گروهی از روزنامه نگاران ایرانی با انتشار نامه ای خطاب به حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، از بخشی از سخنان او در شبکه سی ان ان انتقاد کرده و آن را «نادرست» و «انکار واقعیت» خوانده اند. این روزنامه نگاران که تعداد آنان به ۱۳۵ نفر می رسد، با گذاشتن نام خود در پای این نامه از حسن روحانی خواسته اند «گفته نادرست » خود را «اصلاح» کند و «در جهت تحقق وعده هایی که درمورد رسانه ها و روزنامه ها مطرح» کرده تلاش کند.
انتقاد این روزنامه نگاران به پاسخی ست که آقای روحانی به پرسش کریستیان امان پور خبرنگار سی ان ان داد. آقای روحانی در پاسخ به پرسشی درباره وضع روزنامه نگاران در ایران گفت فکر نمی کند در ایران کسی به جرم روزنامه نگار بودن زندانی باشد. گفته ای که به نوعی شانه خالی کردن از پاسخ به سوال خبرنگار تلقی شد، و برای مردم ایران به منزله کتمان آشکار حقیقت بود.
به گزارش گزارشگران بدون مرز در خرداد ماه ۵۸ روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس در ایران زندانی بوده اندکه ۲۵ نفر از آنان از زمان روی کار آمدن دولت جدید بازداشت و زندانی شده‌اند. همچنین ۱۴ رسانه از یک سال پیش به این طرف، به شکل موقت یا دائم توقیف شده‌اند.
امضاکنندگان نامه به رئیس جمهور، که برخی از آنان خود مدت ها در زندان بوده اند، انکار وجود روزنامه نگاران زندانی را نه «از نظر حرفه ای و نه اخلاقی» توجیه ناپذیر دانسته و نوشته اند روزنامه نگاران زندانی به دلیل «ایفای وظایف حرفه ای خود در حوزه اطلاع رسانی، گردش آزاد اخبار، انتقال اطلاعات و افکار در ایران، با دخالت نهادهای امنیتی و به شکلی غیرقانونی زندانی شده و از حقوق قانونی، حرفه ای و انسانی خود محروم شده اند». امضاکنندگان از روحانی خواسته اند که به عنوان «مجری و ناظر بر قانون اساسی و براساس وعده های خود» در وضعیت روزنامه نگارانی تغییر ایجاد کند و به نوشته آنان از «انکار واقعیت و پاک کردن صورت مسئله » خودداری کند.
آنان تاکید کرده اند که در دوران ریاست جمهوری آقای روحانی بر تعداد روزنامه نگاران زندانی افزوده شده است.
حسن روحانی در اولین نشست مطبوعاتی خود پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری وعده داد که انجمن صنفی مطبوعات را که در دوران احمدی نژاد تعطیل شد، بازگشاید. او همچنین وعده داد که برای رسانه ها محیطی امن تر ایجاد کند.
در دوران محمود احمدی نژاد و بویژه پس از انتخابات ۱۳۸۸ و جنبش اعتراض آمیز رای دهندگان به نتایج انتخابات، ده ها روزنامه نگار دستگیر و به زندان های طولانی محکوم شدند و عده بیشتری نیز به مهاجرت دست زدند. سازمان های بین المللی مدافع مطبوعات و آزادی بیان، ایران را بزرگ ترین زندان روزنامه نگاران دانستند.
احمد زیدآبادی، بهمن احمدی امویی، مرضیه رسولی، ریحانه طباطبایی، سراج میردامادی، علیرضا رجایی، مسعود و خسرو کردپور، علیرضا بهشتی شیرازی، سعید متین پور، کیوان صمیمی، مسعود باستانی ، جیسون رضائیان و یگانه صالحی، علی اصغر غروی، حشمت الله طبرزدی و عده ای دیگر از کسانی هستند که به جرم روزنامه نگاری و فعالیت رسانه ای در زندان های اوین و رجایی شهر دوران زندان خود را می گذرانند و یا تحت بازجویی امنیتی قرار دارند. عده دیگری نیز با داشتن احکام غیابی در خارج از کشور به سر می برند.
