فارین پالیسی در مطلبی میگوید محمود احمدینژاد، رئیس جمهوری سابق ایران، به طور رسمی از طبقه سیاسی دستگاه حاکم خارج شده است و آرزو دارد در نهایت جایگزین آن طبقه شود.
این مطلب که روز سهشنبه چهارم خرداد منتشر شده میگوید هرچند محمود احمدینژاد برای انتخابات ریاست جمهوری ایران ثبتنام کرد و رد صلاحیت شد، ولی در نهایت این برای او یک پیروزی محسوب میشود. نقشه او حضور در انتخابات و پیروزی نبود، نقشه او دقیقا جلوگیری از حضورش در انتخابات بود تا نشان دهد قربانی یک رژیم اساسا ستمگر است.
در این مطلب آمده است که احمدینژاد پس از ثبتنام در وزارت کشور، بلافاصله تهدید کرد که اگر رد صلاحیت شود، انتخابات را بایکوت میکند و همچنین افزود از هیچ کاندیدای دیگری حمایت نخواهد کرد.
به نوشته فارین پالیسی، هرچند شماری از تندروها به سرعت به او واکنش نشان دادند و گفتند این همان نظام انتخاباتی است که او با استفاده از آن دو بار رئیس جمهوری شد، ولی احمدینژاد پا را از این هم فراتر گذاشت و حتی خود را یک «دموکرات لیبرال» خواند و گفت: «من آن احمدینژادی نیستم که شماها تصورش را میکنید.»
این نوشته میگوید تغییر احمدینژاد یک دهه پیش و از زمانی که در دور دوم ریاست جمهوری خود از اردوگاه تندروها فاصله گرفت، شروع شد. او بعد از انتخابات بحثبرانگیز سال ۲۰۰۹ از حمایت رهبر جمهوری اسلامی برخوردار شد و تعبیرش این بود که میتواند هرکاری که میخواهد انجام دهد. ولی نتیجهاش، اصطکاک بیشتر بین دولت او و مراکز قدرت در ایران از جمله سپاه پاسداران، قوه قضائیه، مجلس شورای اسلامی، و حتی خود خامنهای بود.
در این نوشته آمده است، چیزی که احمدینژاد فکرش را هم نکرده بود، این بود که همان گروه تندروهایی که جنبش سبز را به نفع او سرکوب کرد، هیچ ابایی نداشت که هرگونه چهره مشکلساز دیگری را سرکوب کند. او حتی بعد از ریاست جمهوری خود از نامزدی اسفندیار رحیممشایی حمایت کرد و حتی برای ثبتنام با او به وزارت کشور رفت، ولی رحیم مشایی چهار سال بعد به زندان افتاد.
فارین پالیسی میگوید رد صلاحیت اخیر احمدینژاد، تازهترین مرحله از این کمپین بازآفرینی وجهه است. او میدانست که احتمال تایید صلاحیت او از سوی شورای نگهبان بسیار پایین است، ولی دقیقا همین را میخواست تا خود را به عنوان یک چهره مخالف معرفی کند؛ چهرهای که از سرشاخ شدن با دستگاه حاکم هیچ هراسی ندارد.