خیلی ها استدلال می کنند که مصرف متعادل شکر مضر نیست، ولی این پنداشت از زمانی که بشر شکر را به رژیم غذایی اش افزود، جای بحث و گفتگو را باز گذاشته است.
به گزارش روزنامه وال استریت جورنال، افرادی که با مصرف شکر از هر نوع، از شکرهای کریستال شده که در چای و قهوه می ریزیم تا شربت فروکتوز ذرت مخالف هستند، همچنان به عموم هشدار میدهند که شکر دلیل اصلی خیلی از بیماری ها، به خصوص یکی از دلایل اساسی بیماری مقاومت به انسولین است.
و اگر حق با این افراد باشد، شکر نقش اصلی ای در چاقی زیاد از حد و بیماری دیابت دارد، که هر دو خطر ابتلا به بیماری های مزمن مثل بیماری قلبی را بالا می برند.
این بحث جدیدی نیست. مصرف شکر در غرب از اواسط قرن نوزده میلادی با افزایش صنایع تولید آب نبات و شکلات و بستنی افزایش ناگهانی داشت.
انواع نوشابه های شیرین مثل روت بیر، داکتر پپر، کوکا کولا و پپسی از سالهای ۱۸۸۰ وارد بازار شد. در سالهای ۱۹۲۰ ممنوعیت الکل در آمریکا باعث شد که مردم از الکل به شکر رو آورند. و همین موجب افزایش فروش شکر و غذا ها و نوشیدنی های شکر دار در کشور شد.
پزشکان مصرف شکر را دلیل خیلی از بیماریها می دانند از جمله روماتیسم، سنگ کیسه صفرا، زردی، و سرطان. آنها می گویند دیابت، و مرگ و میر حاصل از آن که در طول سالهای ۱۸۵۰ تقریباً وجود نداشت، بعد از جنگ داخلی آمریکا رایج تر شد.
آمدن یخچال های ارزان به بازار به مردم آمریکا فرصت این را داد تا نوشابه های شکر دار را به مقدار زیاد در خانه انبار کنند و بعد از جنگ جهانی دوم آمدن شربت و عصاره متمرکز شده ، آب میوه شیرین را یکی از لازمه های صبحانه مردم آمریکا کرد.
و در سالهای ۱۹۶۰صبحانه های شکر دار مثل انواع غلات فرایند شده با شکر اضافه، مثل کورن فلکس و رایس کریسپی، و شیرینی های مربا دار مثل «پاپ تارت» جای صبحانه کودکان را گرفت.
و یکی از ترکیب های نهایی در شیرین کردن رژیم غذایی آمریکا، شربت فروکتوز ذرت در سالهای ۱۹۷۰ بود؛ که تا سال ۱۹۹۹ مصرف سالانه این ماده شیرین، نفری به ۱۵۰ پوند یعنی بیش از ۶۸ کیلوگرم رسید.
صنایع تولید شکر به دفاع از خود می گویند مصرف شکر نمی تواند تنها دلیل چاقی باشد، چون کالری کالری است و فرقی بین کالری ای از خوردن یک استیک می آید، یا میوه، یا غذای دیگر با شکر فرقی نمی کند.
ولی این حقیقت ندارد. نتایج یک سری پژوهش که در سالهای ۱۹۶۰ میلادی در بریتانیا روی حیوانات و انسان شد پیشنهاد کرد که ترکیب شیمیایی خاص شکر مسئول بوجود آمدن مجموعه ای از شرایط شیمیایی غیر طبیعی در بدن است که امروز به سندرم متابولیک یا نشانگان سوخت و سازی شناخته می شود.
در بین این شرایط می توان به مقاومت به انسولین، چاقی و تمرکز چربی در ناحیه مرکزی بدن یعنی شکم و دور کمر اشاره کرد.
مقاومت به انسولین شرایطی است که در آن سلولهای بدن پاسخ مناسبی به انسولین نمی‌دهند و در جذب گلوکز دچار اختلال می شوند و در نهایت منجر به بالا رفتن قند خون در بدن، چاقی، و ابتلای یک فرد به بیماری دیابت ۲ می شود.
دیابت نوع ۲ ارتباط نزدیکی با بیماریهای دیگر از جمله بیماری قلبی، و حتی الزایمر دارد. بنابه مطالعاتی که در دانشگاه آلابامای آمریکا روی موشهای آزمایشی انجام شده، علایم بیماری الزایمر در موشهایی که به آنها آب قند داده شده بالاتر از موشهایی است که تنها آب خالی نوشیده اند.
مطالعات زیادی نیز بر روی ارتباط شکر و سرطان همچنان در دست انجام است که با وجود اینکه ارتباط مستقیمی بین مصرف شکر وسرطان ممکن است نباشد ولی برخی از پژوهشگران معتقدند بالارفتن میزان انسولین در بدن با مصرف زیاد شکر ممکن است روی رشد سلولهای سرطانی تأثیر داشته باشد.
آمار نشان میدهد که بیماری قلبی، سرطان، الزایمر، و دیابت در بین ۱۰ کشنده ترین بیماریها در آمریکا هستند.
