سازمان حفاظت محیط زیست یکسال بعد از مرگ «پیروز» تولهیوز حاصل از جفتگیری «ایران» و «فیروز»، اعلام کرد گزارشهای پاتولوژی و کالبدگشایی نشان میدهد که «پیروز» به علت خوردن یک تکه کوچک پلاستیک تلف شده است.
معاون سازمان محیط زیست در همین رابطه گفت:« در پارک پردیسان یک تکه پلاستیک یا لاستیک کوچک وجود داشت که پیروز با خوردن آن تلف شد و این تکه پلاستیک که دریچه خروجی معده به روده را مسدود کرده بود، درست جایی قرار داشت که با وجود چندین بار اسکن توسط بهترین متخصصان هم دیده نشده بود.»
حسن اکبری در پاسخ به چگونگی بلعیدن این تکه پلاستیک توسط «پیروز» افزود: «کلیت موضوع این است که برای پیروز در وسط تهران و در پارک پردیسان فضایی ایجاد شد تا در آنجا بازی کند، چیزهایی یاد بگیرد، تحرک داشته باشد و غذا بخورد و پارک پردیسان جایی است که پرندگان مختلف از جمله کلاغ، و زاغی هم در آن حضور دارند که احتمالا این تکه پلاستیک یا لاستیک کوچک را به آنجا آورده بودند، پیروز آن را خورده بود و به همین دلیل دچار اشکال در سیستم گوارش شد.»
پیروز آخرین فرزند از سه توله به دنیا آمده «ایران» بود که به دلیل اشتباه تیم پزشکی و دست زدن به بدن شان بعد از عمل سزارین زودرس از سوی مادر طرد شده بودند و به کمک علیرضا شهرداری، فعال محیط زیست و تیمارگر حیات وحش در پروژه «تکثیر یوز در اسارت»، حدود ۱۰ ماه زنده ماند.
حیات و ممات «پیروز» همزمان با اعتراضات گسترده مردم ایران در سال ۱۴۰۱ و نگرانی «از احتمال انقراضش» در ترانه «برای» شروین حاجیپور، این تولهیوز را به نمادی از «امید» مردم ایران تبدیل کرد.
پیروز ۹ اسفند ۱۴۰۱ بعد از چند روز بستری در بیمارستان و انجام عمل دیالیز، تلف شد.