هفتاد و پنجمین سالگرد تشکیل کشور اسرائیل این هفته در حالی جشن گرفته میشود که کشمکش شدید بر سر حوزه اختیارات قوه قضائیه یکی از عمیقترین شکافهای اجتماعی از زمان تاسیس این کشور در سال ۱۹۴۸ میلادی تاکنون را ایجاد کرده است.
رویترز در مطلبی تحقیقی که روز سهشنبه منتشر شد به چالشهای کنونی اسرائیل در هفتادوپنجمین سالگرد تشکیل این کشور پرداخته است.
روز سه شنبه ۲۵ آوریل، روز گرامیداشت نظامیان کشته شده، و روز چهارشنبه ۲۶ آوریل، روز استقلال، است که هر دو به طور سنتی نشانههای وحدت در اسرائیل بودهاند. ولی امسال حال و هوا در این کشور متفاوت است.
صدها هزار اسرائیلی از آغاز سال جاری میلادی در اعتراض به طرحهای دولت ملیگرا و مذهبی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، به خیابانها آمدهاند.
برنامه تغییرات در دستگاه قضایی نه تنها به دولت بنیامین نتانیاهو اجازه میدهد که کنترل بیشتری بر انتصاب قضات دیوان عالی داشته باشد، بلکه کنست (پارلمان) میتواند بسیاری از تصمیمات دادگاهها را نادیده بگیرد. معترضان این تغییرات را تهدیدی برای دموکراسی در اسرائیل میدانند.
دولت آقای نتانیاهو ماه گذشته میلادی اجرای این تغییرات را متوقف کرد تا فرصت برای رایزنی بیشتر مهیا شود، ولی اعتراضات ادامه یافت. چنین به نظر میرسد که اسرائیلیها با پرسشهایی عمیقتر از ساختار دیوان عالی و قدرت قوه مجریه برای نادیده گرفتن تصمیمات آن، دست و پنجه نرم میکنند.
یوزی زوبنر، یک کارآفرین اسرائیلی، که در ارتش اسرائیل خدمت کرده و مجروح هم شده است، میپرسد: «ما قرار است چه نوع کشوری باشیم؟ یک دموکراسی مدرن؟ جایی که همه در ارتش خدمت میکنند؟ یا کشوری مانند سایر کشورهای اطرافمان؟»
در اسرائیل، شکاف بین اشکنازیهای اروپایی و مزراحیهای خاورمیانه، شهرکنشینان دست راستی و لیبرالهای شهری، و بین اورشلیم مذهبی و تلآویو آرام همیشه وجود داشته است. اما اکنون ترسی شدید نسبت به تعمیق این شکافها ایجاد شده است.
اسحاق هرتزوگ، رئیس جمهوری اسرائیل، در مجمع عمومی کنفدراسیونهای یهودی آمریکای شمالی در تلآویو گفت: «متقاعد شدهام که هیچ تهدیدی بزرگتر از تهدید درونی برای مردم ما وجود ندارد؛ قطبی شدن و بیگانگی خود ما از یکدیگر.»
قدرت فزاینده احزاب مذهبی، که به قدرت گرفتن مجدد بنیامین نتانیاهو کمک کردند، بسیاری از اسرائیلیهای سکولار را نگران کرده است. آنها از شرایط ویژهای که به مردان ارتدوکس اجازه میدهد که از خدمت سربازی اجتناب و به جای کار کردن، در مدارس مذهبی تحصیل کنند، ناراضی هستند.
عربهای اسرائیلی هم، که یک پنجم جمعیت را تشکیل میدهند، عمدتا از این بحث کنار گذاشته شدهاند. بسیاری از فلسطینیها میگویند که این موضوع باعث نادیده گرفته شدن نگرانیهای آنها و بیتوجهی به اشغال چندین دههای مناطقی خواهد شد که فلسطینیها به عنوان هسته اصلی کشور آیندهشان به آنها نگاه میکنند.
طبق یک نظر سنجی که هفته گذشته توسط کانال خبری ۱۲ انجام شد، حدود ۵۱ درصد از اسرائیلیها نسبت به آینده کشورشان بدبین هستند؛ کشوری که در طول عمر ۷۵ سالهاش از یک منطقه فقیر و عمدتا کشاورزی به کشوری با فنآوری پیشرفته تبدیل شده است.
این مطلب بر اساس گزارش رویترز تهیه شده است