گروهی از زندانیان سیاسی درباره وقوع «فاجعه انسانی دیگری در زندان قزلحصار» و «پیامدهای فاجعهبار» واگذاری واحد ۴ این زندان، به زندان مرکزی کرج هشدار داده و فاش کردهاند که تنها در یک واحد از قزلحصار، «۱۶۰۰ محکوم به اعدام» نگهداری میشوند.
در بیانیه ۱۲ زندانی سیاسی از زندان قزلحصار که نسخهای از آن روز دوشنبه ۱۷ به صدای آمریکا رسیده، آنها با اشاره به «ظهور ماهیت حکومتها در زندان» گفتهاند: «ما، زندانیان سیاسی واحد ۴ قزلحصار، ضمن هشدار نسبت به پیامدهای فاجعهبار تصمیم اخیر (واگذاری واحد ۴ زندان قزلحصار به زندان مرکزی کرج)، اعتراض و نگرانی شدید خود را نسبت به این روشها و رفتارهای ناقض حقوق بشر اعلام میکنیم.»
در بیانیهای که با امضای «زرتشت احمدی راغب، سپهر امام جمعه، لقمان امینپور، احمدرضا حائری، میثم دهبانزاده، آرشام رضائی، رضا سلمانزاده، صلاحالدین ضیائی، حمزه سواری، مصطفی رمضانی، سعید ماسوری، و رضا محمدحسینی تامه» به بخش فارسی صدای آمریکا رسیده، تأکید شده است: «ماهیت هر حکومتی را از زندانهای آن باید شناخت؛ دقیقاً همان جایی که هیچ نظارتی وجود ندارد و ماهیت خود را به طور کامل آشکار میسازد.»
آنها توضیح دادهاند که «ظرفیت رسمی زندان قزلحصار حدود هشت هزار نفر است»، با وجود این، «در حال حاضر، تنها در یک واحد از چهار واحد این زندان (واحد ۱)، چنین ظرفیتی به طور کامل اشغال شده است و سایر واحدها نیز بسیار بیش از ظرفیت رسمی خود زندانیان را در بر دارند. به عنوان نمونه، در واحد ۲ حدود ۱۶۰۰ نفر که به اعدام محکوم شدهاند نگهداری میشوند.»
این زندانیان سیاسی همچنین افزودهاند: «در این شرایط، مقامات حکومت مستبد تصمیم گرفتهاند ۱۷۰۰ زندانی، عمدتاً از واحد ۴ زندان قزلحصار، را به واحدهای دیگر منتقل کرده و این واحد را به زندان مرکزی استان البرز واگذار کنند.»
آنها تأکید کردهاند: «بحث تنها جلوگیری از فاجعه نیست؛ چرا که زندان قزلحصار خود فاجعه است. در حال حاضر، حدود ۱۲ هزار زندانی در بندها، حسینیهها، و حتی راهروها به شکلی غیرانسانی و فاجعهآمیز نگهداری میشوند.»
به گفته این زندانیان سیاسی، «در خلوتگاه حکومتی که هیچ نظارتی بر آن وجود ندارد، زندانیان تنها به عنوان اعداد و ارقام دیده میشوند؛ نه کرامتی انسانی برایشان متصور است، نه خانوادههای چشمانتظارشان و نه حقوق حداقلی انسانیشان به رسمیت شناخته میشود.»
امضاکنندگان این بیانیه همچنین گفتهاند که «تصمیمگیرندگان بیدرد، بهسادگی تصمیم میگیرند، و سخنگوی قوه قضاییه نیز، بیآن که از فجایع داخل زندانها مطلع باشد، اعلام میکند که فلان زندان تعطیل میشود و مقدمات ساخت زندان دیگری فراهم خواهد شد»، در حالی که «اساساً اطلاعی از نسبت بالای ورود زندانیان نسبت به خروج آنها ندارند» و «حتی اگر تعدادی از زندانیان به بهانههایی مانند ۲۲ بهمن یا تخلیه اتباع افغانستانی آزاد شوند، کمتر از یک ماه، آمار زندانیان از قبل نیز بیشتر خواهد شد و بحران عمیقتر میشود.»
به تأکید امضاکنندگان این بیانیه، «این میزان بیعدالتی و تعدی که حتی حداقل حقوق انسانی، مانند فضای مناسب برای خواب و حرکت، را برای زندانیان فراهم نمیکند، ناشی از فقدان نظارت بر زندانها است» و «اگر جهان، خانواده زندانیان و مردم ایران بدانند که زندانیان به شکلی مانند چیدن کتاب در قفسههای کتابخانه و در تختهای سهطبقه نگهداری میشوند، شاید کارزارهای گسترده و مداومی علیه چنین فجایعی به راه میافتاد.»
آنها همچنین افزودهاند: «ما، زندانیان سیاسی واحد ۴ قزلحصار، ضمن هشدار نسبت به پیامدهای فاجعهبار تصمیم اخیر (واگذاری واحد ۴ زندان قزلحصار به زندان مرکزی کرج)، اعتراض و نگرانی شدید خود را نسبت به این روشها و رفتارهای ناقض حقوق بشر اعلام میکنیم.»
منابع صدای آمریکا پیش از این نیز با ارائه گزارشهایی، نسبت به نقض حقوق زندانیان در زندان قزلحصار در استان البرز هشدار داده بودند.
در یک گزارش دیگر، یک منبع آگاه از زندان قزلحصار از خشونت بیبهانه مقامات زندان علیه زندانیان عادی در این زندان به صدای آمریکا خبر داده و در روایتی عینی گفته است که زندانیان تبعه افغانستان که در سالن ۱۹ واحد چهار نگهداری میشوند، توسط رئیس گارد زندان مورد ضرب و جرح قرار میگیرند.
وزارتخانههای خزانهداری و امور خارجه ایالات متحده زندان قزلحصار را تحت تحریم قرار دادهاند.