روزنامه نیویورک تایمز در مقاله‌ای با عنوان «بازداشت روزنامه‌نگاران در ایران» در بخش نظرات آن روزنامه نوشت، با وجود همه امیدها برای محو رفتارهای افراطیون تندرو در ایران از زمان روی کار آمدن دولت حسن روحانی، سرکوب دولتی روزنامه‌نگاران کماکان و بدون وقفه ادامه یافته که تازه‌ترین مورد آن بازداشت جیسون رضائیان، خبرنگار روزنامه واشنگتن پست در تهران و همسر روزنامه نگار او، یگانه صالحی است.
این زن و شوهر روز ۲۲ ژوئیه (۳۱ تیر ماه) توسط نیروهای انتظامی-امنیتی دستگیر شدند و کامپیوترها و دیگر لوازمشان ضبط گردید؛ از زمان بازداشت تاکنون خبری از آنها نیست.
آقای رضائیان، یک آمریکایی ایرانی‌تبار که در ایالت کالیفرنیا پرورش یافت و بزرگ شد، به عنوان یک روزنامه‌نگار منصف شهرت دارد و مورد احترام عمومی است. خانم صالحی یک گزارشگر ایرانی است که برای روزنامه انگلیسی زبان National در امارات متحده عربی کار می‌کند.
بازداشت این دو به همراه یک زوج دیگر، که نامشان فاش نشده و گفته می‌شود آنها نیز در حرفه روزنامه‌نگاری مشغول هستند، نشانه بدترین پیامی است که به جامعه جهانی ارسال می‌شود مبنی بر آن که ایران کماکان متعهد به سرکوب است و مبتلا به «جنون ایجاد سوء ظن» است.
به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، آقای روحانی که بیشتر از روزنامه‌نگاران خارجی استقبال کرده بود، به نظر می‌رسد که متحیر و سردرگم باشد، زیرا نیروهای «مرتجعی» که بر دستگاه قضایی، سپاه پاسداران، و آژانس‌های اطلاعاتی مسلط هستند، به بازداشت روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌های اجتماعی براساس اتهامات سست و بی پایه ادامه می‌دهند.
ایران به عنوان یکی از بدترین نقض‌کنندگان حقوق روزنامه‌نگاران، که به آزار آنها می‌پردازد و خبرنگاران را زندانی می‌کند، در جهان شهرت دارد. بنابر گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، ۶۵ روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌های اجتماعی در حال حاضر در زندان‌های ایران بسر می‌برند.
یک سال پیش و در اوایل دوره چهار ساله ریاست جمهوری آقای روحانی، برخی از روزنامه‌نگاران در یک اقدام مهم نمادین از زندان آزاد شدند و اعضای دولت هم سعی کردند رویکردی نرم‌تر در قبال رسانه‌ها اتخاذ کنند.
دستگیری ناگهانی و کاملأ غیرقابل توجیه رضائیان، به نظر می‌رسد ضربه‌ای از سوی نیروهای تندرو برای نابود کردن امیدهای داده شده از سوی روحانی برای اصلاحات باشد.
در حالی که جهان ناظر چنین شرایطی است، آقای روحانی بر اساس اصول عدالت، مکلف به آزاد کردن این روزنامه‌نگاران است. در عین حال، این فرصتی است برای آقای روحانی تا ثابت کند که مایل به ادامه مبارزه برای نهادینه کردن رویکردی تازه در ایران است.
