اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان، در یادداشتی در نشریه فارن افیرز نوشته است راهی به سوی صلح فراروی کشورش و منطقه قرار دارد.
اشرف غنی می گوید دولت افغانستان به تصمیم دولت بایدن مبنی بر خروج ۲۵۰۰ نیروی آمریکایی باقیمانده در آن کشور تا سپتامبر احترام می گذارد و آن را لحظه‌ای توامان از فرصت و خطر برای خودش، افغان ها، طالبان، و منطقه می بیند.
برای من، به عنوان رهبر منتخب جمهوری اسلامی افغانستان، فرصت دیگری برای تاکید بیشتر بر تعهد به صلح است. من در فوریه ۲۰۱۸ پیشنهاد بی قید و شرط صلح را به طالبان ارائه دادم.
برای کشور افغانستان اعلام خروج نیروها مرحله ای دیگر در شراکت بلند مدت با ایالات متحده است. افغانستان در سال ۲۰۱۴ تجربه خروج ۱۳۰ هزار نیروی آمریکا و ناتو را داشته است. امروز دولت و نیروهای امنیتی ما در موقعیت محکم‌تری نسبت به هفت سال پیش قرار دارند.
این خروج فرصتی است تا مردم افغانستان به اقتدار واقعی دست یابند. طی ۲۰ سال گذشته، ۴۰ کشور متفاوت نیروهای امنیتی در افغانستان پیاده کرده اند. به زودی تمام تصمیم ها درباره رویکرد نظامی به طالبان و دیگر گروه های تروریستی را دولت افغانستان خواهد گرفت.
تصمیم آمریکا طالبان و حامیانش در پاکستان را شگفت‌زده کرد. اگر طالبان از مذاکره سر باز بزند، آرامش قبر را انتخاب کرده است.
طالبان باید پاسخ بدهد آیا انتخابات را می پذیرد و به حقوق همه افغان ها شامل دختران، زنان، و اقلیت ها پایبند خواهد بود؟ به نظر می رسد طالبان بیشتر علاقمند به قدرت است تا صلح.
افغانستان مطلقا به دوره هولناک دهه ۹۰ میلادی بازنخواهد گشت.
همه بازیگران بین المللی و مردم افغانستان خواهان کشوری مقتدر، اسلامی، دموکراتیک، متحد، و بی طرف هستند. افغان ها این امر را در لویه جرگه اوت ۲۰۲۰ نشان دادند. شورای امنیت سازمان ملل متحد در قطعنامه ۲۵۱۳ تصریح کرد که جهان خواهان بازگشت امارات طالبان نیست.
دولت جدید برآمده از مذاکرات وظایف مهمی در حفظ صلح و اجرای توافق به دست آمده خواهد داشت. این امر ممکن است مستلزم افزودن متمم هایی به قانون اساسی باشد.
دولت جدید همچنین با ادغام پناهجویان (به طور مشخص آن ها که به ایران و پاکستان گریختند)، جابجایی آوارگان داخلی، و مساله آشتی ملی روبرو خواهد بود.
افغانستان برای کاستن از خطر مناقشات منطقه ای باید خود را به بی طرفی دائم متعهد کند. مجمع عمومی سازمان ملل متحد راهکاری آرمانی برای این مهم است.
اگر اسلام آباد تصمیم به حمایت از طالبان بگیرد، پاکستان در مسیر دشمنی با کشور افغانستان قرار خواهد گرفت و منافع اقتصادی عظیمی که صلح و اتصال منطقه ای به همراه می آورد را از دست می دهد.
هنوز خیلی دیر نیست که پاکستان به مثابه شریک در یک روند صلح منظم حضور پیدا کند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
در همین مورد، یک دیدگاه دیگر را نیز بخوانید:
