان در بریتانیا را در توئیتر بحث و در مورد آن ها گفتگو می کردند.
داگلاس کارسول، نماینده حزب محافظه کار حضور فعالی در شبکه های اجتماعی و اینترنت دارد. او نویسنده کتاب «پایان سیاست و تولید دموکراسی اینترنتی» است. او می گوید «اینترنت ساختار سیاست را متحول کرده است. اینترنت شیوه های ساختار دموکراسی و اعمال آن را به طور قابل توجهی تغییر داده است».
او می افزاید «شبکه های اجتماعی و اینترنت راه را برای اظهارنظر بی پرده و جدی هموار کرده است، برای ما فرصتی فراهم کرده است تا دیدگاه هایمان را با دیگران مطرح کنیم و ما هم اکنون می توانیم همچون احزاب سیاسی عمل کنیم. به نظر من این چالشی است که هم سیاستمداران و هم شهروندان عادی با آن روبرو خواهند بود چون آن ها راه های جدیدی را برای پیشبرد امور یافته اند».
ناظران می گویند شبکه های اجتماعی، چه در خیابان های جهان عرب و چه در راهروهای پارلمان های کشورهای غربی ساختار نظم سیاسی را متحول کرده اند.
به په گریلو، کمدین ایتالیایی که اخیراً به سیاست گرویده است، با بهره گیری از برنامه های انتخاباتی سنتی همچون تلویزیون با استفاده از شبکه های اجتماعی همچون فیس بوک پیام خود را برای عموم مردم ارسال کرد و در انتخابات ماه گذشته بیشترین آرای حزبی را به خود اختصاص داد.
آقای گریلو می گوید تلاش اصلی او بر این بوده تا شبیه سیاستمداران دیگر نباشد. اما «جنبش ٥ ستاره» او بیست و پنچ درصد آرای انتخاباتی ماه گذشته ایتالیا را کسب کرد، این بالاترین تعداد رای برای یک حزب در این کشور بوده است.
او در سخنرانی خود خطاب به هوادارانش گفت «ما به فاز جدیدی قدم گذاشته ایم. من نمی دانم این مسیر به کجا منتهی خواهد شد. ما متحول شده ایم. ما امروز نه تنها یک جنبش هستیم بلکه جامعه ای را شکل داده ایم».
تحلیلگران می گویند این جامعه در فضای مجازی شکل گرفته است. گریلو به کارزارهای انتخاباتی سنتی همچون آگهی در روزنامه ها و تلویزیون بی توجه بود و به جای آن به شبکه های اجتماعی و رسانه هایی همچون توئیتر و فیس بوک اتکا کرد و بیش از یک میلیون هوادار در این شبکه ها داشت.
گراهام میکل، استاد رسانه های اجتماعی دانشگاه وست مینیستر لندن می گوید در شرایطی که طی چند سال گذشته رسانه های اجتماعی نقش مهمی در رویدادهای سیاسی بسیار مهم همچون انتخابات ایتالیا، انتخابات ایران در سال ٢٠٠٩، «وال استریت را اشغال کنید» و یا «بهار عربی» ایفا کرده اند، ما نه تنها اغلب شاهد ابراز نارضایتی و قیام علیه سیاست، بلکه در شیوه پوشش تحولات سیاسی بوده ایم.
او می گوید «موفقیت آقای گریلو مهمترین نمونه های نقش عمده رسانه های نوین در عرصه سیاست قلمداد می شود. مردم از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند تا دیدگاه هایی را ابراز کنند که در تلویزیون و یا روزنامه ها انعکاس نمی یابند. آن ها نه تنها نظرات خود را با دیگران درمیان می گذارند، بلکه از طریق این شبکه ها با افرادی در ارتباط هستند که شبکه های خاص خود را دارند و آن ها نیز دیدگاه های شخصی شان را مطرح می کنند».
مت فرکلتون، بنیانگزار تارنمای «Yatterbox» است که فعالیت همه نماینده های پارلمان بریتانیا در رسانه های اجتماعی را دنبال می کند و اظهارنظرهای سیاستمداران را در اختیار رای دهندگان و عموم مردم قرار می دهد. او می گوید تفاوت فعالیت در رسانه های اجتماعی این است که این شبکه ها نوعی مکالمه دوطرفه برقرار می کنند. ما شاهد بودیم که بسیاری از سیاستمداران در داخل و خارج از پارلمان مسائلی همچون قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان در بریتانیا را در توئیتر بحث و در مورد آن ها گفتگو می کردند.
داگلاس کارسول، نماینده حزب محافظه کار حضور فعالی در شبکه های اجتماعی و اینترنت دارد. او نویسنده کتاب «پایان سیاست و تولید دموکراسی اینترنتی» است. او می گوید «اینترنت ساختار سیاست را متحول کرده است. اینترنت شیوه های ساختار دموکراسی و اعمال آن را به طور قابل توجهی تغییر داده است».
او می افزاید «شبکه های اجتماعی و اینترنت راه را برای اظهارنظر بی پرده و جدی هموار کرده است، برای ما فرصتی فراهم کرده است تا دیدگاه هایمان را با دیگران مطرح کنیم و ما هم اکنون می توانیم همچون احزاب سیاسی عمل کنیم. به نظر من این چالشی است که هم سیاستمداران و هم شهروندان عادی با آن روبرو خواهند بود چون آن ها راه های جدیدی را برای پیشبرد امور یافته اند».
ناظران می گویند شبکه های اجتماعی، چه در خیابان های جهان عرب و چه در راهروهای پارلمان های کشورهای غربی ساختار نظم سیاسی را متحول کرده اند.
