در حالیکه چند ساعت بیشتر به اعلام نتایج رایگیری اسکار نمانده، جایزه اسکار سال ۲۰۱۷ به سرعت دارد به سوی تقابلی میان دو فیلم از ۹ نامزد جایزه بهترین فیلم پیش میرود که دو سلیقه زیبائیشناختی را در برابر هم قرار میدهد. اما تقابل در اسکار امسال، تنها در باره فیلم و سینما نیست، بلکه دو جهانبینی، دو فلسفه و تلقی از جامعه و سیاست، در برابر هم صف کشیدهاند.
«لالالند» موزیکال مفرح و عاشقانه «دیمین شزل» که طی هفتماه گذشته، پیشتاز رقابتهای سینمائی بود، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم دانسته میشود، اما از حالا خشم جناح مقابل را برانگیخته، به خصوص در اینترنت، و رسانههای گروهی. منتقدان خشمگین، آن را فیلمی میدانند دلمشغول هالیوود و سینما، و بیاعتنا به مشکلات جدی زندگی، که در فیلم رقیب، فیلم «مهتاب» از کارگردان سیاهپوست، «بری جنکینز» بازتاب دارد.
بعید نیست که مثل انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، منتقدان فردا بنویسند هر چند «لا لا لند» جایزه رایدهندگان اسکار را گرفت، اما «مهتاب» رای مردمی را برنده شده. این کنایه، شبیه انتقادی است که جناح چپ آمریکا، از پیروزی دانالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری، تبلیغ کرد. خانم کلینتون، ۳ میلیون بیشتر رای آورده بود، ولی «ترامپ» ایالات بیشتری را به سوی خود کشید و طبق قانون اساسی، چنانکه آقای اوباما هم اذعان کرد، برنده واقعی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود که با شمار آرای سراسری، کاری ندارد.
این تعبیر سیاسی از رقابت اسکار، قطعا به گستره نفوذ این دو فیلم کاری ندارد. فیلم «لا لا لند» در هفت ماه گذشته، نزدیک به ۲۰۰ میلیون دلار بلیت فروخته، نیمی در آمریکا و نیم دیگر، در پخش جهانی. این در حالی است که فیلم «مهتاب» که حداکثر در یکهزار سینما نمایش داده شده، فروشی نزدیک به ۲۵ میلیون دلار داشته است.
چنانکه «مکس سیا» در نشریه اینترنتی وزین «سالون» متذکر میشود، مسابقه اسکار هم مثل مسابقه لیگ فوتبال قهرمانی و مثل جایزه «گرمی» برای بهترین ترانه و آلبوم، امسال بیشتر در باره تعبیر و مفهوم است تا اصل موضوع، و به همین سبب، فیلم «لالالند» در مقابل فیلم «مهتاب» رقابتی است نه بین دو فیلم، بلکه بین «سیاه» و «سفید»، «ترقیخواه» و «محافظهکار» یا در باطن، رقابتی میان تعبیرهای دو جناح، از خوب و بد.
اگر خبرها درست باشد و امشب در مراسم اسکار، شاهد نطقهای آتشین و حتی توهینآمیز علیه «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری جدید آمریکا باشیم، نیمی از مردم آمریکا که خریداران بلیت سینما و تماشاگر تلویزیون «ای بی سی» هستند، به شدت رنجیده خواهند شد، و دلگیری خود را با عدم حمایت از هنرمندان، نشان خواهند داد.
از هم اکنون، رسانههای پربیننده و مردمی، از جمله برنامههای رادیوئی جناح راست، از تحریم مراسم اسکار و برنامه پخش زنده شبکه «ای بی سی» صحبت میکنند.
