هنگ‌کنگی ها از تهديدات اقتصادی پکن نمی‌هراسند

اداره گردشگری ملی چین از مسافرت گروه‌های توريستی چينی به هنگ کنگ جلوگيری می‌کند. اين حکم که روز چهارشنبه ۹ مهرماه صادر شد، نشانه تغییر استراتژیکی در شيوه‌ای است‌که پکن برای مهار و، آنطور که تحلیل‌گران می‌گويند، افشاندن بذر اختلاف در هنگ‌کنگ در پيش گرفته است. هنگ کنگ بطور روز افزونی شاهد تظاهرات دموکراسی‌خواهانه است.

هر سال بیش از ۴۰ میلیون از شهروندان سرزمين اصلی چين برای ديدن هنگ کنگ از مرز می‌گذرند. اينها بزرگترین گروه بازدیدکننده از هنگ کنگ را تشکيل می‌دهند. مدیر اجرایی شورای صنعت گردشگری، جوزف تونگ، در اين رابطه می‌گويد، در حالی‌که گردشگران غیرچینی در این زمان حساس سعی می‌کنند طرف هنگ کنگ نيايند، اعلام روز چهارشنبه ضربه‌ای بر بخش گردشگری محلی است.

تونگ گفت «تقريبا ۳۰۰ گروه بازديد کننده برای ديدن هنگ‌کنگ هر روز از چين وارد می‌شوند. اما با توجه به اطلاعاتی که ما دريافت کرده‌ايم، با اين‌که اين اطلاعات مورد تائيد رسمی نيست، تورهای مسافرتی دستور گرفته‌اند که تبليغ تورهای هنگ‌کنگ را نکنند.»

مایکل دگولير مدیر پروژه انتقال هنگ کنگ ممنوعيت تورهای مسافرتی را چند ساعت قبل از آن‌که علنی شود پیش‌بینی کرده بود. او آن را بخشی از خفه کردن تدريجی جنبش دموکراسی‌خواهی هنگ‌کنگ می‌داند.

رکود در تجارت توریسم ، احتمالا تا اوایل هفته آینده، منجر به کاهش مشاغل در بخش خدمات خواهد شد، که فشاری خواهد بود بر دلار هنگ‌کنگ و، همزمان با کاهش اعتماد جهانی نسبت به اقتصاد محلی هنگ‌کنگ، پتانسیل از فهرست خارج شدن شرکتها از شاخص بازار هنگ‌سنگ Hang Seng.

آقای دگولير گفت «هدف اين استراتژی آن است که مردم به تدريج، با ايجاد درد اقتصادی روزافزون، به تدريج در برابر دانشجويان یا رهبران جنبش اشغال مرکز قرار گيرند. از اين‌رو بدون توسل به زور و گاز اشک‌آور، راه‌های مختلفی وجود دارد که فشار بر دانشجویان و حامیان جنبش اشغال مرکز برای کوتاه آمدن از مواضعشان وجود دارد.

فعالان جنبش در خیابان، خسته اما مصمم، همبستگی خود را با مردم هنگ کنگ ابراز می‌کنند و اقدامات پکن در اراده آنها خللی وارد نياورده است.

بسیاری حرکت اخير پکن را صرفا به عنوان تلاش دیگری از جانب چین برای جلوگيری از درز اخبار جنبش دموکراسی‌خواهی به آن سوی مرزها در نظر می‌گيرند.

يک فعال جنبش گفت گردشگری کمتر از ۵ درصد تولید ناخالص ملی هنگ‌کنگ را تشکيل می‌دهد و تنها ۳۰ درصد بازدیدکنندگان چینی با توورهای گردشگری از آن ديدن می‌کنند. او گفت، «هنگامی‌که گردشگران سرزمین اصلی به هنگ‌کنگ می‌آيند، آنها پول خود را صرف هتل‌های لوکس، کیف‌های دستی گوچی، و آيفون می‌کنند، که به اقتصاد هنگ‌کنگ کمک می‌کند، اما نه بطور مستقیم. تمام این پول ها توی جيب گوچی و اپل می‌رود. تاثير بسياس بسيار کمی بر مردم دارد.»

اگر پکن بخواهد می‌تواند مجازات‌های اقتصادی به‌مراتب سخت‌تری را بر شهروندان منطقه نیمه‌مستقل خود تحميل کند، که برای تامین آب و غذا تا حد زیادی وابسته به سرزمین اصلی است. دگولير اين قدرت را با عنوان «سناريوی سان تسو» توصیف می‌کند. سان تسو فيلسوف بزرگ چين و خالق اثر «هنر جنگ» است.

دگولير گفت «اگر آنها واقعا می‌خواستند هنگ کنگ را بدون شلیک یک گلوله وادار به تسلیم کنند، می‌توانستند به‌سادگی بگويند، خب، ما قصد داریم به شما استقلال کامل بدهيم؛ قطع آب و غذا، قطع هرگونه حمل‌ونقل به سرزمین اصلی، بدون کشتی، بدون پرواز هواپيما؛ و پس از يک هفته تا ۱۰ روز بپرسند، خب، حالا بفرمائيد ببينيم چقدر استقلال می‌خواهید؟»

در حالی که بحث استراتژی در پکن همچنان ادامه دارد، رويارويی میان مقامات و معترضان شديدتر، و با گذشت هر روز، نسل بعدی شهروندان هنگ‌کنگ بطور فزاینده‌ای از رهبران کشور خود دلسرد می‌شود.