سعید ماسوری زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار که از ۲۵ سال قبل به اعدام محکوم شده است، طی نامهای با شرح شکنجههای وارد بر خود، نوشت: «اگر زمانی هر چند هفته و ماه با اعدام مواجه بودیم اکنون به صورت متوسط هر چهار ساعت یک اعدام را شاهدیم.»
او در این نامه افزود: «شاید در این ۲۵ سال چنان در غرقاب جنایات این حاکمیت جانی غرق شدهام که این همه، دیگر تنها قطرهای از دریای جنایات این شرالاشقیاء است.»
او با بیان اینکه «تنها طی همین ایام کریسمس قریب به ۲۵ بیگناه را اعدام کردند یعنی تقریباً هر دو و نیم ساعت یک اعدام» تصریح کرد: «این بیست و پنجمین دیماه و کریسمس است که در زندان هستم، نمیدانم این چشمها چه چیزهای دیگری را باید ببینند و این قلب و دل چه سنگینیها و خون دلهایی را باید تحمل کنند. این نامه را اینبار نه خطاب به مردم میهنم (که هرچه در وسعشان است انجام میدهند) بلکه خطاب به همه وجدانهای بیدار در نهادهای بین المللی حقوق بشر، به ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل (کمیساریای عالی)، گزارشگران خصوصاً گزارشگر ویژه خانم مای ساتو و همه شخصیتهای تاثیرگذار مینویسم.»
این زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار همچنین از دبیرکل سازمان ملل، رئیس کمیسیون اروپا و رئیس پارلمان اروپا «مصرانه» خواست تا به جز اظهار نگرانی و یا محکوم کردن اعدامها، برای ممانعت اعدامها توسط جمهوری اسلامی، دست به اقدامات جدیتری بزنند، شمار اعدامها را تنها اعداد تصور نکنند و برای مقید کردن این «حکومت اعدام» به موازین انسانی و حقوق بشری، مراودات دیپلماتیک و سیاسی با آن را به متوقف کردن این ماشین کشتار منوط کنند.
او در پایان خاطرنشان کرد: «شاید اگر پیشتر اقدامات موثری انجام میشد امروز حتی خانم چچیلیا سالا خبرنگار ایتالیایی هم اينگونه قربانی سیاستهای گروگانگیری جمهوری اسلامی نمیشد.»
سعید ماسوری، یکی از قدیمیترین زندانیان سیاسی در ایران است. او ۱۹ دیماه ۱۳۷۹ در شهر دزفول بازداشت شد و پس از دستگیری بهمدت ۱۴ ماه در سلول انفرادی اداره اطلاعات اهواز بهسر برد و سپس به بند ۲۰۹، زندان اوین منتقل شد. سعید ماسوری در سال ۱۳۸۱، در دادگاه انقلاب تهران با اتهام محاربه، محکوم به اعدام شد، اما در نهایت حکم اعدام او به حبس ابد تبدیل شد.