بانی کریستین، کارشناس موسسه «دیفنس پرایورتیز»، ستون‌‌نویس «کریستین تودی»، در یادداشتی در روزنامه واشنگتن اگزمنر با اشاره به سخنان آنتونی بلینکن، وزیر خارجه جدید آمریکا، در جلسه بررسی صلاحیت او در سنا، نوشته است گفته‌های او نشان داد چگونه یک رهبری تازه می‌تواند دیپلماسی را به جایگاه راستین آن در کانون سیاست خارجی بازگرداند، اما در عین حال آشکار کرد که پرزیدنت بایدن باید در عمل کردن به توصیه‌های بلینکن احتیاط نشان دهد.
کریستین می‌گوید تفاوت آنتونی بلینکن با مایک پمپئو، وزیر خارجه پیشین ایالات متحده، بسیار است. بلینکن دیپلماتی کلاسیک است که به تحصیلات عالی و تسلطش به زبان فرانسه می‌بالد. وزیر خارجه دولت بایدن به قانونگذاران آمریکایی گفت که بازسازی زیرساخت دیپلماتیک آمریکا «برای رسیدگی به جدی‌ترین چالش‌های زمان ما» ضروری است و وعده داد «نقش سنتی کنگره به عنوان شریک در شکل دهی به سیاست خارجی آمریکا را بازگرداند.»
هر چند بلینکن نسبت به دولت ترامپ تمایل بیشتری به همکاری چند جانبه دارد، ولی او معتقد است آمریکا باید نقش رهبری خود را در طیفی از مسائل بین المللی حفظ کند.
این یک اشتباه استراتژیک بنیادی است که به دهه ها شکست در سیاست خارجی منجر شده است. این نگاه ناشی از غرور نسبت به قابلیت ها و محدودیت های قدرت ایالات متحده است. برخلاف تصور بلینکن هدف ضروری در سیاست خارجی سازمان دادن به جهان نیست، بلکه دفاع از ایالات متحده است. به نظر می‌رسد پرزیدنت بایدن این را درک می‌کند که آمریکا نمی‌تواند برای تصحیح هر خطایی در جهان وارد جنگ شود. اما بلینکن مخالف پایان دادن به حضور نظامی آمریکا در افغانستان بدون تضمین حفظ پیشرفت‌ها در آن کشور است و از خروج مشروط نیروها صحبت می‌کند. تاریخ نشان داده است که این، یعنی خروجی اتفاق نخواهد افتاد.
فاصله میان رئیس جمهوری آمریکا و دیپلمات ارشد او سیاست خارجی بایدن را به شکست نمی‌کشاند، اما عمل کردن او به وعده‌های انتخاباتی مهمی را پیچیده می کند. اگر پرزیدنت بایدن قصد دارد به وعده خود در سخنرانی مراسم تحلیفش درباره تبدیل کردن آمریکا به «شریکی قوی و مورد اعتماد در صلح، پیشرفت، و امنیت» پایبند بماند، باید مراقب انگیزه‌های مداخله‌‌گرانه بلینکن باشد.
