کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور در نامه‌ای به کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری به حضور نمایندگان جمهوری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو اعتراض کرد و آن را به معنای «تضییع حقوق کارگران ایران» توسط این نهاد وابسته به سازمان ملل متحد دانست.
در این نامه که در آستانه برگزاری یکصد و دوازدهمین اجلاس سازمان جهانی کار نوشته شده آمده است که «هیأت اعزامی جمهوری اسلامی به عنوان نمایندگان کارگران ایران در اجلاس‌های جهانی» از جمله سازمان جهانی کار به رسمیت شناحته نشوند.
این تشکل کارگری همچنین خواستار اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار شد و از تمامی اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری در جهان خواست تا ضمن اعتراض شدید به این سازمان برای «مماشات با عوامل جمهوری اسلامی»، خواست اخراج هیات اعزامی حکومت ایران از اجلاس سالانه سازمان جهانی کار را به شکل جدی مطرح کنند.
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور تاکید کرد که «این اتفاق تنها در صورت تشکیل اجتماعی از چندین اتحادیه کارگری و سازمان‌های بین‌المللی کارگری ممکن خواهد شد.»
در این نامه با اشاره به ممانعت جمهوری اسلامی از تشکل‌یابی مستقل کارگران آمده است: بیش از ۴۰ میلیون تن از کارگران و کارمندان ایران بدون حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری در زیر شدیدترین سرکوب و تضییع حقوق انسانی شان، اعتراضات مستمر اما پراکنده‌ای را به پیش می‌برند.
این نامه می افزاید: کارگران و کارمندان ایرانی قطعاً «مماشات‌های سازمان‌های جهانی با حکومت جمهوری اسلامی را رصد خواهند کرد و هم حمایت‌های همکاران شان در دیگر کشورها از دیدشان پنهان نخواهد ماند.»
این تشکل کارگری در بخش دیگری از نامه خود ضمن اشاره به گزارش منتشر شده در رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی در ششم خرداد مبنی بر این که گیلبرت هونگبو، دبیرکل سازمان جهانی کار، به مناسبت برگزاری نشست حکومتی «همایش ملی کار» پیامی ویدئویی به وزیر کار ایران ارسال کرده، مرگ ابراهیم رئیسی در پی سقوط بالگرد حامل او همراهانش را تسلیت گفته و جمهوری اسلامی را از حامیان قدیمی ماموریت‌های آن سازمان اعلام کرده است، تاکید کرد که ابراهیم رئیسی «به‌واسطه مسئولیت‌هایش در حکومت از اصلی‌ترین ناقضان حقوق کارگران ایران و از آمران کشتار هزاران تن از مردم ایران است.»
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور در نامه خود این پرسش را مطرح کرد که «در حالی که تمامی اسناد و گزارشات از منابع حقیقی و مستقل حاکی از تضییع فاحش حقوق کارگران و سرکوب خشن فعالین جنبش کارگری توسط حکومت ایران است، آیا سازمان جهانی کار این میزان از سرکوب گری را در راستای ماموریت‌های خود قلمداد می‌کند که جمهوری اسلامی را حامی آن می‌داند؟»
در این نامه همچنین با اشاره به این که در نشست سازمان جهانی کار قرار است گزارش‌های مربوط به اِعمال مقاوله‌نامه‌ها و مواردی از قبیل اصول و حقوق بنیادین کار به‌عنوان دستور کار اجلاس ارائه شود، گفته شده است: جمهوری اسلامی کنوانسیون‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار که مربوط به حق تشکل‌یابی و سازمان‌دهی نشست‌ها و پیش‌برد مذاکرات جمعی است را امضا نکرده است.
این تشکل کارگری تاکید کرد که مطابق اعلامیه‌های بین‌المللی، تمامی اعضا ملزم به رعایت کنوانسیون‌های بنیادین سازمان هستند و نوشت: حکومت ایران در مقابل، تمامی تلاش‌ها در راستای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری را به شدیدترین شیوه سرکوب کرده و فعالین آن را زندانی می‌کند.
